Czy w rodzinie potrzebny jest autorytet?

Prestiż, znaczenie, wpływ, cos lub ktoś cieszący sie uznaniem i powagą- to wszystko można określić jednym słowem- autorytet. Rodzina to instytucja rodzinna. Nie moze istnieć właściwa rodzina, w której nie bedzie posłuchu, poważania, uczucia wobec siebie.
Dziecko wzrasta we wspólnocie rodzinnej ma wzór, naśladowanie rodziców, którzy są dla niego autorytetem, przekazuja mu świadectwo życia. Rodzice wychowuja dzieci przede wszystkim swoja osobowoscia, działaniem , postawą moralna i religijna. To rodzice tłumaczą dziecku, co jest dobre dla niego, a co złe, służac własnym przykładem.
Rodzice wychowujący dziecko po chrześcijańsku idą rozem z nim do kścioła, klękają do wspólnej modlitwy. Dziecko oglada sposób zachowania rodziców i w ten sposób ksztaltuje własna postawe.
Jakim autorytetem ma kiedrowac sie dziecko , gdy rodzice nie maja wspólnego zdania? Dziecko w takiej sytuacji jest zagubione, nie wie, komu ufać, dlatego rodzice wspólnie powinni podejmować decyzje i byc zgodni, nie narażać dziecka na wewnętrzny niepokój i zamieszanie.
Jak wyglada autorytet rodziców w oczach dziecka w rodzinach, gdzie dominuje złość, kłótnia, alkohol czy inne nałogi? Dziecko odsuwa sie, jest pozostawione samo sobie, znajduje nowe, właściwe jego zdaniem wartości. Młody człowiek musi kogoś naśladować, dlatego potrzebuje właściwego wzoru. Jeżeli nie znajdzie go w domu rodzinnym i nie bedzie mogło polegac na rodzicach, zdyskwalifikuje ich i bedzie szukało innych bohaterów i idoli do naśladowania.
Jakże czesto słyszy sie o nieudanych zwiazkach malżeńskich. Dziecko w takiej rodzinie czuje sie odrzucone. nabiera ono negatywnego obrazu wobec samego siebie , co w konsekwencji zmienia go w zagubionego, młodego człowieka, pelnego zlości i agresji. Nie ma miejsca na autorytet, jesli młody człowiek szuka go na ulicy, niewłaściwym towazystwie , sektach.
Jak dziecko postrzega rodziców, ktorzy nie szanuja się nawzajem, bliskich, sąsiadów, otoczenie? Tacy rodzice nie są właściwym autorytetem. Dziecko uczy sie złych przykładow, powielajac je ze zdwojona siłą w swoim otoczeniu.
Tak więc dziecko wzrastajac we własnej wspolnocie rodzinnej ma wzór , naśladuje rodziców, którzy są dla niego autorytetem. Nie polega tylko poprzez nakaz i zakaz. Jest to tylko złudzenie dobrego wychowania . Rodzice to fundament, gdzie dzieli sie smutek i radości z pozostałymi domownikami. Od rodziców dziecko uczy sie wiary w Boga, szacunku do ludzi i ich dóbr oraz kultury osobistej.