Dorastanie poety ukazane w "Curriculum vitae" etapy życia bohatera lirycznego - Leopolda Staffa.

Dorastanie poety ukazane w "Curriculum vitae" etapy życia bohatera lirycznego. Przedstaw typowe dla nich postawy i nastroje wyrażone w znanych Ci wierszach Leopolda Staffa

Wiersz Staffa jest swego rodzaju poetyckim życiorysem, rozliczeniem się z nastrojami dekadenckimi, z atmosferą niemocy, znużenia, przygnębienia. Biografia ta eksponuje przede wszystkim duchowy rozwój poety.
Podmiotem lirycznym wiersza jest sam poeta, który przedstawi swoje dojrzewanie do bycia artystą i człowiekiem dorosłym.
Dzieciństwo to czas, w którym człowiek chroniony jest przez swoich rodziców, nie jest jeszcze samodzielny, a życia uczy się przez naśladowanie innych: „stawiając krok cudzych czepiałem się szat”. W pierwszej fazie twórczości poezja Staffa, według niego samego, była jeszcze naśladowaniem dzieł innych twórców. Nie cechowała jej indywidualność, a jej twórca wciąż jeszcze się uczył.
Młodość, czas buntu, zmieniania poglądów, budzenia się refleksji nad własnym życiem. To jednocześnie drugi okres twórczości Staffa, kiedy on sam znalazł się pod wpływem idei młodopolskiego dekadentyzmu. Stąd też melancholia, pesymizm, poczucie znikomości życia obecne w jego ówczesnych wierszach:
„Więc kochałem milczenie, wspomnienie, westchnienie,
I plotłem chmurom wieńce z swych kwietniowych lat.”.
Dojrzałość, czas, kiedy człowiek jest już wszelkie uczucia z nim związane jak w wierszu „Przedśpiew”:
„Znam gorycz i zawody, wiem, co ból i troska,
Złuda miłości, zwątpień mrok, tęsknot rozbicia.”
Okres dojrzałości w życiu i twórczości poety to powrót do klasycznych ideałów życia i poezji, umiłowanie prostoty, harmonii, klasycznych wzorców piękna, a także przyjęcie stoickiej postawy wobec życia.
To natura i sztuka nauczyły poetę właściwego sposobu życia i tworzenia. Ta nauka dała mu poczucie harmonii oraz spełnienia zarówno w życiu, jak i w sztuce: „Rozumie mnie me serce i kochają muzy”.