Dorastanie Leopolda Staffa ukazane w "Curriculum vitae".
W "Curriculum vitae" poeta ukazuje etapy swojego życia. Opowiada tym samym o zmianach, które w nim zachodziły. Nie dotyczy to tylko jego, jako konkretnej osoby, ale wszystkich ludzi, którzy w różnym czasie swojej egzystencji mieli różne problemy, potrzeby i uciechy.
Siebie z dzieciństwa Staff opisuje jako istotę niewinną i jeszcze niezupełnie siebie świadomą. Jak każde dziecko poeta był wtedy niesamodzielny, uzależnionych od innych ludzi, prawdopodobnie od rodziców. Lecz były to czasy dla niego szczęśliwe, był bowiem otoczony kochającymi go osobami, które o niego dbały, co pozwalało mu na posiadanie poczucia bezpieczeństwa i beztroski.
Jako dorastający, młody człowiek Staff zaczął odkrywać, poznawać siebie. Czynił to z zapałem, zachwytem. Pełen był wzniosłych idei, optymistycznego, pogodnego nastawienia do świata. Zaczął kształtować w sobie poglądy na temat swojej przyszłości, wiązał z nią wielkie plany i jak to z marzeniami bywa były to myśli wspaniałe i napawające i dumą i chęcią do jak najszybszego ich realizowania. Odczuwał jednak pewien dyskomfort z powodu utraconego dzieciństwa. Poeta wiedział, że wkraczanie w dorosłość niesie ze sobą również obowiązki, zmartwienia, z którymi będzie musiał stawać do ciągłych konfrontacji, w których nikt go nie zastąpi i nie wskaże mu prawidłowych na nurtujące go pytania i nikt nie powie, jak powinien postępować, aby dla wszystkich było to najlepsze rozwiązanie.
Dojrzałość to dla Staffa okres szczęśliwy. Zaczął pojmować siebie jako poetę i miał w tej dziedzinie poczucie własnej wartości. To spełnienie pozwalało czuć mu harmonię z otaczającym światem, dostrzeganie jego piękna i czerpania z życia radości i satysfakcji. Jako poeta opisuje swoje spostrzeżenia i rozmyślania w swych wierszach, które tym samym stają się zwierciadłem jego duszy. W "Curriculum vitae" nawiązuje do sztuki i kultury starożytnej, wykorzystując symbolikę mitologiczną ukazuje siebie jako człowieka nieograniczonego swą epoką, zainteresowanego światem we wszystkich jego czasach i czerpiącego wzorce z artystów żyjących przed nim, u których odnajduje podobne, czyli ponadczasowe wartości. Swoja postawą Staff wyraża więc pewną solidaryzację z ruchem humanistycznym, co świadczy o jego dojrzałości psychicznej jako człowieka oraz jako poety.
Staff na każdym etapie swojego życia umiał odnaleźć piękno, którym cechuje się dany okres. Ukazując w "Curriculum vitae" ewolucje swojej psychiki, udowodnił, jak bardzo złożoną istota jest człowiek i jak wiele nauki może wyciągnąć z życia oraz otaczającego go świata.