Krzyżacy w Państwie Polskim
W 1226 r. książe Konrad Mazowiecki sprowadził na ziemię polskie zakon krzyżacki, aby nawracał plemiona Prusów i Jaćwingów na chrześcijaństwo. Krzyżacy, mimo iż byli mnichami i nosili na płaszczach czarne krzyże, to bardziej w nawracaniu pogan posługiwali się "ogniem i mieczem". Budzili trwogę i lęk wśród nawracanych. Książe Konrad osiedlił ich na ziemi chełmińskiej. Krzyzacy jednak sięgali po coraz to nowsze grody i rozpoczęli planowy podbój Prusów. Posuwali się wzdłuż Wisły i wybrzeża morskiego. Podstepnie zajęli należące do Polski, Pomorze Gdańskie. Polacy ponosili kolejne straty terytorialne, bo Krzyżacy zajęli także część Kujaw. Na podbitych terenach dopuszczali się grabieży, zdobywali liczne łupy oraz osiedlali Niemców. Był to zakon zorganizowany. Wykazał się umiejętnościami w zakresie rolnictwa, wojskowości czy budownictwa. Załozyli takie miasta jak: Toruń, Chełmno, kwidzyn, Elbląg i Królewiec, które stały się potężnymi warowniami. W miastach tych wznosli ogromne budowle, zamki, baszty i kamienice, które przetrwały do dziś. Kres panowaniu krzyżackiemu połozyła słynna bitwa pod Grunwaldem.