Napoleon Bonaparte
Napoleon Bonaparte, urodzony 15 sierpnia 1769 w Ajaccio na Korsyce w niezamożnej rodzinie.
W maju 1779 roku został przyjęty do szkoły wojskowej w Brienne-le-Château. Tam zyskał opinię samotnika, który wolał naukę od towarzystwa. Od 1784 roku kontynuował naukę w l’École Militaire w Paryżu. Po zakończeniu nauki w 1786 roku, ze stopniem podporucznika, został przydzielony do służby w artylerii. Po śmierci ojca, mając 16 lat, zajął się bratem Ludwikiem. W kwietniu 1791 roku został awansowany na porucznika, a w 1793 na generała. Po przejęciu władzy dyktatorskiej we Francji, Napoleon Bonaparte działał bardzo energicznie. Przede wszystkim, starając się o uzyskanie poparcia arystokracji.
W 1797 roku trwała wojna Francji z Monarchią Brytyjską. By zmusić Wielką Brytanię do zakończenia wojny, Napoleon Bonaparte zaproponował podbicie Indii – perły Korony Brytyjskiej. Dzięki swoim zasługom dla Francji 2 grudnia 1804 roku Napoleon został mianowany na Cesarza Francji.
Napoleon chciał zawładnąć Europą, w tym celu postanowił napaść na trzy mocarstwa, Austrię, Prusy i Rosję. W roku 1805 pokonał Austrię, a rok później Prusy. Gdy znalazł się na terenach dawnej Polski w zamian za naszą pomoc w wojnie Napoleon utworzył dla Polaków Księstwo Warszawskie.
Niestety, w 1812 roku Napoleon zaatakował Rosję i poniósł klęskę. W 1814 roku zrzekł się władzy i Księstwo Warszawskie przestało istnieć.
Po przegranej wojnie zesłano Napoleona na wyspę Elbę. Jednak uciekł z niej i z powrotem znalazł się we Francji. Rozpoczął wojnę na terenie Belgii i po kolejnej przegranej został usunięty z Francji na odległą Wyspę Świętej Heleny na której żył sześć lat, zmarł 5 maja 1821 roku.