Krótko na temat Miłości

"Zakochałem się we właściwej osobie ze wzajemnością. Nareszcie mam odpowiednią dla mnie połówkę. Mamy te same pasje i zainteresowania, lubimy te same rzeczy. Jesteśmy do siebie podobni. Ona ma to, czego ja przez całe moje życie szukałem w kobietach. Wszystko co w niej naturalne jest moim ideałem. Ona naturalna, to mój ideał. To niesamowite. Zawsze wiedziałem, że będę miał idealną dla mnie osobę i tak się stało i tak szczerze, to ona ma w sobie nawet więcej niż oczekiwałem od ideału. To jak by wyjąć z mojej głowy z moich marzeń absolutnie doskonały wzór idealnej kobiety i umieścić go w niej. Ona ma identyczne odczucie co do mnie i ma świadomość, że też jestem dla niej jestem tak idealnie doskonały, jak ona dla mnie".

Takie słowa często słychać od szczęśliwie zakochanych. Ludzie zakochani radują się, gdy jest deszcz, tańczą, gdy nie gra muzyka, nie czują głodu i ciągle się uśmiechają. Przebywają w nieziemskim stanie umysłu i ciała. Panuje w nich spokojna wyciszająca pełna energii równowaga. Ich dusze tańczą w rytm tej samej pieśni. Jest między nimi niewidoczna nić, która łączy ich w najgłębszej ich cząstce. Tą nić widzą tylko oni. Nikt inny nie ma do niej dostępu. Harmonizują ze sobą energetycznie, seksualnie i świadomościowo. Mają ogromną moc działania. Są niepokonani. Wtedy nie ma problemów i kapotów. Są tylko wyzwania. Nie ma porażek, są tylko lekcje od życia. Wszystko jest wtedy takie łatwe i proste.

Idealny związek miłości, to taki związek, w którym wszystko tak doskonale ze sobą współgra i harmonizuje, że nie trzeba już, ani nic dodawać i ujmować, ani niczego zmieniać. Wszystko jest absolutnie doskonałe. Wszystko do siebie perfekcyjnie pasuje. Każdy element składający się na jedną całość jest jak by stworzony i ustawiony w najwłaściwszym miejscu.

Taka miłość jest jak górski potok wypełniony słodką krystalicznie czystą odświeżającą wodą spływający w dół na rozległe równiny porośnięte zieloną bujną pachnącą roślinnością. Każdy kto zanurzy swe dłonie w tym połyskującym w słońcu potoku doznaje radosnego odświeżenia i zadowolenia. Gdy spotykamy zakochanych ludzi, to samoistnie doświadczamy w jakimś stopniu tego, co oni. Każda chwila w ich towarzystwie niesie spokój i zadowolenie.

Miłość odmienia nasze życie. Nadaje mu inną jakość. To jest najwyższa jakość. Kolory stają się pełniejsze i ostrzejsze. Nasza buzia jest ciągle uśmiechnięta. Wtedy kroczymy ku piękniejszej wspanialszej przyszłości.

Można by rzec, że Miłość jest wtedy, gdy patrzysz w oczy swej ukochanej osoby i nie możesz przestać. Przytulając ją nie wiesz już jak masz to robić, bo tak bardzo Ci się to podoba i tak ogromną Ci to sprawia radość, że jeśli byś tylko mógł, to schował byś ją w swoim wnętrzu aby stała się częścią Ciebie. Czekając na jej przybycie nie jesteś w stanie myśleć o niczym innym, jak tylko o niej. Gdy robicie coś razem, to tak jakbyś pofrunąć do nieba i spacerować po puszystych miękkich delikatnych chmurach. Każdy jej uśmiech jest jak relaksujący sen. Każde jej słowo niesie w sobie wibrację Miłości. Śpiew skowronka, to przy tym pikuś :)

Idealna połówka, to taka osoba, która sprawia, że nie potrzeba Ci już niczego więcej. Daje nam wszystko, czego potrzebujemy. Miłość jest kwintesencją życia. Dzięki niej jesteśmy szczęśliwi, a wszystko inne, to tylko dodatek do życia. Miłości nie da się umiejscowić w czasie ani miejscu. Jest wszędzie. Nosi miano „Boskości w nas”. Udoskonala niedoskonałych i oczarowuje swym powabem i jaskrawością barw.

