Historia zakonu w Polsce

HISTORIA ZAKONU W POLSCE

Samo słowo ?benedyktyni? znaczy odosobnienie, zbliżenie do Boga. Nie było znane w średniowieczu. Używano raczej określenia ?ordo monasticus?- zakon monastyczny. Benedyktynów nazywano też mnichami czarnymi, cystersów szarymi, kartuzów i kamedułów białymi oraz klunaitami. Słowo ?benedyktyni? do polszczyzny literackiej wprowadził ks. Piotr Skarga. W 1579r. przetłumaczył on ?Żywot Św. Wojciech od jego rówieśnika, mnicha- benedyktyna bardzo uczenie napisany?.
Benedyktyni z czasem rozszerzyli swoją działalność na cały Kościół zachodni. Do Polski przybyli w początkach chrystianizacji i są tu do dziś. Do XIX w. nie istniało pojęcie zakonu. Działo się tak, ponieważ Reguła św. Benedykta nie wspominała o związkach między klasztorami. Dlatego, mimo iż w innych klasztorach obowiązywała Reguła to nie były ze sobą powiązane.

O ZAKONIE

Św. Benedykt pisząc swoja regułę opierał się na dwóch myślach: wierze i pracy. I to na nich zbudowany jest Zakon Benedyktynów.
Powołanie na mnicha (monos- ktoś, kto jest sam) wiążę się z zawarciem trwałej więzy między Bogiem a człowiekiem. Wewnętrznym wyciszeniem. Mnich, tak jak każdy chrześcijanin, musi przebyć drogę na końcu, której znajduje się Bóg. On jednak ma w pełni zrozumieć swój cel, aby móc tę drogę przebyć bez nadmiernych upadków. A kamieniami, o które się potykamy są grzechy, więc mnich musi umieć je odrzucić. Nie jest to łatwe, więc Bóg chce pomóc nam dotrzeć do Siebie odganiając pokusy, sęk w tym czy przyjmiemy Jego pomoc. Mnich, więc odpowiada TAK. Do spotkania się z Bogiem dąży on przez metenoię tj. ciągłe nawracanie się. Mnich to człowiek modlitwy. Modlitwa ta objawia się w modlitwie liturgicznej i modlitwie indywidualnej. Codzienna Eucharystia jest jednym z najważniejszych elementów spajających wspólnotę mnichów. Każdy ma jednak własną modlitwę. Mnich musi odnaleźć tę dla siebie szukając w dwóch źródłach: codziennej Eucharystii i rozważaniu Biblii.
Mnich ma być wzorem chrześcijanina, przykładem postawy monastycznej i dobroczyńcy.
Do dziś określenie ?benedyktyńska praca? oznacza cierpliwość, dokładność i wytrwałą pracę. Św. Benedykt twierdził, że praca również jest forma służby bożej. W klasztorze była normalnym źródłem utrzymania. Benedyktyni znani byli z wytrwałej i ciężkiej pracy. Zajmowali się żmudnym przepisywaniem ksiąg, co niektórym zajęło całe życie. Bardzo trudno przyjąć taką postawę, więc bycie benedyktynem to niemałe wyzwanie.