Narkotyki.

Narkomania to choroba duszy i emocji. U człowieka, który sięga po narkotyki po pewnym czasie pojawia się przekonanie, że jest to jedyny środek, który pomaga „załatwić” różne problemy i potrzeby. Kiedy czuje się niepewnie, kupuje jeden ze specyfików, po którym ma wrażenie, że coś się w nim na chwilę „zmienia i poprawia”.
Narkotyk tłumi na chwilę jedne emocje a nasila inne. Kiedy przestaje działać, powracają kłopoty i zmartwienia; znów pojawia się smutek lub złość. Ale złapany w narkotyczną pułapkę człowiek, przestaje zauważać jak krótkie i nieprawdziwe są te zmiany. Znów chce się poczuć „dobrze” – znów bierze.

W narkomanię rzadko popadają dorośli ludzie, najczęściej dzieci i młodzież. Co sprawia, że ta właśnie grupa jest szczególnie podatna na uzależnienie ? Co powoduje, że narkotyki stają się tak atrakcyjne dla nastolatków?
W rozmowach z młodzieżą często słyszy się, że narkotyki pozwalają- „nawiązać znajomości” i „rozluźnić się”. Przede wszystkim są jednak „łatwą przyjemnością”.

Dla nastolatka narkotyk jest środkiem, który „zaspokaja” jego potrzeby. Kiedy czuje się nie pewnie nie wie co zrobić, obawia się oceny innych- bierze narkotyk. Chcąc poczuć się „kimś”, zostać zaakceptowanym przez grupę- bierze. Przewrażliwiony na punkcie własnej osoby, przez większość czasu porównuje się z otaczającym światem. Oglądając dzisiejsze filmy czy reklamy, nabywa przekonania, że każdy- tylko nie on- ma życie pełne przygód, robi wspaniałe i ryzykowne rzeczy, a problemów to właściwie nie ma. Jeżeli idol znajdzie się w trudnej sytuacji znajduje też błyskawiczne rozwiązanie: tabletka, piwo, papieros, agresja. Każdy – tylko nie nastolatek – jest wielki i wspaniały. Stąd niedaleko już do stwierdzenia, że tak naprawdę to „jest się chodzącą galerią”.

Niewiadomo dlaczego niektóre dzieci „wyrównują swoje braki” przy pomocy narkotyków. Narkotyk jest postrzegany przez młodzież jako uniwersalny środek na problemy i napięcia- jako prosta, skondensowana przyjemność.
Nie zapominajmy jednak, że dzieci to dociekliwi obserwatorzy uczący się od dorosłych podejścia do wielu problemów. Jest duże prawdopodobieństwo, że dziecko sięgnie po narkotyk lub alkohol jeżeli jego ojciec lub matka nadużywają leków czy alkoholu. Dzieci, które obserwują ojców lub matki pijących alkohol „dla rozluźnienia” lub „zapomnienia” uczą się od nich takiego właśnie podejścia do problemów. Uciekają od kłopotów w narkotyki, zamiast próbować się z nimi zmierzać.



Czym jest uzależnienie?


- „Jeżeli ktoś jest uzależniony od narkotyków, to znaczy, że nie może bez niego żyć” .
- „Musi ciągle brać, bo inaczej przechodzi głód”.
- „Uzależniony to ktoś, kto przyzwyczaił się do narkotyków i one zastępują mu wszystko”.
- „Uzależnienie to coś, co przemienia życie w piekło”.


Jest w tych określeniach dużo prawdy. Człowiek uzależniony nie potrafi normalnie funkcjonować bez narkotyku. Bierze żeby wstać, wyjść do miasta, spotkać się ze znajomymi, a końcu żeby zasnąć. Narkomanii żyją aby brać i biorą, aby żyć. Dlatego narkoman po prostu nie przestanie brać.
Uzależnienie oznacza niezwykle silne przywiązanie do narkotyku i utratę kontroli nad jego przyjmowaniem. Narkoman może setki razy przysięgać, że nie będzie już nigdy „następnego razu”. Po paru minutach jednak zapomina o przyrzeczeniu zaczyna szukać kolejnych porcji. To narkotyk decyduje o jego aktywności i samopoczuciu, o tym czy „życie ma sens” czy też nie.
Większość osób które wzięły narkotyk pierwszy raz sięgają po niego ponownie. Jeżeli komuś, po zapaleniu marihuany poprawiło się samopoczuciu zniknęło napięcie, a naddatek został on jeszcze zaakceptowany przez grupę kolegów, to istnieje ogromne prawdopodobieństwo, że przeżywając podobne uczucia za jakieś czas, znów zacznie sięgnąć po narkotyk.



