Historia internetu
HISTORIA INTERNETU
Internet przenika dużą część naszego życia, więc warto przypatrzeć się, jak powstawał i zmieniał, gdyż pierwotny wygląd był zgoła inny. W latach 60. USA i ZSRR prześcigały się w coraz to nowocześniejszych technologiach. Trwały zbrojenia, wyścig, kto pierwszy wyląduje na Księżycu. Kiedy w 1957 roku Rosjanie wystrzelili Sputnika, pierwszego sztucznego satelity Ziemi, Amerykanie stworzyli ARPA - Advanced Research Projects Agency, aby rozwijał technologie o charakterze wojskowym. Z powodu "kryzysu kubańskiego", rząd amerykański zrozumiał, jak ważną kwestią jest ochrona kraju przed atakiem rakieto¬wym lub atomowym. W tym celu ARPA przekształciła się w DARPA (Defences' Advanced Research Projects Agency). W zaczynającej się dobie komputerów ważną sprawą stało się utworzenie sieci odpornej na atak wroga. Musiała być zdecentralizowana, pozbawiona jakiegoś "centrum dowodzenia", którego zniszczenie uniemożliwiałoby pracę sieci i funkcjonowanie armii i państwa. Zniszczenie nawet kilku węzłów przy odpowiednim rozmiarze sieci spowoduje dynamiczne "dopasowanie się" do nowych warunków. Tylko taki system mógłby pozwolić na zachowanie systemu wydawania rozkazów, sprawowania kontroli i porozumiewania się (C3, command-and-control-and-communications) podczas globalnego konfliktu. W ten sposób ministerstwo miało zamiar bronić swego kraju przed potencjalnym atakiem rakietowym ze strony Związku Radzieckiego. Pracownicy agencji ARPA szybko doszli do wniosku, że najlepszym sposobem osiągnięcia wyznaczonego celu będzie utworzenie sieci, składającej się z dużej liczby komputerów przesyłających pomiędzy sobą dane w tzw. pakietach, dzięki wykorzystaniu sieci technologii pakietowych (packet-switching). Jej podstawą było fragmentowanie informacji w pakiety i kierowanie ich w odpowiednie miejsca docelowe, gdzie były składane w jedną całość. Miało to wiele zalet: umożliwiało współkorzystanie wielu użytkowników jednocześnie z tego samego łącza, w przypadku błędu transmisji wystarczy przesłać ponownie tylko błędny pakiet, a nie całą informację. Pakiety mogły być szyfrowane, czy kompresowane, albo zawierać informacje o samych sobie. Połączenia w tej sieci miały być wyznaczane w sposób dynamiczny, tzn. maszyny A i B powinny były potrafić nawiązać kontakt dzięki różnym stacjom pośrednim. W tym celu powstał projekt ARPANet. Chodziło o stworzenie sieci zdecentralizowanej, łączącej wszystkie (niezależnie od budowy) komputery US ARMY.
21 listopada 1969 roku dokonano pierwszego połączenia poprzez sieć, z wymianą pakietów, pomiędzy Uniwersytetem Kalifornijskim w Los Angeles, a odległym o 600 km Stanford Research Institute w Palo Alto. Tego dnia udało się przesłać jedynie dwie litery "lo" (od słowa login) po czym jeden z komputerów zawiesił się. Owo "lo" wystarczyło jednak do rozpoczęcia rewolucji. Do dwóch początkowych węzłów wkrótce dołączyły Uniwersytet Kalifornijski w Santa Barbara oraz Uniwersytet Utah. W roku 1972 sieć połączyła już 23 uniwersy¬tety zajmujące się problematyką obronności kraju. Stworzone zostały też połączenia międzynarodowe, do Wielkiej Brytanii i Norwegii. W 1975 roku zarządzanie siecią ARPANET przeszło z ARPA do DCA (Defence Communications Agency), dziś DISA (Defence Information System Agency). W kolejnych latach powstały BitNet, UseNet, CSNet i inne sieci. Nie były one wówczas ze sobą zgodne.
