Max OS X
Mac OS to system operacyjny dla komputerów Macintosh firmy Apple. Był to pierwszy ogólnodostępny system operacyjny wyposażony w graficzny interfejs użytkownika (GUI). Wcześniejsze komputery Apple pracowały w oparciu o interfejs znakowy. Idea graficznego interfejsu została zaczerpnięta przez inżynierów Apple z laboratoriów firmy Xerox w Palo Alto gdzie w 1973 roku stworzono Alto pierwszy komputer z graficznym interfejsem.
Pierwsza wersja systemu weszła do użytku publicznego w 1984 r. wraz z modelem Macintosh - reklamowana przy pomocy klipu nawiązującego do literatury Georga Orwella. Upowszechnione przez nią takie standardy graficznego interfejsu jak okna, rozwijalne menu, kursor myszy, kosz na niepotrzebne pliki stały się od tej pory podstawą współczesnych systemów operacyjnych.
Zachęcona sukcesem Apple, w tym samym kierunku zaczęła podążać firma Microsoft, jednocześnie Apple starał się opatentować wygląd i wrażenia swojego systemu. Doprowadziło to do długotrwałego procesu o własność intelektualną.
Mac OS działał w systemach opartych początkowo na procesorach Motoroli z linii 680x0 a następnie linii PowerPC opracowanej wspólnie przez Apple, Motorolę i IBM. W 1983 roku próbnie przeniesiono go także na platformę IA32. Próbne testy wykazały, że działał on szybciej niż na ówczesnych układach wykorzystywanych w komputerach Apple. Kierownictwo firmy nigdy nie zdecydowało się jednak na kontynuowanie tych doświadczeń w obawie o utratę zapotrzebowania na własną platformę sprzętową.
Mimo że interfejs Mac OS był bardzo intuicyjny i wygodny, sam system cierpiał na wiele poważnych bolączek, jak np. brak wielozadaniowości z wywłaszczeniem czy w pełni bezpiecznej pamięci. Apple przez wiele lat starało się rozwiązać te kłopoty na bazie kodu Mac OS. Starania te nie przyniosły zadowalającego rezultatu. Nigdy nie zostały ukończone projekty Copland oraz Rhapsody, która była próbą połączenia uniksowego jądra z macintoshowym interfejsem użytkownika.
Po powrocie do Apple jednego z założycieli firmy Steva Jobsa i wchłonięciu jego firmy NeXT rozpoczęto prace nad nowym systemem. Prowadzono je w oparciu o doświadczenia z Rhapsody oraz NextStep, rewolucyjnego systemu operacyjnego stworzonego w ramach NeXT. W międzyczasie doskonalono Mac OS, aby nie utracić pozycji rynkowej.
W 2000 roku wprowadzono MAC OS X . X w nazwie oznacza 10 wersję systemu Mac OS, jednak Mac OS X jest systemem o całkowicie odmiennej budowie niż poprzednie wersje Mac OS.
MAC OS X powstał w oparciu o mikrojądro Mach oraz usługi i narzędzia zaczerpnięte z projektów NetBSD oraz FreeBSD. Jego podstawą jest opracowancy w Apple Computer system operacyjny Darwin. Graficzny interfejs użytkownika nosi nazwę Aqua i jest własnym rozwiązaniem opracowanym przez Apple z wykorzystaniem doświadczeń i wzorów z poprzednich systemów tej firmy.
Jego silne strony to między innymi:
• możliwość uruchamiania programów napisanych dla wcześniejszych wersji systemu Mac Os
• łatwość adaptacji, kompilacji i wykorzystania oprogramowania stworzonego dla systemów uniksowych, zwłaszcza typu BSD
• Quartz Extreme, format PDF jako podstawa interfejsu graficznego
• ColorSync, przemysłowej jakości system zarządzania kolorem
• wydajny silnik OpenGL
• ma wbudowane zaawansowane narzędzia sieciowe
Podobnie jak poprzednie systemy Apple, Mac OS X niesie wiele innowacji i w wielu dziedzinach kształtuje współczesną ewolucję oraz modę graficznych systemów operacyjnych.
Na konferencji WWDC (World Wide Developer Conference) 6 czerwca 2005 prezes Apple, Steve Jobs potwierdził pojawiające się raz na jakiś czas wiadomości, jakoby Mac OS X był potajemnie tworzony z myślą o procesorach firmy Intel i kompatybilnych. Zaprezentował działanie najnowszej wersji (10.4) systemu na procesorze Pentium i zapowiedział przejście w ciągu dwóch lat całej linii komputerów Macintosh (a co za tym idzie - systemu operacyjnego i oprogramowania) na procesory Intela. Ma w tym pomóc innowacyjne oprogramowanie umożliwiające uruchamianie oprogramowania przewidzianego na procesory PowerPC na procesorach klasy x86. Jako przyczyny przejścia wymieniane były problemy firmy IBM z wyprodukowaniem energooszczędnych, szybkich procesorów do komputerów przenośnych.
Firma Dell wyraziła już chęć instalowania Mac OS X na produkowanych przez siebie komputerach, ale Apple nie przewiduje licencjonowania systemu na inny niż produkowany przez siebie sprzęt. Apple nie będzie powstrzymywało użytkowników przed instalacją systemu Windows na Macintoshach opartych na nowych procesorach (podobnie jak obecnie nie powstrzymuje przed instalacją Linuksa), ale odmawia udzielania wsparcia technicznego w takiej sytuacji.
