Ustosunkuj się do stwierdzenia: „Współczesny człowiek powinien znać Biblię nie tylko ze względów religijnych”

Jako słowo wstępu chciałbym stwierdzić iż zgadzam się z powyższym stwierdzeniem w zupełności. Istnieje wiele książek zawierających różnorakie walory estetyczne lub prawdy i morale o egzystencji człowieka, lecz żadna pozycja literacka nie przedstawia czytelnikowi swojej treści w tak imponujący sposób. Potęga z jaką potrafi opanować serce ludzkie jest niepojęta. Nie trzeba być wierzącym aby zrozumieć treści zawarte w tym wspaniałym dziele. „Biblia” stanowi ogromne źródło wiedzy, wzorców godnych do naśladowania, prawd i postaw, dzięki którym człowiek może godnie przeżyć swój czas na tym ziemskim padole. Jej wyjątkowość stylu, budowy, treści jest wprost urzekająca.

„Biblia”, inaczej pismo „Starego i Nowego Testamentu”, to zbiór ksiąg religijnych judaizmu i chrześcijaństwa. Jest to najbardziej znana księga na świecie. Tłumaczona na około 1200 języków i narzeczy, funkcjonuje na Ziemi od ponad 3000 tysięcy lat. Wartość „Biblii” rozważamy w trzech płaszczyznach - religijnej, moralnej i kulturalnej.

Nadzwyczajność „Biblii” polega na tym, że przekazuje ona tylko jeden system filozoficzno-moralny, wypowiedziane w różnym czasie, przez odmiennych ludzi, w niejednolitej formie. „Pismo Święte” jest księgą bardzo urozmaiconą pod względem gatunkowym. Nazwy tych gatunków znamy z różnych przekazów literackich powstałych w różnych epokach są to np.: opowiadania historyczne, listy, hymny, pieśni, kazania, aforyzmy, treny, sentencje, poemat, kroniki, nowele...

„Biblia” jest też arcydziełem literatury światowej, ale jest ono szczególne z wielu względów, m.in.:
-powstała w ciągu wielu wieków;
-autorzy biblijni posługiwali się różnymi formami wypowiedzi i gatunkami literackimi;
-ma wielu autorów i tłumaczy przekładających Słowo Boże na swe języki ojczyste;

„Pismo Święte” jest źródłem kultury europejskiej. Najpierw w sferze religijno-moralnej - przykazania biblijnego dekalogu stanowią podstawę stosunków międzyludzkich niezależnie od wyznania i światopoglądu; w sferze kulturowej – „Biblia” jest natchnieniem pisarzy, myślicieli i artystów; inspiracją dla literatury, malarstwa, muzyki i rzeźby. „Pismo Święte” stało się niewyczerpalnym skarbcem wzorców osobowych i postaw, a także fabuł i anegdot, wątków i motywów, symboliki i metaforyki, frazeologii i stylistyki. Potęga „Biblii” wywarła potężny wpływ na codzienność człowieka; frazeologizmy zawarte w „Piśmie Świętym” przyjęły się jako `normalny` składnik mowy potocznej jak np.:" Sodoma i Gomora", " trąby jerychońskie", " hiobowe wieści", itp.).

Kolejną osobliwością "Biblii" jest jej trójjęzyczność. „Stary Testament” został napisany w języku hebrajskim, niektóre zaś fragmenty napisano w językach : aramejskim, greckim. Teksty „Nowego Testamentu” powstały w języku greckim, z wyjątkiem „Ewangelii wg. Św. Mateusza” napisanej prawdopodobnie po aramejsku.

O głębi i pięknie tekstu biblijnego decyduje bogactwo treści i sposób przekazu- język i styl biblijny jest nasycony wieloznaczną symboliką, metaforą i alegorią, a jednocześnie cechuje go niezwykła prostota i jasność. To również sprawia, że Pismo święte bez wahania można nazwać `księgą nad księgami`. „Biblię” możemy czytać też jako `wolumin spraw ludzkich`. Skłania nas do zadawania sobie pytań o naszą godność i sens własnej egzystencji. W kulturze jednak księga ta funkcjonuje jako zbiór ksiąg „Starego i Nowego Testamentu”, które są pełne bożych tajemnic.

W literaturze polskiej, po raz pierwszy motywy z Biblii znalazły odbicie w „Kazaniach świętokrzyskich”. Są to kazania napisane w języku polskim i stanowią niezwykle cenny dokument polszczyzny z przełomu XIII i XIV wieku. Ich anonimowy autor był oczytany w Piśmie Świętym, swoim kazaniom nadał ton podniosły, przytaczając wiele biblijnych motywów.

W licznych nawiązaniach do „Biblii”, pisarzy wszystkich epok i o różnych światopoglądach nigdy nie traci ważności pamięć o sakralnym charakterze tekstów biblijnych. Wystarczy porównać obecność w kulturze odniesień do literatury antycznej i do `księgi nad księgami`. Jeżeli postacie mitologiczne takie jak: Zeus, Herkules, Syzyf, Ikar czy Prometeusz istnieją obecnie w literaturze jako znaki pewnych idei humanistycznych lub estetycznych, to postacie biblijne np. Jezusa, Abrahama, Dawida, Łazarza, Judasza, nigdy nie tracą łączności z Księgą: zawsze wskazują na Sacrum, wartości religijne lub etyczne nawet wtedy, jeżeli zostały użyte w trakcie polemiki lub w celu bluźnierczym.

Dlatego też w prezentacji „Biblii” jako tekstu, nie można ograniczać się tylko do wymiaru literackiego „Pisma świętego”, gdyż symbolika biblijna pozbawiona religijnych znaczeń, nie jest właściwa (wobec biblijnych odniesień) w dziełach literackich.

Co sprawia że „Pismo Święte” zajmuje tak niezwykłe miejsce w dziejach i kulturze ludzkości? W pierwszym rzędzie, świętość „Biblii” uznawana przez judaizm i liczne wyznania literackie: wiara w objawione Słowo Boże; w wypadku postawy laickiej- uznanie głębi humanistycznej refleksji i uznanie wartości moralnych zawartych w księgach biblijnych.

Współczesny człowiek powinien znać „Biblię” nie tylko ze względów religijny, gdyż postępując zgodnie z dekalogiem, wbrew antywzorcom obecny `homo sapiens` ma naprawdę szansę przeżyć jak się należy chwile na ziemi.

„Biblia” to księga: ludzkiego losu, mądrości, a przede wszystkim jest to święta księga prawdy o wszystkim co do godnego i prawego życia potrzebne. Jest to wzorzec w pełnym tego słowa znaczeniu.