W 1972 r. Ray Tomlinson stworzył program do przesyłania elektronicznych wiadomosci po sieci (e-mail). Okazało się później, że taka metoda wymiany informacji ma wiele zalet w porównaniu do przesyłania listów na papierze lub telegramów. Wydawała się byś mniej formalna, szybsza i nie wymagała aktywności nadawcy i odbiorcy, ani nie potrzebowała pośrednich instytucji (poczty). Wszystko to ułatwiało kontakty międzyludzkie i wspólną pracę nad dokumentami. Stąd był już tylko krok do wynalezienia elektronicznych list dystrybucyjnych umożliwiających wysłanie tej samej wiadomości do większego grona użytkowników sieci. Szybko popularne stały się też grupy dyskusyjne (pierwszymi były grupy miłośników science-fiction). Administratorzy wielu hostów niechętnie odnosili się do tych inicjatyw, gdyż nie były one zgodne z pierwotnym, naukowo-badawczym przeznaczeniem ARPANET-u, ale nie byli w stanie ich powstrzymać. To jest właśnie cecha tej sieci - jest nieograniczona i niekontrolowana. Jej zawartość zależy od użytkowników.
Wkrótce ARPANet oraz CSNet zostają połączone "bramką" (gateway), co uważa się za początek Internetu. Z tego powodu od Internetu odłącza się jej część wojskowa, tworząc oddzielną sieć -MILNet (Military Network). W tym samym czasie w Europie, powstaje kolejna sieć - EARN (European Academic and Research Network) - europejska akademicka i badawcza sieć komputerowa. W USA powstaje NSFNet, do której, z racji dysponowania przez nią stosunkowo szybkimi łączami, przyłącza się większość ośrodków uniwersyteckich. i stopniowo przejmuje ARPANet. Kończy on działanie uroczystym demontażem w roku 1990. Następuje gwałtowny przyrost podłączeń amery¬kańskich uczelni do sieci. Liczba komputerów rośnie w szybkim tempie i wzrasta do 10 000 sztuk. Do sieci podłączane zostają nowe państwa w tym Kanada, Dania, Francja, Norwegia, Islandia, Finlandia i Szwecja. Burzliwie zaczął rozwijać się Usenet i listy dyskusyjne, gdzie wymieniane są poglądy na wszelkie możliwe tematy. Dzięki studentowi z Finlandii opracowany został IRC (Internet Relay Chat) - usługa, pozwalająca na pogawędki na żywo. 1 listopada 1988 roku pojawił się w sieci pierwszy wirus. napisany przez Ro¬berta Morrisa "Internet Worm" zaraził 10% komputerów w sieci.
Kolejne lata przynoszą nowe państwa podłączone do sieci. W 1991 Tim Berners-Lee tworzy World Wide Web, czyli system pozwalający na wyświetlanie i udostępnianie różnych informacji, oparty o ideę hypertekstu (odnośników do informacji rozsianych po całym świecie). Aby uzyskać informacje należy posłużyć się programem zwanym przeglądarką internetową. Pobiera ona z komputera pewien zbiór danych zwany stroną internetową. Pierwsza tekstowa przeglądarka WWW zostaje napisana pod system Unix. Z tego bardzo łatwo wywnioskować że historia Internetu bardzo ściśle związana jest z systemami unixowymi a nie produktami Microsoftu. Na graficzną przeglądarke www trzeba było czekać do roku 1993, kiedy powstaje Mosaic. W 1994 powstaje serwis internetowy „yahoo”, a w 1995 przeglądarka Netscape Nawigator. W krótkim czasie zdobywa ona 80% rynku. Wraz z premierą Windows 95, który zawiera przeglądarke Internet Explorer, rozpoczyna się dosyć ostra wojna pomiędzy produktem Netscape a Microsoftu.
Aby kontrolować podłączanie kolejnych komputerów powstaje InterNIC (Internet Information Center). Tempo rozwoju nie maleje - pojawiają się pierwsze sklepy internetowe. Własne serwery uruchamiają Biały Dom i Watykan. Zaczynają nadawać pierwsze serwisy radiowe w Internecie! Liczba komputerów, podłączonych do Internetu, wzrasta w 1997 roku do 20 milionów, a rok później aż do 29 milionów!
