„Dawid” Michał Anioł - opis rzeźby
Spoglądając na marmurową rzeźbę autorstwa Michała Anioła dostrzec można niezwykłą siłę dynamiki wynikającą z kontrapostu- postać Dawida cały ciężar ciała wspiera na jednej nodze. Dawid jest mężczyzną o muskularnym ciele, a brak ubrania pozwala nam na określenie proporcji i przyjrzenie się poszczególnym elementom anatomicznym.
Dynamizm tej rzeźby polega na obecności wielu skośnych linii kompozycji ciała. Ramiona skierowane są w dół w stronę lewą zaś biodra pochylone są w dół w stronę prawą (oczywiście patrząc od przodu). Tułów zakreślić więc można w pierwszy trójkąt. Drugi trójkąt tworzy lewa ręka Dawida wraz z linią ramion. Trzecim trójkątem jest rozstaw nóg postaci młodzieńca. Lewa noga lekko wysunięta do przodu oddaje swój ciężar nodze prawej, na której wsparty jest cały ciężar. Również czwarty trójkąt tworzą razem dwie ręce Dawida. Gdybyśmy więc chcieli rysować tą postać zaczęlibyśmy od nakreślenia czterech trójkątów, które pomogłyby nam na odwzorowanie kierunków linii ciała.
Kiedy spoglądamy na rzeźbę po raz pierwszy, nie możemy oprzeć się wrażeniu, że Michał Anioł wspaniale operował proporcjami ciała, a wszystkie elementy wyrzeźbił bardzo realistycznie. Proporcje rzeźby utrzymane są z zasadą ,iż głowa człowieka mieści się w ciele siedem razy.
Dawida możemy określić na od 20 do 30 lat. Jego bujna fryzura zakrywa mu kark, włosy zaś są lokowane, gęste i są jednym z cięższych elementów rzeźby. Twarz Dawida pozbawiona jest zmarszczek, oczy osadzone są dosyć głęboko, brwi są gęste. Nostalgiczne spojrzenie i lekki grymas twarzy, na co wskazuje rysa przy prawym policzku. Dawid patrzy gdzieś jakby z niechęcią, być może z obawą. Usta nie są szerokie, są pełne, górna warga lekko wysuwa się do przodu. Nos jest drobny i smukły. Kość jarzmowa wysuwa się na wysokości dolnej części ucha na co wskazuje cień. Rysów twarzy tego młodzieńca nie możemy jednak z pewnością zaliczyć do rysów azjatyckich, gdzie oczy są dosyć małe, zaś policzki odznaczają się wysoko na twarzy. Broda młodzieńca jest lekko zadarta do góry, widoczny zarys podbródka. Na twarzy nie ma owłosienia. Prawe ucho częściowo schowane jest pod włosami. Głowa osadzona jest na muskularnej szyji - widoczne są pod jej skórą zarysy mięśnia mostkowo–obojczykowo-sutkowego. Widoczne obojczyki.
Pod klatką piersiową widoczny jest rozbudowany mięsień piersiowy większy. Mięśnie brzucha są szczególnie dopracowane. Pod skórą klatki piersiowej widoczne są zarysy żeber. Tułów zwęża się w okolicy bioder gdzie wyraźnie jest zarysowana kość biodrowa. W części podbrzusza widoczne są genitalia męskie- penis oraz jądra. Dzięki temu możemy określić płeć. Tematem genitaliów interesowano się w anatomii od czasów antycznych. Fallus Dawida także oddany jest bardzo realistycznie- możemy ujrzeć poszczególne części prącia. Ramiona Dawida są umięśnione. Widoczny jest wyraźnie mięsień dwugłowy ramienia. Dłonie Dawida są rozbudowane, spod skóry widoczne są żyły. Dłonie są najbardziej dopracowanym elementem ciała młodzieńca. Palce posiadają paznokcie. Lewe ramię jest zgięte w łokciu, zaś lewa dłoń skierowana jest w stronę barku, w dłoni trzyma jakiś materiał bądź przedmiot.
Biodra i nogi Dawida także są widocznie umięśnione lecz posiadają najbardziej opływowe kształty przyjazne dla oka. Jedynymi kanciastymi elementami nóg są kolana. Gołe stopy spoczywają na kamieniu, za prawą nogą zaś obecny jest kawałek drzewa- wydaje się, że pozwala on utrzymać rzeźbie równowagę, ponieważ , choć ciężar ciała spoczywa na prawej nodze, jest ona odchylona w taki sposób, iż kiedy sami stanęlibyśmy tak jak Dawid, po chwili stracilibyśmy równowagę i przechylilibyśmy się w prawą stronę. Tak czy inaczej ów kawałek drzewa wzbogaca całość kompozycji i powoduje ,iż wyobrażając sobie ruchy tej postaci przed oczyma ukaże się nam młodzieniec stąpający po ziemi płynnym krokiem.