Do Wisławy Szymborskiej - jak żyć w XXI wieku
Droga Pani Wisławo!
W wierszu pytała Pani jak żyć, aby XXI wiek był lepszy od XX. Nie potrafię podać Pani schematu, według którego powinniśmy żyć w XXI wieku. Na pewno powinniśmy być bardziej tolerancyjni, aby ludzie, którzy mają inny kolor skóry, inną wiarę i inne poglądy nie musieli się bać wyśmiania i odsunięcia na bok. Nieformalne grupy takie jak anarchiści, skini, panki itp. biją i poniżają ludzi, którzy są inni niż oni. Nie powinno tak być, ponieważ każdy człowiek ma prawo myśleć, zachowywać się i wierzyć, w co tylko chce.
W XXI wieku powinniśmy też zwracać większą uwagę na osoby niepełnosprawne i nieuleczalnie chore. Powinniśmy pomagać im, aby byli otoczeni właściwą opieką, aby nie czuli się samotni i porzuceni. Przy każdej instytucji - urzędzie, poczcie, aptece i sklepach, należy budować podjazdy dla wózków inwalidzkich, a na opakowaniach leków, produktów spożywczych i kosmetyków litery powinny być napisane wypukłym drukiem, aby ludzie niewidomi mogli sami wykonywać podstawowe czynności, jakimi są np. zakupy. Można też zorganizować w internecie więcej miejsc pracy dla osób niepełnosprawnych. Dzięki nim ludzie, którzy do tej pory byli bezrobotni, mieliby szansę zdobycia pracy.
Bardzo dużym problemem ostatnich lat jest wandalizm. Nie mniejszy jest problem alkoholu, narkotyków i papierosów wśrót młodzieży. Według mnie, aby go zmniejszyć, należy bardziej zająć się młodzieżą. Jeśli ktoś zorganizowałby zajęcia, które zainteresowałyby młodzież, nie sięgałaby ona po używki, a co za tym idzie, pijana, nie demolowałaby wszystkiego, co napotka na swojej drodze. Jednak w Polsce wciąż jest za mało ośrodków, które organizowałyby ogólnodostępne kółka zainteresowań, zespoły muzyczne itp.
Smutkiem napawa również fakt szerzącego się terroryzmu. Czy XXI wiek też będzie wiekiem "chwiejnego kroku", czy będzie on czasem pokoju? Na te pytania trudno odpowiedzieć, szczególnie teraz, gdy wszyscy przeżywamy nieludzki atak terroryzmu na World Trade Center.
W tym liście podzieliłam się z Panią swoimi refleksjami na temat tego, jak żyć, jednak nie mogę obiecać, że dzięki nim świat stanie się lepszy. To są jedynie słowa, a jaki będzie XXI wiek, zależy tylko od tego, jacy będą ludzie.Dołączam wyrazy szacunku i szczerej wdzięczności za Pani twórczość.