Wielka emigracja

Emigracja jest świadomym opószczeniem kraju. Podczas wielkiej emigracji najczęściej wyjeżdżano do Francji: od 9 do 10 tysięcy ludności polskiej. To, że Polacy wybrali Francję było spowodowane przez hasła rewolucyjne "wolność, równość, braterstwo"
W czasie emigracji władzę we Francji sprawował Ludwik Filip Orleański. Zabronił on osiedlania się Polakom w Paryżu.
Emigranci otrzymywali zasiłek, żyli w biedzie, dochodziło wśród Polaków do kłotni, często zapadali oni na choroby psychiczne, popadali w alkoholizm, stawali się hazardzistami.
Inne kierunki emigracji to: Holandia, Hiszpania, Saksonia, Półwysep apeniński, Turcja, Szwajcaria, Stany Zjednoczone.
Duża część Polaków udawała się do Angli. Zanim jednak mogli się tam udać musieli oddac Prusom broń i przez dwa lata musieli budować na Pomorzu fortyfikacje, dopiero wtedy stawali się wolni.