Układ pokarmowy człowieka

UKŁAD POKARMOWY CZŁOWIEKA

Gruczoły, których wydzieliny uchodzą do światła przewodu pokarmowego: ślinianki, wątroba, trzustka.
Ślina zawiera a-amylazę – enzym hydrolizujący wiązania glikozydowe typu µ w cukrach.


ŻOŁĄDEK

Pepsyna – enzym proteolitycznym (rozkładający białka) – endopeptydaza; wydzielana w postaci proenzymu uaktywnianego w niskim pH.
Podpuszczka – występuje tylko u młodych ssaków (pH 6 do 6,5); ścinanie białka mleka kazeiny w parakazeinę łączącą się z jonami wapnia i wytrącająca się z roztworu.
Kwas solny – produkowany przez komórki okładzinowe.
Skurcze perystaltyczne – mieszanie i przesuwanie treści pokarmowej.
Śluz – rola ochronna.


DWUNASTNICA

Sok jelitowy – produkowany przez gruczoły dwunastnice i jelita cienkiego; zawiera enzymy trawienne i enterokinazę (uaktywnienie proteolitycznych enzymów trzustki).
Sok trzustkowy – wytwarzany przez trzustkę; woda 98%, enzymy i związki jonowe.
Żółć – produkowany przez wątrobę; woda 93%, substancje stałe (sole kwasów żółciowych , fosfolipidy i cholesterol); emulgowanie tłuszczów.


ENZYMY TRZUSTKI:

µ-amylazy – hydrolizują wiązania µ-glikozydowe w polisacharydach.
Endoppeptazy (trypsyna, chymotrypsyna) wydzielane w formie nieczynnych proenzymów (trypsynogen i chymotrypsynogen) doprowadzają do rozpadu dużych cząsteczek białka na mniejsze.
Egzopeptydazy (karboksypeptydaza, aminopeptydaza) wydzielane w formie nieczynnych proenzymów odczepiają od peptydów dwu- i trójpeptydy.
Lipazy – wydzielane w postaci czynnej; hydrolizują wiązania estrowe.

Emulgacja – rozpraszanie drobin tłuszczu przez kwasy żółciowe, które wykazują jednoczesne powinowactwo do wody i tłuszczów.

Nukleazy – hydrolizują wiązania fosfo-diestrowe pomiędzy nukleotydami w kwasach nukleinowych.


JELITO CIENKIE

Wydzielanie soku jelitowego (3-6 litrów na dobę) – enzymy trawienne; ostateczny rozkład substancji pokarmowych.
Rozkład przez enzymy proteolityczne dwu- i trójpeptydów na pojedyńcze aminokwasy.
Disacharazy – hydroliza dwucukrowców do monosacharydów.
Mleczko pokarmowe – końcowy produkt działania enzymów trawiennych. Zawiera wodną mieszaninę jednocukrów, kwasów tłuszczowych, aminokwasów i nukleotydów oraz substancji mineralnych.

Wchłanianie monomerów do krwioobiegu (żyła wrotna oraz naczynia limfatyczne). Zwiększenie powierzchni wchłaniania – fałdy okrężne; kosmki jelitowe; mikrokosmki komórek nabłonka jednowarstwowego tworzące rąbek oskórkowy.

Pory komórek nabłonkowych jelita cienkiego – dyfuzja „mniejszych” jonów (Na+) oraz przechodzenie wody.
Wchłanianie przez komórki nabłonkowe produkty lipolizy są w nich ponownie składane w tłuszcze (resynteza). Zostają otoczone wraz z fosfolipidami i cholesterolem cienką warstwą białek (powstanie chylomikronów) i uwolnione do naczyń limfatycznych.
„Większe” jony – dyfuzja wspomagana lub transport aktywny.
Monosacharydy i aminokwasy – żyłą wrotną do wątroby.


JELITO GRUBE

Oddzielone od cienkiego zastawką krętniczo-kątniczą.
Gruczoły jelita grubego – produkcja śluzu.
Wchłanianie – jonów, witamin, aminokwasów wraz z wodą (resorpcja wody).


TRAWIENIE U PRZEŻUWACZY

1. Przeżuwanie pokarmu w jamie gębowej.
2. Połknięcie do żwacza.
3. Mieszanie z treścią przedżołądka (symbionty).
4. Odłykanie i ponowne przeżuwanie, mieszanie ze śliną i połykanie.
5. Do czepca przechodzą cząstki bardziej rozdrobnione.
6. Księgi – zahamowanie trawienia; odciskanie treści: płynna do trawieńca; stała do czepca (funkcja filtracyjna).
7. Rozłożone polisacharydy (na kwasy tłuszczowe) wchłaniane w żwaczu i czepcu do krwi.


WĄTROBA I JEJ FUNKCJE

1. Metabolizm węglowodanów.
2. Magazynowanie glikogenu (kondensacja cząsteczek glukozy – glikogeneza).
3. Równoważenie poziomu cukru we krwi.
4. Utlenianie kwasów tłuszczowych (b-oksydacja).
5. Zamiana nadwyżki cukrów na kwasy tłuszczowe lub tłuszcze.
6. Synteza fosfolipidów i cholesterolu.
7. Przeróbka cholesterolu na kwasy żółciowe.
8. Wyłapywanie ze krwi szkodliwych związków azotowych i poddawanie ich dezaminacji.
9. Synteza białek osocza krwi.
10. Produkcja żółci.
11. Usuwanie i neutralizowanie trucizn.
12. Magazynowanie witamin A, D, B12.
13. Granulocyty (występują w łącznotkankowym zrębie wątroby) wytwarzają heparynę (mukopolisacharyd) – przeciwdziałanie krzepnięciu krwi.
14. Główny generator ciepła.


OŚRODEK GŁODU I SYTOŚCI

Ośrodek pokarmowy (podwzgórze). Spadek poziomu cukru we krwi uaktywnia ośrodek głodu

Dodaj swoją odpowiedź
Biologia

Układ pokarmowy człowieka

Układem trawiennym można nazwać narządy przewodu pokarmowego, które służą do odżywiania organizmu. Odżywianie to pobieranie pokarmu ze środowiska, jego rozkład do cząsteczek, które mogą zostać wykorzystane przez organizm. Celem tego ...

Biologia

Układ pokarmowy człowieka.

Układ pokarmowy człowieka.
Części układu pokarmowego:
- Jama gębowa
- Gardło
- Przełyk
- Żołądek
- Jelito cienkie
- Jelito grube zakończone otworem odbytowym
- Oraz gruczoły: ślinianki, wątroba, trzustk...

Biologia

Układ pokarmowy człowieka

Sole mineralne w płynach i pokarmach stałych zawierają wiele ważnych dla naszego organizmu pierwiastków )spośród nich ok. 15 jest szczególnie istotnych). Niewielka ilość sili mineralnych tracona jest nieustannie wraz z potem, moczem podcza...

Biologia

Układ pokarmowy człowieka wersja II

UKŁAD POKARMOWY CZŁOWIEKA





Gruczoły, których wydzieliny uchodzą do światła przewodu pokarmowego: ślinianki, wątroba, trzustka.


Ślina zawiera a-amylazę - enzym hydrolizujący wiązania glikozydow...

Przyroda

wymień cały układ pokarmowy człowieka

wymień cały układ pokarmowy człowieka...