Uzależnienie to choroba postępująca.
Z czasem robi się coraz gorzej, nigdy lepiej


Dlaczego młodzież sięga po narkotyki:


- poszukiwanie nowych, przyjemnych wrażeń,
Nastolatek pragnie przygód, rzeczy nowych i ekscytujących. Lubi ryzyko i nienawidzi nudy. Narkotyk pozornie zaspokaja każdą z jego potrzeb- dzięki niemu może poczuć się „ważniejszy”, „tajemniczy”, „wtajemniczony” i „dorosły”; może też bez odrobiny wysiłku ze swojej strony, odczuwać przyjemność i dreszczyk sensacji.

- chęć uwolnienia się od stresu, napięć i problemów,
Narkotyk na krótką chwilę odrywa od rzeczywistości, tłumi uczucia. Spięty przed randką nastolatek zapala papierosa z marihuaną, przed klasówką zażywa amfetaminę. Kiedy pojawiają się problemy pali haszysz i na chwilę o nich zapomina.

- Chce być zaakceptowany przez grupę
Chce czuć się silny, pasować do ogólnie lansowanego przez media wzorca: człowieka wyluzowanego, silnego, nie przejmującego się problemami, korzystającego szybkich i natychmiastowych rozwiązać.

- Daje im to pewność siebie,
- Szukają rozluźnienia,
- Chcą się obronić przed problemami i negatywnymi uczuciami,
- Chcą poczuć się niezależnie,
- Nastolatek nie wieży w to, że może się uzależnić. Wierzy natomiast w swoją silną wolę i zdolność kontrolowania,
- Narkotyki kojarzą mu się z zabawą i przyjemnością, nie zaś z uzależnieniem, HIV-em, samotnością czy problemami,
- Nastolatek wierzy, że narkotyk zaspokaja jego potrzeby, że dzięki niemu może poznawać świat, znaleźć przyjaciół i stać się niepospolitym człowiekiem


Nie zostanie narkomanem dziecko, które:


- Czuje silne więzi z rodziną,
- umie myśleć samodzielnie,
- nie ulega wpływom otoczenia,
- zna swoją wartość,
- jest twórcze, rozwija własne zainteresowania,
- należy do rodziny, która ma jasno sprecyzowane stanowisko dotyczące szkodliwości zażywania narkotyków innych używek,
- ma kolegów, których rodzice jasno stawiają sprawę narkomanii,
- potrafi odróżnić narkotyczne mity od faktów,


W królestwie zaprzeczeń


Zaprzeczenie jest chorobą charakterystyczną każdej uzależnionej osoby. Narkoman nigdy nie czuje się „aż tak uzależniony” zawsze znajdzie sobie kogoś do porównania, kto jest w gorszej sytuacji. wypiera się własnej słabości, nie przyjmuje do wiadomości osobistych faktów, wierzy, że to nie narkotyk lecz inni ludzie powodują jego problemy. W zaprzeczeniu liczy się jednio: utrzymać wiarę we własne siłę i niezależność. Wierzyć, że narkotyki to tylko przyjemność, nigdy zaś problem

- „Narkotyki? To nie mój problem”- twierdzą nastolatki
- „Kontroluję sytuację, wiem kiedy przestać”- przekonują
- „Mam silną wolę, nigdy się nie uzależnię”- mówią
- „Palę tylko marihuanę, ale nie jestem żadnym narkomanem”
- „Być może inni się uzależniają, ale nie ja”


Ze swoich zaprzeczeń narkoman buduje nowy świat pełen iluzji, który z rzeczywistym światem nie ma wiele wspólnego. Jeżeli nawet zauważa, że bierze coraz częściej to szybko znajduje winnych: to przez rodziców, przez kłopoty w szkole, przez ból głowy, przez ten świat, który mnie nie rozumie. Zawsze też znajdzie jakieś pocieszenie. „No przecież nie muszę brak codziennie”, „nie jestem jeszcze zaawansowanym narkomanem, nie sypiam na ulicy”. Umniejsza, bagatelizuje, ignoruje własny problem. W swoich oczach jest Panem i Władcą samego siebie. Nie zauważa, że dawno został zdetronizowany i na szczycie zasiada zupełnie inny król. Każdy uzależniony chodzi w różowych okularach i dopóki przez nie patrzy, nie będzie widział tego, co dzieje się z nim naprawdę.

