Płazińce

Płazińce – to inaczej robaki płaskie. Większość tej grupy zwierząt stanowią pasożyty. Do płazińców należą tasiemce. Układ pasożyt-żywiciel u tasiemców powstał bardzo dawno temu. Dlatego też tasiemce powodują anemię, zmniejszającą czasowo odporność na zakażenia bakteryjne i wirusowe organizmu, ale bardzo rzadko śmierć. Pasożyt musi wydać potomstwo, zatem nie może pozbawić życia swojego żywiciela.

W przedniej części ciała tasiemca znajduje się główka, zaopatrzona u tasiemca uzbrojonego haczyki i przyssawki, a u tasiemca nieuzbrojonego tylko w przyssawki. Za pomocą tych tworów pasożyty przymocowują się do ściany jelita. Ciało zwierzęcia tworzą człony wytwarzane przez część zwaną szyjką, znajdującą się tuż za główką. Im dalej od szyjki, tym człony są większe i starsze.
Długość wymienionych gatunków tasiemców może dochodzić do 7-12 m. Tasiemce żyją około 20-30 lat.

Przystosowanie do pasożytnictwa widoczne jest również w rozmnażaniu i rozwoju pasożytów. Tasiemce są obojnakami w związku z tym następuje u nich samozapłodnienie.

Tasiemce, jako pasożyty wewnętrzne, pozbawione są oczu oraz ubarwienia. Oddychają beztlenowo, gdyż tam, gdzie żyją, tlenu jest niezmiernie mało. Pasożyty potrafią jednak wykorzystać nawet jego najmniejsze ilości i dlatego mogą również oddychać tlenowo.

Tasiemce utraciły układ pokarmowy. Ich ciało ma bezpośredni kontakt w jelicie z już strawionym pokarmem, wystarczy, więc go tylko wchłonąć.