Gdy dwoje ludzi się w sobie zakochuje z wielką intensywnością, to zatrzymuje się czas. Ludzie są z natury czyści i wspaniali. Ich najgłębsza Istota, to małe dziecko, które pragnie Miłości. Chce być kochana i potrzebna.

Wyobraź sobie, że i Ty jesteś takim mały dzieckiem. Stoisz sobie na leśnej polanie w środku lasu. Do koła są zielone drzewa, czuć świeży powiew wiatru na całym ciele, pod nogami masz miękką trawę i kolorowe pachnące kwiaty, a na gałązkach siedzą ptaszki i radośnie śpiewają. One śpiewają dla Ciebie, bo widzą, że coś jest nie tak.

Wyobraź sobie, że jesteś tam zupełnie sam. Nie ma nikogo. Zgubiłeś się i nie wiesz jak trafić do domu. Nie wiesz, gdzie jest właściwy kierunek. Stoisz całkiem sam, a Twoje dłonie zasłaniają Twoje zapłakane oczka. Ocierasz swoje łzy i bardzo płaczesz. W głębi serca pragniesz, aby ktoś Cię przytulił, pragniesz poczuć się bezpieczny, pragniesz bliskości i bezpieczeństwa. Czujesz lęk w swoim małym serduszku. Boisz się, że nie trafisz do domku i stanie Ci się coś złego.

Nagle słyszysz hałas łamiących się gałęzi. Już sam nie wiesz co robić. Czy zostać, czy uciekać… ale dokąd masz uciekać, skoro nie wiesz gdzie jesteś. Zaczynasz płakać jeszcze bardziej i jeszcze mocniej. Twoje małe ciało jest zupełnie bezradne i każdy może mu zrobić krzywdę. Nie jesteś w stanie nic na to poradzić. I wtedy, w pewnej chwili dzieje się coś niesłychanego. Twój płacz i szlochanie przyprowadziły do Ciebie Twoją Ukochaną Osobą. To ona łamała gałęzie przedzierając się przez zarośla, pędząc Ci na ratunek.

Widzisz ją jak się do Ciebie zbliża. Na jej twarzy widać współczucie i niepokój. Podchodzi bardzo szybciutko do Ciebie i bardzo mocno Cię obejmuje. Powoli przestajesz płakać, uspakajasz się, nastaje cisza. Nagle znika cały lęk, już się nie boisz. Wszystko milknie... jest cicho… zupełna cisza… wtulasz się w nią z całych sił… swoimi malutkimi rączkami obejmujesz ją najmocniej jak tylko się da… wiesz, że masz przy sobie kogoś bliskiego, kogoś, kto Cię zawsze wesprze i zjawi się w chwili, gdy będzie tego najbardziej potrzebował.

Każdy z nas jest takim małym dzieckiem. Pragnie aby go przytulano i kochano. Zawsze uważałem, że największym skarbem jaki można komuś podarować jest Miłość. Prawdziwa szczera Miłość, która nie pozwala nam się poddać. Pcha nas ku nieznanemu i zawsze nas wspiera. Ukochana osoba zawsze nas wspiera. Daje nam siły do działania. Pomaga przezwyciężyć każde wyzwanie.

„Hymn do miłości” mówi:

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił,
a miłości bym nie miał, byłbym niczym.
I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie,
lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał.
Miłość cierpliwa jest i łaskawa.
Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą;
nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współ weseli się z prawdą.
Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje, [nie jest] jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie.
Po części bowiem tylko poznajemy, po części prorokujemy.
Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe.
Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko,
czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko.
Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecięce.
Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno;
wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz:
Teraz poznaję po części, wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.
Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy:
z nich zaś największa jest miłość.

Kiedy zapytać kobiety, jaki jest jej ideał… odpowie, że nie wie. Będzie to wiedziała, gdy go spotka. To jest właściwe rozumienie Miłości.
Czym jest więc Miłość? To trudne słowo, a uczucia z nią związane jeszcze bardziej zawikłane. Miłość w każdym przypadku jest indywidualnością, każdy ma swoją własną regułkę na jej temat. Trudno by było o niej pisać nie mając jej w sercu, nie czując jej w duszy...

