Indie w starożytności

INDIE W starożytności

W latach 2300 do 1750 p.n.e. na terenie Indii istniała kultura harappańska. Ludność należąca do tej kultury była głównie rolnicza, chociaż utworzyła miasta jak Harappa czy Mohendżo Daro. Ludność uprawiała głównie pszenicę, jęczmień, soczewicę, groch i bawełnę niewykluczone, że znany był jej także ryż. Uprawa była ściśle związana z wylewami rzek, nie stosowano wtedy kanałów nawadniających. Hodowano bydło, jako zwierzęta domowe trzymano psy. Spożywano mięso wołowe, wieprzowe, kozie, żółwie, ryby oraz drób. Miasta były zabudowane planowo domami z cegły, wyposażone w łazienki i kanalizację. Publicznymi budynkami były łaźnie, pałace oraz hale, w których zapewne zbierano się na zgromadzenia.

Kultura harappańska rozwinęła handel oraz rzemiosło. Wyrabiano broń, narzędzia, gliniane naczynia, zabawki, lustra. Popularna była biżuteria ze złota, srebra, kamieni szlachetnych. W wolnym czasie poświęcano się polowaniom, tańcom, grze w kości. Wierzono w bogów przyjmujących postać drzew i zwierząt.

W połowie drugiego tysiąclecia p.n.e. pojawili się w Indiach Ariowie. Byli ludem pasterskim, zajmującym się hodowlą bydła. Uprawiali też rolę, używając do tego byków i wołów. Konie zaprzęgali do wozów bojowych lub wyścigowych. Polowali z użyciem łuków i strzał na antylopy i lwy, sidła zastawiali na ptaki. Kobiety przeważnie zajmowały się szyciem, tkaniem i wyrobem mat. Handel był wymienny, funkcję środka rozliczeniowego pełniła krowa.

Mieszkali Ariowie głownie na wsiach, otoczonych palisadami i wałami. W rodzinach głową rodziny był ojciec, ale matka miała dość silną pozycję. W razie śmierci męża mogła wyjść powtórnie za mąż, celem małżeństwa było posiadanie jak największej liczby synów. Klika wsi składało się na okręg, kilka okręgów na szczep.

Nie przywiązywano wielkiej wartości do praw własności do ziemi. Nie wiadomo jak rozróżniano ziemię królewską i państwową, król mógł nią dowolnie dysponować, nadawać, dzierżawić, konfiskować.
Za Mauriów coraz powszechniej posługiwano się monetą, zwłaszcza srebrną i miedzianą. Świadczenia ściągano jednak nadal w naturze, być może powodem było psucie monety i zmniejszanie w niej zawartości kruszcu.

W dziedzinie religii dużą popularnością cieszyły się ruchy ateistyczne jak buddyzm czy dżinizm. Obok nich pojawił się dwa nurty hinduizmu - wisznuizm i sziwaizm. W trzecim wieku p.n.e. zdecydowaną przewagę nad dżinizmem zdobył buddyzm, być może ze względu na fakt, iż był bardziej umiarkowany i mniej pesymistyczny niż dżinizm. W sto lat po śmierci Buddy buddyzm podzielił się na odłam wschodni i zachodni, a te na kolejne sekty, nie istniał, więc jeden kościół buddyjski, Asioka opowiadał się jednak za nurtem ortodoksyjnym buddyzmu. Zaczęto bardziej zwracać uwagę na człowieka świeckiego i przyznano, że nirwanę może on osiągnąć poprzez dobre życie. Dalej czczono kopce i słupy, gdzie miały kryć się prochy Buddy. Nie budowano świątyń, ale zakładano liczne klasztory. Dżinizm największą popularnością cieszył się w czwartym wieku p.n.e., gdy państwo hinduskie doświadczało największych problemów i głodu. Nie znaleźli zwolenników adżikowie, prawdopodobnie był to nurt zbyt radykalny, by cieszyć się poparciem. Wisznuizm propagował wiarę w boga Wisznu, a do zbawienia prowadzić miało czynne zaangażowanie, uwielbienie i wiedza duchowa. Sziwaizm głosił wiarę w boga Sziwę, od nędzy jego wyznawcy mieli uwalniać się przez ćwiczenia fizyczne i umysłowe, a ważną rolę pełniła joga.

Mieszkańcy ówczesnych Indii zamieszkiwali wioski, coraz szybciej rozwijające się miasta, ale były też puszcze a także puste obszary. Warstwy wyższe mieszkały głównie w miastach, ich przedstawiciele zaczęli nosić stroje ozdabiane złotem i szlachetnymi kamieniami, szyte z kwiecistych muślinów. Zdecydowanie prostsze i mniej wyszukane było życie mieszkańców wiosek, wciąż spożywali mięso, ale prawdopodobnie i ich los uległ poprawie, wielu się wzbogaciło.


Rolnictwo w starożytnych Indiach

Rośliny uprawne:

o Pszenica
o Jęczmień
o Proso (w chłodniejszych krainach północnych)
o Bawełna
o Ryż (na nawodnionych równinach)
o Sezam
o Dynie
o Soczewica
o Różne zieleniny
o Rośliny używane jako przyprawy (szafran)

Zwierzęta hodowlane:

o Bydło
o Bawoły
o Kozy
o Świnie
o Słonie
o Owce (na terenach o chłodniejszym klimacie)

Nakaz nietykalności krowy sięga aż do czasów starożytnych. Paradoksalnie spowodował on fatalne skutki dla tego zwierzęcia, gdyż ludzi się nim nie opiekowali i pozwalali mu umierać śmiercią naturalną. Bydło było wobec tego nędzne. Nawóz bydlęcy i tak nie trafiał na pola, gdyż po wysuszeniu służył jako opał.