Początek ery atomowej.

Poszukiwanie metod rozszczepiania atomów zajęło 20 lat. W pracach tych najbardziej zaawansowanymi zespołami były zespoły: Francuski (zespół Fryderyka Joliot-Curie), Niemiecki (zespół Otto Hahna) i Stanów Zjednoczonych (zespół włoskiego fizyka Enrico Fermiego). W 1938 r. Zespół niemiecki odkrył metodę wywoływania łańcuchowej reakcji rozszczepiania jąder atomowych uranu. Wyniki tych badań ogłoszono dzień przed wybuchem II wojny światowej, która bardzo wpłynęła na dalszy rozwój prac. W Niemczech i w okupowanej Francji zostały przerwane. Hitler na szczęście nie rozumiał i nie doceniał militarnego znaczenia badań nad energia jądrowa. Amerykanie stworzyli zespół pod kierownictwem Roberta Oppenheimera i jego uwagę skierowali głównie na wykorzystanie reakcji jądrowych do wywołania nagłych eksplozji. W czerwcu 1945 r. Zespół ten skonstruował pierwszą na świecie bombę atomową. Początek okresu ery atomowej ludzkosci rozpoczął się 16 lipca 1945 roku o godzinie 17:30, kiedy to na poligonie wojskowym w stanie Nowy Meksyk uczeni amerykanscy dokonali pierwszego wybuchu jądrowego. Pierwszy atak z użycie broni masowego rażenia nastąpił 6 sierpnia 1945 roku na Hiroszima w Japonii. Amerykański samolot B-29 pilotowany przez pułkownika Tibbetsa zrzucił na 300 tysięczne miasto bombę U-235, czyli bombę atomowa. Eksplodowała 900 kilometrów nad miastem o godzinie 8:15.Wieksza część miasta zniknęła z powierzchni ziemi w ciągu sekundy. Straty w ludziach to około 80 tysięcy zabitych od razu, 37 tysięcy rannych, oraz 10 tysięcy uznano za zaginione nie wspominając już o tych, którzy zmarli na chorobę popromienna. Kolejny atak miał miejsce w Nagasaki 3 dni później i skutki były podobne. Od wybuchu 20 kilkotonowej bomby zginęło około 24 tysiące ludzi, a 23 tysiące zostało rannych i napromieniowanych.