Sygnały mogące świadczyć, że dziecko może mieć kontakt ze środowiskiem narkotycznym:


- nagłe zmiany nastroju (duża aktywność, zmęczenie) izolowanie i zamykanie się w sobie
- nagła zmiana grona dotychczasowych przyjaciół na innych, zwłaszcza starczych od siebie
- spadek zainteresowania szkołą, sportem i ulubionymi zajęciami
- izolowanie się od innych domowników, spędzania większość czasu samotnie w swoim pokoju
- rysunki i napisy związane z narkotykami
- kaszel, zaczerwienione spojówki, wychudzenie
- kłamstwa i wykręty, wynoszenie z domu wartościowych przedmiotów, podkradanie pieniędzy
- nie wytłumaczone spóźniania, tzw. ciche powroty do domu lub nocne przebywanie poza domem bez uprzedzenia
- tajemnicze, krótkie rozmowy telefoniczne
- używanie tajemniczych określeń podczas rozmów np.
dragi- narkotyki; buzować, grzać, ładować, hajcować- odurzać się; jarać, palić- odurzać się marihuaną; wąchać, snifować, żąchać, kleić się, dmuchać, przedmuchiwać- odurzać się środkami wziewnymi; cyknąć, huknąć, dać w kanałm żyłę)- wstrzyknąć środek narkotyczny; przymulić- zażyć środki psychotropowe; odjazd, odlot- stan odurzenia; być na haju- być pod wpływem narkotyku; być w ciągu (cugu)- codziennie zażywać narkotyki; być na głodzie, być na skręcie- odczuwać objawy abstynencyjne; czysty- bez środka narkotycznego, nie biorący narkotyku; diler- handlarz narkotyków, pośrednik; towar- narkotyk, porcja narkotyku; hasz- haszysz; afgan- haszysz afgański; moroko- haszysz marokański; marycha, maryśka, gandzia, huana, gras, trawa, ziele, zioło- marihuana; skun- marihuana z Holandii; skręt, dżont- papieros zrobiony własnoręcznie z marihuany; amfa, spid- amfetamina; koka- kokaina; piguły, prochy- tabletki, proszki odurzające; psychotropy- leki psychotropow



Na co należy zwrócić uwagę?


amfetamina biały proszek, tabletki, kapsułki, kryształki, małe foliowe torebeczki, igły i strzykawki,
ecstasy białe lub kolorowe pastylki z wytłoczonymi wzorkami
halucygeny, LSD, grzybki malutkie kartoniki z kolorowymi nadrukami, kolorowe „kamyki do zapalniczek”, różnego rodzaju suszone grzybki o zabarwieniu żółtawym do czarnego prześwitem brązowym.
kokaina, crack biały proszek w przypadku cacku brązowe kuleczki, kamyczki, fiolki i flakoniki, fajki, igły, strzykawki, małe foliowe torebeczki.
marihuana, haszysz słodka woń oddechu, włosów i ubrania, brązowo-zielone liście i nasiona, nagłe zainteresowanie hodowlą roślin przez Twoje dziecko, fifki i fajki, bibułka papierosowa,
opium, morfina, polska heroina, bron sugar igły, strzykawki, ślady nakłuć po wstrzyknięciach, ślady krwi na odzieży, „gęsia skórka”, okopcone sreberka z folii aluminiowej, torebki z biało-beżową lub różową substancją przypominającą cukier, małe foliowe torebki
rozpuszczalniki torby foliowe, tuby kleju, smary, zapach chemikaliów we włosach i ubraniu, charakterystyczny zapach z ust utrzymujący się nawet kilka dni po zażyciu, nasączenie chusteczki i szmatki.