Upadek systemu parlamentarnego
Wielki niepokój budziły trudności w uzyskiwaniu stabilnej większości sejmowej oraz sformułowanie względnie trwałego rządu, jednak również ciągłe rozłamy i secesje partyjne, skandale polityczne oraz korupcja. Jednak zwolennicy parlamentaryzmu domagali się rewizji zasad konstytucji marcowej i wzmocnienia władzy wykonawczej kosztem sejmu. Aby przeprowadzić zamach stanu J. Piłsudski wykorzystał wszystkie antyparlamentarne tendencje, zaś z kolei w miejsce demokracji parlamentarnej powstał system autorytarny.
Nowela sierpniowa ograniczyła rolę sejmu i tym samym wzmocniła pozycję prezydenta. W kwietniu została utworzona nowa konstytucja, która to formalnie potwierdziła nadrzędność władzy prezydenckiej wobec parlamentu. Suwerenny naród zmienił się w naród. Z kolei na czele państwa stał prezydent, który to skupiał jednolitą i niepodzielną władzę państwową i był odpowiedzialny jedynie przed Bogiem i historią. Swobody obywatelskie zostały ograniczone nieprecyzyjnym pojęciem ?dobra powszechnego?. Jedynie Sejm formalnie zachował swe uprawnienia ustawodawcze i kontrolę rządu w niektórych kwestiach. Nowa ordynacja wyborcza zlikwidowała wolne wybory, wprowadzili głosowanie na ustalanie przez administrację listy wyborcze. Prezydent miał 1/3senatorów, zaś pozostałych wybierana była przez pośrednią elitę, specjalnie wyselekcjonowanych według cenzusów wykształcenia, zasług i zaufania. Konstytucja kwietniowa potwierdzała ustanowienie systemu autorytarnego. Sankcjonowała dyktaturę Piłsudskiego i piłsudczyków, pozbawiła ona społeczeństwo i partie polityczne wpływu na rządy. Zaś z kolei zachowała instytucje parlamentarne, ograniczony pluralizm polityczny i wiele swobód obywatelskich. Tym samym nie wprowadziła systemu faszystowskiego ani totalitarnego.