Świat wartości człowieka renesansu na przykładzie fraszek i pieśni Jana Kochanowskiego.

Bardzo wiele mówi się i pisze o wartości człowieka renesansu, które znajduje się w centrum zainteresowań nie tylko nas samych, ale także pisarzy, filozofów, malarzy i kapłanów. Myślę, że rola wartości człowieka jest pierwszoplanowa. Warto omówić ten problem. Wartość to podstawowy element każdego człowieka, którego nie możemy wyjaśnić.
Po pierwsze "Stateczny umysł...". Przestrzega przed popadaniem w skrajność, dystans przed szczęściem i nieszczęściem. Należy cieszy się życiem i nie myśleć o śmierci, która dopadnie każdego. Należy spędzać dni wesoło i pogodnie. Człowiek powinien pozostawić coś po sobie potomnym.
Po drugie "Patrzaj jako śnieg po górach się bieli...". Refleksja nad przemijającym życiem. Nie należy poddawać się losowi, przeciwstawić się nieszczęściu. Jeśli człowiek sam sobie pomaga to Bóg go chroni. Ukazanie nie trwałości ludzkich dokonań i życia. Należy pogodnie, śmiało i z wiarą w dobro iść przez życie. Doceniać w nim wartości.
Po trzecie "Nie wierz fortunie...". Ostrzeżenie o zmienności losu. W jednej chwili można stracić wszystko. Przestroga przed fałszywymi przyjaciółmi, których obchodzą pieniądze przyjaciela. Krytyka ludzi pieszczących się z bogactwem. Największym skarbem jest cnota, która nie zależy od losu. Uznawanie wartości życia, dobroci, mądrości, szlachetności.
Po czwarte "Nie porzucaj nadzieje...". Ukazanie chwiejności i nie stabilności losu. Nie należy się jednak poddawać, bo kieruje nami Bóg i Fortuna. Należy mieć nadzieję na lepsze jutro, cieszyć się życiem. Los jest zmienny, można wszystko stracić lub wszystko zyskać. Przemija to, co dobre i to, co złe. Umiar we wszystkim. Rozumnie i pokornie przyjmować to, co jest nam przeznaczone.
Po piąte "Miło szaleć, kiedy czas po temu...". Należy korzystać z życia, wolną chwilę przeznaczyć na zabawę, ale należy zachować umiar, bo nie zawsze jest na to odpowiedni czas i miejsce. Uznaje wartość jedzenia, picia i tańca. Nawołuje do zabawy, cieszenia się życiem, do zapomnienia o różnicach stanowych. Należy poświęcić się całkowicie zabawie. Człowiek jest panem chwili, a o przyszłości decyduje Bóg. Radość z życia. Przy zabawie należy zapomnieć o waśniach i sporach.
Po szóste "O żywocie ludzkim". Fraszka ta mówi o przemijalności ludzkiego istnienia i ludzkich spraw. Treść nawiązuje do filozofii stoickiej. Daremność walki z Fortuną z ludzkim losem. Nieubłagalne przemijanie życia jest nieodłączną cechą ludzkiej egzystencji.
Po siódme "Na lipę". Ukazana jest tu zaduma nad urokami świata i piękna przyrody, pochwała odpoczynku na łonie natury. Arkadyjska natura dostarcza człowiekowi różnych pożytków. Daje ludziom ukojenie, beztroskie bytowanie i szczęście.
Po ósme "Do gór i lasów". Znajdujemy tu humanistyczną akceptację życia i świata oraz pochwałę Carpe diem. „Dalej, co będzie? Srebrne w głowie nici, a ja z tym trzymam, to, co w czas uchwyci”.
Po dziewiąte "O miłości". Ukazuje on potęgę miłości. Miłość jako uczucie nadające sens ludzkiemu życiu. Oraz miłość jako flirt, gra miłosna, pełna renesansowego humoru i radości życia.
Po dziesiąte "Ku muzom". Pragnie przetrwać w pamięci potomnych.
Na zakończenie warto wspomnieć, że wartości człowieka renesansu nie różnią się zbytnio od teraźniejszych, każdy w końcu szuka swojej harmonii w życiu.
Podsumowując uważam, iż wartości człowieka renesansu wpływają w sposób doniosły na nasze życie, są ważne, ponieważ określają nam jak mamy dobrze żyć. Budują także uczucia.