Ludowość

Ludowość w literaturze, program estetyczny głoszący potrzebę nawiązania w kulturze do literatury ludowej, źródło narodowej odrębności; w szerokim rozumieniu ludowość ma charakter słowiański, pogański, rodzimy, swojski. Romantycy nadali ludowości rangę ogólnonarodowej kultury: przyjęli w utworach ludową koncepcję świata opartego na “wiedzy tajemnej”, zapewniającą żywą łączność człowieka z naturą, światem ducha, siłami nadprzyrodzonymi, na ludowym rozumieniu świata: wiarę, “czucie”, zaklęcia przeciwstawiając “martwemu” racjonalistycznemu pojmowaniu świata, poezję oparli na motywach ludowych, tworząc ją wg zasad poetyki folkloru w opozycji do poezji dworskiej, “uczonej”.

W węższym rozumieniu (wg M. Głowińskiego) ludowość w literaturze jest programem głoszącym konieczność nawiązania do kultury ludowej. W literaturze polskiej pojawiła się najwcześniej w Krakowiakach i Góralach W. Bogusławskiego (1794), w poemacie Wiesław K. Brodzińskiego, w muzyce S. Moniuszki i F. Chopina, w wierszu S. Witwickiego Życzenie (inc. “Gdybym ja była słoneczkiem na niebie”), W. Pola Pieśń o ziemi naszej, T. Lenartowicza Kalina. Przełomowym faktem określającym istotę ludowości w literaturze romantycznej jako propozycji literatury narodowej okazały się Ballady i romanse A. Mickiewicza (1822), grające również rolę manifestu poezji romantycznej.

Ludowość stała się kanwą Balladyny Słowackiego, interesująco ujął ją i wyraził C. Norwid, który w Promethidionie zawarł koncepcję sztuki, uznając filozoficznie, że “największym prosty lud poetą, co nuci z dłońmi ziemią brązowymi” (1851). Obok tych poetów z ludowego nurtu czerpali inspiracje m.in.: E. Odyniec, B. Zaleski, S. Goszczyński, “lirnicy wioskowi” W. Syrokomla i T. Lenartowicz, w formie stylizacji poetyckiej M. Konopnicka w wierszach: Jaś nie doczekał, A jak poszedł król na wojnę.

Czerpali tematy z motywów ludowych m.in. J.P. Norblin, F. Kostrzewski, J. Szermentowski, F. Smuglewicz, dając początek malarstwu rodzajowemu o tematyce chłopskiej; P. Michałowski i A. Kotsis portretowali wieśniaków, najwybitniejszy okazał się J. Chełmoński, łączący realizm z nutą poezji w obrazach Babie lato, Jesień, Bociany, natomiast A. Gierymskiego Trumna chłopska korespondowała z nowelistyką Prusa, Sienkiewicza, Żeromskiego; na przełomie wieków ludowość inspirowała w malarstwie także J. Fałata, S. Masłowskiego, W. Tetmajera, F. Ruszczyca.

Ludowość w prozie młodopolskiej, w funkcji stylizacji językowej, stylistycznej i kreacji bohaterów literackich jest obecna w utworach m.in.: K. Przerwy Tetmajera, W. Orkana, W. Reymonta, w dramacie S. Wyspiańskiego Wesele łącząc realny obrzęd, postacie, język, scenerię z narodowymi symbolami racławickich kos, Stańczyka, Wernyhory, Szeli.

Natomiast w XX w. ludowość inspirowała zwłaszcza B. Leśmiana, autora m.in. Ballady dziadowskiej, Dusiołka, Świdrygi i Midrygi, Ballady bezludnej, Pieśni kalekujących.

W prozie współczesnej do ludowości odwołują się m.in. T. Nowak, W. Myśliwski, E. Bryll, J. Kawalec, E. Redliński. Z czasem ludowość stała się synonimem folkloru.

Dodaj swoją odpowiedź
Język polski

Ludowość jako element romantycznego światopoglądu. Omów problem na podst. fragmentów "Świtezianki" A. Mickiewicza oraz innych utworów poety

Ludowość to program głoszący konieczność nawiązania do kultury ludowej. Po raz pierwszy pojawiła się w oświeceniu - w sztuce Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale Wojciecha Bogusławskiego. Tematykę ludową dość często wprowadzano w...

Wiedza o kulturze

Ludowość w kulturze.

Ludowość jest zjawiskiem, które łączy pokolenia. Możemy zauważyć jej elementy w muzyce oraz literaturze. Ponadto wiele opowiadań, legend, zwyczajów jest przekazywane z pokolenia na pokolenie. Zjawisko to niestety zanika, czemu sprzyja nowo...

Język polski

Ludowość w literaturze.

Ludowość w literaturze to program estetyczny głoszący potrzebę nawiązania w kulturze do literatury ludowej. Dzięki ludowości, która swoje źródła czerpała z kultur słowiańskich i pogańskich, początek swój wzięła m. in. narodowa od...

Język polski

Ludowość jako element romantycznego światopoglądu.

Odawoła sie do ,, Świrezanki,, A. Mickiewicza oraz innych ballad.

Z romantycznego zafascynowania ludowością powstały ballady Mickiewicza. Wątki, które w głównej mierze pochodziły z „wieści gminnej”, pozwoliły na przedstawie...

Język polski

Ludowość jako element romantycznego światopoglądu na podstawie fragmentów "Świtezianki" A. Mickiewicza i jego innych utworów.

Jak mądrze głosi encyklopedia, ludowością w literaturze nazywamy program estetyczny głoszący potrzebę nawiązania w kulturze do poezji ludowej. To właśnie dzięki ludowości, czerpiącej głównie ze źródeł słowiańskich, wykształciła...