Konferencje wielkiej trójki. Powstanie Onz
22 czerwca 1941 Winston Churchil zadeklarował pomoc ekonomiczną i techniczną (dostawy sprzętu wojskowego) dla ZSRR. Ta pomoc była im bardzo potrzebna, więc Stalin zgodził się na podpisanie układu. 12 lipca 1941 został zawarty angielsko – radziecki sojusz, który zakładał współdziałanie obu państw w walce z Niemcami.
W marcu 1941 na wniosek Roosevelta Kongres amerykański uchwalił LEND LEASE ACT (ustawę o pożyczce i wynajmie). Na jej mocy rząd USA został upoważniony do udzielania kredytów na zakup amerykańskich towarów państwom walczącym z hitleryzmem.
14 lipca 1941 doszło do spotkania Churchilla i Roosevelta i do podpisania Kary Atlantyckiej. Jej założenia to: oparcie polityki obydwu państw na zasadach wyrzeczenia się ekspansji terytorialnej i nieakceptowania zmian terytorialnych bez zgody zainteresowanych narodów. Podkreślono prawo narodów do wybrania odpowiadającej im formy rządów, równego dostępu do handlu światowego i międzynarodowej współpracy gospodarczej.
Roosevelt i Churchill wspólnie opracowali Deklarację Narodów Zjednoczonych, którą 1 stycznia 1942 sygnowało 26 państw. Głosiła ona, że jej sygnatariusze popierają zasady Karty Atlantyckiej i użyją wszystkich sił oraz całego potencjału gospodarczego i politycznego w walce z państwami Paktu Trzech (Niemcy, Włochy, Japonia) .
Konferencja w Teheranie
Konferencja ta trwała od 28 listopada do 2 grudnia 1943r. Ustalono na niej, że drugi front w walce z państwami osi zostanie utworzony w maju 1944 na terenie Francji. Zabiegano o przystąpienie ZSRR do wojny z Japonią udzielono pomocy partyzantce jugosłowiańskiej. Przygotowano powstanie Europejskiej Komisji Doradczej, która miała się zając powojennymi losami Niemiec. Pojawiły się pierwsze ustalenia dotyczące granic po zakończeniu wojny. Zgodzono się co do konieczności powołania organizacji międzynarodowej, która miała zająć się stanowieniem pokoju na świecie.
Konferencja w Jałcie
Od polowy 1944 i w 1945 odbyło się kilka konferencji dotyczących powojennej współpracy. Były to m.in. konferencja w Bretton Woods w USA, na której 44 państwa powołały Bank Światowy i Międzynarodowy Fundusz Walutowy, oraz konferencja w Quebecu w Kanadzie, na której omawiano przyszłość Niemiec i wojnę z Japonią.
Od 4 - 11 lutego 1945 w Jałcie na Krymie odbyło się drugie spotkanie Wielkiej Trójki. Głównym celem tej konferencji była koordynacja działań na wszystkich frontach, zarówno wschodnim jak i zachodnim. Zdecydowano o podziale Niemiec na cztery strefy okupacyjne (amerykańską, brytyjską, radziecką i francuską). Ponadto Niemcy miały przejść proces demilitaryzacji, demonopolizacji, demokratyzacji i denazyfikacji.
Ponownie rozważano problem granic Polski, choć większość terytorium była zajęta przez A.Cz. zgodzono się by granice wschodnia stanowiła linia Curzona z odchyleniami 5 do 8 km na korzyść Polski, a przebieg granicy zach. i płn. miał gwarantować Polsce znaczny przyrost terytorialny kosztem Niemiec. Postanowione, że powstanie polski Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej, w skład którego wejdą przedstawiciele rządu londyńskiego i rządu popieranego przez Stalina.
Ustalono również, że 25 kwietnia 1945 w San Francisco odbędzie się pierwsze posiedzenie założycielskie ONZ.
Obrady konferencji w Poczdamie
Rozwiązaniem kwestii dotyczących pokonanych Niemiec zajęła się trzecia konferencja Wielkiej Trójki, która obradowała 17 lipca – 2 sierpnia 1945 w Poczdamie. Uczestniczyli w niej nowy prez. USA Harry Truman, Churchill (od 28 lipca zastąpił go Clement Attlee) i Stalin. Ustalono, że w 4 strefach okupacyjnych na terenie Niemiec I Berlina powstaną wojskowe administracyjne zarządy. Ich działania miała koordynować Sojusznicza Rada Kontroli. ZSRR przyznano 15% zbędnego dla produkcji pokojowej wyposażenia radzieckiej strefy okupacyjnej. Państwa, na których terenie do końca wojny mieszkali Niemcy miały się zając przesiedleniami tej ludności do stref okupacyjnych. Akcja ta rozpoczęła się w 1945 trwała do 1949. zdecydowano, że zbrodniarze hitlerowscy będą ścigani i zostaną osądzeni, a ich odpowiedzialność za zbrodnie nie będzie mogła ulec przedawnieniu. Następstwem tego były liczne procesy, z których największy, przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym, rozpoczął się w listopadzie 1945 w Norymberdze.
Radziecki projekt granicy polsko – niemieckiej został przyjęty. Przyjęto, ze zach. granica będzie biegła wzdłuż rzek – Nysy Łużyckiej i Odry; przyznano Polsce Gdańsk i Szczecin, płd. – zach. część Prus Wsch. (pozostała część przeszła do ZSRR).
Konferencja w Poczdamie utrwaliła zapoczątkowany w Jałcie europejski ład, który przetrwał 50lat.
Karta ONZ
21 sierpnia – 7 października 1944 obradowała konferencja w Dumbarton Oaks koło Waszyngtonu. Jej uczestnikami byli rzeczoznawcy koalicji alianckiej w sprawie zasad funkcjonowania ONZ. Ta organizacja miała realizować cele zawarte w Karcie Atlantyckiej i Deklaracji Narodów Zjednoczonych. Konferencja założycielska ONZ rozpoczęła się 25 kwietnia 1945 w San Francisco. 26 czerwca 1945 została podpisana Karta Narodów Zjednoczonych, w której zawarto główne cele ONZ. Były to: dążenie do utrzymania pokoju na świecie, rozwiązywanie sporów międzynarodowych drogą negocjacji, ochrona praw człowieka oraz wspieranie gospodarczego i społecznego rozwoju narodów.