Kolejne pełne wersje systemu są od tej pory numerowane cyframi podrzędnymi to:
• Mac OS X 10.0
• Mac OS X 10.2, nazwa kodowa: Jaguar
• Mac OS X 10.3, nazwa kodowa: Panther
• Mac OS X 10.4, nazwa kodowa: Tiger (połowa 2005)
Mach to jądro dla systemów operacyjnych opracowane na amerykańskim Uniwersytecie Carnegie-Mellon. Projekt rozwijany tam był w latach 1985-1984 i skończył się na wersji 3.0. Dalej rozwijany był na Uniwersytecie Utah, gdzie opracowano wersję 4.
Mach jest architekturą zapewniającą:
• obsługę wieloprocesowości zarówno w jednej maszynie, jak i poprzez sieć
• obsługę wielu aplikacji pracujących w trybie wielozadaniowości z wywłaszczeniem
• wątkowanie działania aplikacji
• bezpośrednią komunikację międzyprocesową
• bezpieczną ochronę pamięci
Od początku projektowania Mach dążono do usunięcia z jądra jak największej liczby elementów, które nie były niezbędne do jego działania. Do wydania 2.5 włącznie jądro posiadało warstwę wyższego poziomu, która zawierała API zgodne z Uniksem BSD. Wersja 3.0 była już mikrojądrem, w którym warstwę BSD usunięto poza jądro (działa w przestrzeni użytkownika). Dodano w niej także mechanizm kontynuacji.
Komunikacja międzyprocesowa (IPC) w Mach jest bardzo rozbudowana - oparta na komunikatach, czyli zestawach danych, oraz portach, czyli kolejkach komunikatów. Wykorzystują je nie tylko procesy użytkownika, ale także samo jądro i jest podstawowym mechanizmem komunikacji. Jest to rozwiązanie wygodne w użyciu i rozwiązujące wiele problemów istniejących w IPC Uniksa, ale jest znacznie od niego wolniejsze.
INSTALACJA DLA SYSTEMU MAC OS X
Na komputerach Macintosh TEX Live obsługuje jedynie system operacyjny Mac OS X (starsze systemy z działającym systemem TEX mogą korzystać z makr, fontów i dokumentacji o ile zainstalujemy rozszerzenie Joliet dostępne na http://www.tempel.org/joliet). Instalacja w Mac OS X może być wykonana na dwa sposoby:
• za pomocą programu i-Installer załączonego w pliku Mac OS X/II2.dmg;
• za pomocą skryptu install-tl.sh, podobnie jak dla innych wersji Unix.
1. I-Installer: instalacja z sieci Internet
Program i-Installer załączono w dystrybucji TEX Live jako alternatywę dla standardowego programu instalacyjnego. W zasadzie nie korzysta on z zawartości dystrybucji, zamiast tego system TEX jest pobierany z sieci (ok. 70 MB). Zaletą jest tu łatwość aktualizacji oprogramowania.
Aby użyć i-Installer należy zamontować./Mac OS X/II2.dmg, uruchomić program i zainstalować przynajmniej TeX Foundation oraz TeX Programs. Instalacja pierwszego kończy się bez konfiguracji; gdy tylko zainstalujemy „programy TEX-owe”, ukaże się środowisko graficzne (GUI), w którym wykonamy niezbędne kroki konfiguracyjne.
Program i-Installer działa dla położenia drzewa katalogów zgodnego z TEX. Jeśli wykonamy standardową instalację w innym katalogu, nie będzie można użyć programu do aktualizacji oprogramowania.
2. Instalacja za pomocą install-tl.sh
Skrypt install-tl.sh jest skryptem powłoki sh (rozpoczyna się instrukcją #!/bin/sh), ale powłoka tcsh pierwszych wersji systemu Mac OS X nie potrafiła go wykonać. Najlepiej do tego wykorzystać powłokę bash, która w systemie Mac OS X nie była wcześniej instalowana domyślnie. Gdy nasz system nie posiada jeszcze powłoki bash, łatwo ją zainstalować z sieci bądź po prostu należy zaktualizować (także z sieci) cały system.
3. Środowiska pracy w Mac OS X
Na komputerach Macintosh używamy zwykle TEX-a w środowisku pracy obejmującym wiersz poleceń, edytor, program do podglądu itp. Mamy do wyboru kilka takich środowisk:
• TeXShop
• ITeXMac
• Mac-emacs
Powyższe środowiska stosują /usr/local/teTeX jako domyślną lokalizację oprogramowania TEX-owego, wobec tego instalację należy wykonać w tym katalogu (bądź zmienić konfigurację środowiska).
4. Strona kodowa Macintosh CE
Piszący po polsku użytkownicy Mac OS X mają do wyboru stosowanie dwóch 8-bitowych stron kodowych:
iso8859-2
– co się wiąże z wykorzystywaniem standardowego oprogramowania uniksowego (Cocoa używa wyłącznie unikodu), jak na przykład Emacsa.
Mac CE
– co pozwala na stosowanie tradycyjnego (Carbon) oprogramowania jak np.: BBEdit. Weźmy pod uwagę ten przypadek.
Na TEX Live w standardowych pakietach LATEX-a znajduje się plik macce.def, który pozwala LATEX-owi wczytywać polski tekst z wykorzystaniem pakietu inputenc:
\usepackage[macce]{inputenc}
Ponadto mamy tablice przekodowań dla Mac CE, niewymagające stosowania pakietu \inputenc. Zamiast niego wystarczy wpisać deklarację w pierwszym wierszu pliku:
%& --translate-file=macce-pl