Organizacja Wojska Królestwa Polskiego

Określenie wielkości wojska należało do króla. Żołnierze składali przysięgę królowi, a nie Ojczyźnie. Wojsko posiadało polskie sztandary i chorągwie. Urzędowym językiem ustanowiony był język polski. Komisja Rządowa Wojny (ministerstwo wojny) posiadała zwierzchnictwo nad armią. Władza ta jednak ograniczała się do spraw poboru, gospodarczych, zakupu uzbrojenia itp. Uprawnienia wręcz nieograniczone posiadał naczelny wódz- wielki książę Konstanty.
Ustawa o poborze z 1816 roku regulowała system uzupełniania wojska. Przewidywała zarówno stan wojny jak i pokoju oraz istnienie wojska stałego jak również pierwszej i drugiej rezerwy.
Stałe wojsko uzupełniano w drodze konskrypcji i zaciągu ochotniczego. Żołnierze (popisowi) służyli 10 lat. Gwardia Królewska była Korpusem Rezerwowym Wojsk. Została pod nadzorem Naczelnego Wodza.
Dowództwo Korpusu oraz Sztab Dywizji Gwardii znajdowały się w Warszawie.
Batalion saperów i korpus pociągów, a także stacjonujące w Warszawie oddziały gwardii litewskiej (2 pułki piechoty, 3 pułki jazdy, 2 baterie artylerii) podporządkowane były Dowódcy Korpusu Rezerwowego i równocześnie dowódcy Dywizji Gwardii.
Piechota tworzona była przez dwie dywizje po trzy brygady- jedna strzelców pieszych i dwie piechoty liniowej. W skład pułku wchodziły dwa bataliony, które natomiast składały się z czterech kompanii. W czasie wojny pułki rozwijały się do czterech batalionów złożonych z ośmiu kompanii.
Kawalerię Królestwa stanowiły jedna dywizja ułanów i jedna dywizja strzelców konnych. Składały się one z czterech pułków z czego każdy liczył po cztery szwadrony. Dywizje tworzyły Korpus Jazdy Królestwa Kongresowego.
Artyleria i Inżynieria
Ogółem artyleria składała się z 13 baterii (kompanii), około 3230 żołnierzy i oficerów oraz 96 dział polowych i garnizonowych. W skład jej wchodziły artylerie: konna, piesza, polowa, wałowa oraz rakietnicy. Każda z dwóch brygad artylerii pieszej liczyła po trzy baterie- dwie lekkie i jedna ciężka-pozycyjna. Ponadto, w artylerii znajdowała się brygada konna z dwiema bateriami po osiem dział.
Żandarmeria
Korpus ten został zorganizowany 17 października 1816 roku. Zgodnie z etatem liczył on 339 podoficerów, trębaczy i żołnierzy, posiadających umiejętność czytania i pisania oraz 43 oficerów. Żandarmeria stacjonowała w obwodowych i wojewódzkich miastach. W 1831 roku Korpus Żandarmerii został przeformowany na Dywizjon Karabinierów Konnych przeznaczony do służby
w polu. Stało się to na mocy rozkazu Michała Radziwiłła z dnia 7 lutego 1831roku.