Od wieków piszą o niej poeci, naukowcy twierdzą, że to tzw. chemia, inny mówią o niej, że to "Coś". Kocham być kochanym, to najcudowniejsze uczucie jakie nas w życiu spotyka. Wówczas mamy chęć do egzystencji w społeczeństwie, jesteśmy pełni entuzjazmu, nie potrzebne są nam witaminy, jeść czlowiek nie musi tyle.

Miłość dodaje mam skrzydeł, wynosi nas ponad normalność, ponad codzienność. Szare i ponure dni w obecności osoby, którą darzymy Miłością zamieniają się w wiosenny sloneczny dzień. Radość jaką
czerpiemy z tego uczucia jest niesamowita i dla człowieka niedoznającego Miłości może wydawać się dziwna... Dlaczego? Ponieważ zakochany człowiek jest promienny niczym słoneczna pogoda, w oczach ma światło, a na ustach wieczny, niekończący się uśmiech.

Od zakochanego szczerze bije dobro i radość ducha. Chce mu się skakać, chce mu się żyć, może góry przenosić. Taka w nas tkwi siła...Chce się być wszędzie i wszystko robić, a najlepiej blisko tej osoby, którą się kocha. Pragnie się dla niej jak najlepiej. Czułe słowa wypływają z ust często nieświadomie. Przychodzi moment i mówi się to, co się czuje niezwracając uwagi na słowa. A te słowa często są wspaniałym nektarem kojącym duszę i ciało.

Niekiedy wielkie zakochanie sprawia, że traci się w pierwszej fazie rozsadek myśląc irracjonalnie. Mawia się, że Miłość jest ślepa... Ślepcem jest ten, który jej nie doznaje. Jeśli kochasz szczerze, to ufasz, a zaufanie to również jedno z najważniejszych uczuć towarzyszących Miłości.

Tolerancja... akceptujesz partnera z jego wadami i zaletami, jesteś
z nim na dobre i na złe. Często partner nie ma wcale wad, a tylko zalety. Każdy ma swoje pasje, swoje zainteresowania, grono swoich
przyjaciół. Nie zawsze i nie koniecznie musi to iść w parze z przyzwyczajeniami partnera, dlatego wtedy potrzebujemy tolerancji i zaufania. Rozmowa to kluczowy punkt w związku. Jest niemal najistotniejszym elementem w związku Miłości. By takowa Miłość trwała, potrzebna jest szczera, spokojna rozmowa.

Bywają i trudne dni. Miłość niesie ze sobą różny los, pisze różne scenariusze, ale to my jesteśmy kowalami swego losu i od nas zależy jak wykorzystamy dane nam możliwości.

Dbając o Miłość, pielęgnując ją, można przetrwać największe, burze, kryzysy, klęski. Siłą, jaką się zyskuje staje się niezużyta. Nic nie jest w stanie się oprzeć. Zakochanie mają wielką moc, bo się kochają. Opierają swój związek na zaufaniu i szacunku.

Szacunek jest bardzo istotny, w Miłości i jest podstawą prawdziwego udanego związku. Szanowanie siebie wzajemnie niesie ze sobą mnóstwo plusów, daje satysfakcje z bycia razem, daje bliskość. Jednym z milszych gestów jaki okazujemy naszej ukochanej osobie jest pocałunek. Świadczy on o bliskości i niekiedy zastępuje tysiące słów.

O Miłości można pisać w nieskończoność. Słowa jednak nie oddają w pełni tego wszystkiego, czego się doświadcza, gdy się kocha. Aby przekonać się o czym jest tutaj mowa, należy samemu jej doświadczyć, a gdy się już pojawi, o nią dbać. Jeśli napotkamy ją na swej drodze, cieszmy się Nią.

Uroda mija, lata płyną, liście rosną i opadają, a Miłość jest wieczna i jeśli jest tą właściwą, zostaje z nami do końca naszych dni. Pielęgnowana czułością, dobrem, podlewana namiętnością przetrwa nie jeden zakręt.