Ekspansję Sieci przyspiesza masowy dostęp do niej za pośrednictwem modemów (dial-up). Obecnie liczbę działających w Internecie hostów określa się na ponad 60 milionów (host - komputer dysponujący stałym adresem zapisanym w rejestrach DNS). Historia polskiego Internetu sięga przełomu lat 1990 i 91. Najpierw połączono znajdujący się na terenie Uniwersytetu Warszawskiego węzeł sieci pocztowej z podobnym węzłem w Kopenhadze. Kolejnym krokiem było zarejestrowanie pierwszej polskiej domeny adresowej. Od tego momentu rozwój Internetu stał się równie dynamiczny jak na całym świecie. Przyczyniło się do tego zwłaszcza udostępnienie przez TP S.A. usługi dial-up. Strukturą Globalnej Sieci podstawowym składnikiem Internetu są połączone w sieć komputery tzw. hosty. Początkowo funkcję hostów pełniły ustawione w klimatyzowanych pomieszczeniach komputery uczelniane, wykorzystywane głównie przez naukowców oraz maszyny w pilnie strzeżonych ośrodkach rządowych. Powstanie systemu UNIX i upowszechnienie się terminali znakowych pozwoliło na szerszy dostęp do dobrodziejstw oferowanych przez Sieć. Dopiero jednak połączenia z Internetem za pośrednictwem modemu, graficzne środowiska użytkownika i tanie stacje robocze spowodowały, że takie usługi jak poczta elektroniczna czy WWW stały się dostępne dla każdego. Pojawiły się również nowe możliwości rozwojowe Sieci, np. wykorzystywanie do transmisji danych sieci używanych przez telewizje kablowe, sieci energetyczne, czy też łączy satelitarnych. Wszystkie hosty internetowe porozumiewają się za pośrednictwem protokołu TCP/IP. Informacje docierają do konkretnej maszyny dzięki unikatowym adresom, tzw. numerom IP (Internet Protocol), przydzielonym każdemu komputerowi w Sieci.
W 1992r. przekroczona zostaje liczba 1.000.000 komputerów w Internecie. Pojawiają się usługi komercyjne: do sieci dołączają banki, domy towarowe, biblioteki, księgarnie, sklepy płytowe. W sieci oprócz tekstu przesyłany jest obraz, dźwięk, filmy, muzyka, internetowe radio "na żywo", rozmowy telefoniczne (co powoduje nawet żądania ze strony korporacji telekomunikacyjnych USA od Kongresu, aby zahamować rozwój tej technologii), można przeczytać gazety, zamówić pizzę i przeprowadzić wideokonferencję. W 1994r. ruch w sieci NSFNET przekracza 10 trylionów bajtów/miesiąc.
W 1995r. NSFNET przekształca się w sieć badawczą, a cały ruch w sieci szkieletowej jest teraz przekazywany pomiędzy regionalnymi dostawcami sieci. W tym samym roku do sieci dołączają amerykańskie sieci typu "dial-up" (Prodigy, Delphi, Compuserve, America On-Line). W 1996r. do sieci dołączają kolejne instytucje, rozwija się WWW: system przeszukiwarek sieci (Lycos, Yahoo), opracowana przez Sun idea języka niezależnego od platformy sprzętowej Java, pojawia się język modelowania przestrzennego VRML (Virtual Reality Modelling Language). Trwa wyścig pomiędzy najpopularniejszymi graficznymi przeglądarkami WWW: Microsoft Internet Explorer i Netscape Navigator.
Wg danych Network Wizards na styczeń 1998r. w sieci znajduje się ponad 29,6 mln komputerów. W Polsce mamy ponad 102 tys. stacji (kwiecień 1998), tj. ponad 0,3 procent ogólnej liczby hostów. Największą domeną na świecie jest .com - ponad 8,2 miliona stacji.
Wszystko wskazuje na to, że największe niespodzianki i "złote czasy" Internetu są jeszcze przed nami. Prognozowane szacunki mówią o 100 milionach komputerów w sieci po roku 2000. Oznacza to, że sieć będzie tak powszechną jak radio czy telewizja, ale jej możliwości będą większe.