Humanizm

Humanizm to kierunek nauki, który ukształtował się we Włoszech i który przeciwstawia się średniowieczu. Jego hasłem przewodnim jest:”Homo sum humani nihil a me alie num puto”, po polsku znaczy to: „Jestem człowiekiem i nic co ludzkie nie jest mi obce”. Te słowa są odwzorowaniem 10 przykazań Bożych. Jeżeli zastanowimy się nad ich sensem to nie oznaczają one nic innego jak tylko to, aby nie robić nic złego, interesować się losem innych ludzi i tymi, którzy potrzebują pomocy pomagać i nie przechodzić obok nich obojętnie.
Często zastanawiamy się nad tym czy my sami jesteśmy humanistami, czy jesteśmy czuli na czyjąś krzywdę i czy potrafimy znaleźć w sobie te cechy charakteru, które mogą pomóc nam w dalszym udoskonalaniu siebie samego.
A czy ja jestem humanistą??? Również się nad tym często zastanawiam.
Lubię przedmioty, które mogą pomóc mi w udoskonalaniu „mojego” humanizmu:
historia, j. polski, sztuka, ale również muzyka i religia. Posiadam cechy charakteru dobre, ale i te złe podobnie jak każdy z nas. Niektórzy moi przyjaciele i koledzy mówią, że mam jednak więcej dobrych cech, ale samemu trudno jest się ocenić. Wielu sławnych humanistów pisało pamiętniki i wiersze. Może, dlatego jedyne dobre strony mojego charakteru, jakie mogę zauważyć to właśnie pisanie pamiętników i wierszy. W pamiętniku, jaki piszę zazwyczaj, co dzień, zamieszczam prawdziwe wydarzenia, imiona i nazwiska osób. Właśnie z tego powodu niektórych bardzo ciekawią zamieszczone w nich informacje czasem o nich samych. Natomiast wiersze najczęściej nie rymują się, lecz posiadają treść, która uczy, a czasami nawet wzrusza. Bardzo lubię posiedzieć samemu w pokoju i posłuchać swojej ulubionej muzyki. Zamyślam się wtedy i zapominam o istnieniu wszystkich i wszystkiego. Rozmyślam o sobie, swoich zamiarach o tym, co się zdarzyło i o tym czy zrobiłam coś, czego mogłabym w przyszłości żałować. Można mi się dziwić, śmiać się ze mnie, ale uważam, że każdy powinien czasem w ciszy i spokoju pomyśleć nad swoim życiem i o sobie. Jednak humanista to nie tylko człowiek myślący o sobie i o swoich problemach. To ktoś, kto próbuje zrozumieć drugiego człowieka, stara się mu pomóc i dąży do tego aby
Wydaje mi się, że cechy charakteru, zainteresowania i przyzwyczajenia wystarczą do potwierdzenia tego, że jestem humanistą i pomogą mi w najpierw studiowaniu humanistyki, a potem w pogłębianiu i dobrym wykorzystaniu swoich informacji.