Rachunkowość

Spis treści

str.
Wstęp ............................................................................................................ 3
Rozdział I
Znaczenie depozytów w polityce zarządzania pasywami banku ............ 5 komercyjnego.
1. Bank jako przedsiębiorstwo ..................................................................... 5
2. Rola depozytów w zarządzaniu pasywami .............................................. 9
3. System gwarantowania depozytów obowiązujący w RP ....................... 12
Rozdział II
Źródła i formy pozyskiwania depozytów bankowych ............................14
1. Źródła pozyskiwania depozytów ........................................................... 14
2. Rodzaje depozytów bankowych ............................................................ 17
3. Zasady oprocentowania ......................................................................... 22
3.1. Zasady obliczania odsetek ........................................................... 24
3.2. Sposób kapitalizowania odsetek .................................................. 26
Rozdział III
Analiza działalności depozytowej w praktyce w WBK S.A. w Turku. 28
1. Organizacja działalności depozytowej .................................................. 28
2. Produkty depozytowe ............................................................................ 32
3. Struktura i dynamika depozytów bankowych ....................................... 42
4. Marketing bankowy .............................................................................. 45
4.1. Promocja .................................................................................... 46
4.2. Dystrybucja ................................................................................. 48
Zakończenie .............................................................................................. 51
Bibliografia ............................................................................................... 52
Załączniki ................................................................................................ 54




Wstęp


Z punktu widzenia banku, mianem depozytu określa się środki składane przez klienta, za które przyjmujący je bank z reguły płaci pewną cenę w formie odsetek, stanowiących dla banku koszt pozyskania kapitału. Depozyt bankowy z punktu widzenia składającego go klienta jest określany mianem lokaty. Wkłady ( kwoty pieniężne) klientów mogą być zdeponowane w banku na czas nieokreślony ( wkład a’vista) lub oznaczony (wkład terminowy). Bank uzyskuje wtedy prawo do dysponowania depozytami, to znaczy (może udzielać kredytów, może kupować papiery wartościowe) w zamian wypłaca deponentowi oprocentowanie. Depozyty mogą mieć także formę rzeczową ( np.: biżuteria, złoto, papiery wartościowe, dokumenty, waluty obce) są one przechowywane w skarbcu bankowym za określoną opłatą.
Praca zawiera ogólny zarys polityki depozytowej banku, która wynika z jego strategii działania. Całość pracy składa się z trzech rozdziałów. W rozdziale pierwszym zostało przedstawione znaczenie depozytów w ekonomice banku. Opisany został również system gwarantowania depozytów. W rozdziale drugim ukazano źródła i formy pozyskiwania depozytów bankowych. Gromadzone depozyty jednostek gospodarczych oraz innych osób prawnych, a także wkładów oszczędnościowych gospodarstw domowych są bierną czyli pasywną operacją bankową. Banki są zainteresowane ściąganiem jak największych kapitałów obcych, aby móc nimi jak najdłużej obracać w tym celu prowadzą politykę depozytową, mającą na celu konkurowanie z innymi bankami o zdobycie depozytów osób fizycznych i prawnych. Rozdział drugi zawiera również rodzaje depozytów bankowych oraz zasady oprocentowania wkładów.
Bank w konkurowaniu z innymi bankami może rywalizować wysokością oprocentowania. Ustalenie z góry poziomu stawek procentowych należy do najtrudniejszych decyzji kierownictwa banku i są obciążone największym ryzykiem błędu.
W warunkach inflacyjnych jak to ma miejsce w Polsce, ryzyko popełnienia błędu jest jeszcze większe. Rozdział trzeci poświęcony jest analizie działalności depozytowej, WBK S.A. Oddział w Turku, przedstawiono produkty depozytowe, które występują w tym banku oraz porównano depozyty bankowe z trzech ostatnich lat. W rozdziale trzecim zawarto również marketing bankowy wraz z promocją i dystrybucją.

























Rozdział I

Znaczenie depozytów w polityce zarządzania pasywami banku komercyjnego


1. Bank jako przedsiębiorstwo

Tradycyjne definicje banku określają bank jako przedsiębiorstwo usługowe, którego działalność polega wyłącznie na udzielaniu kredytów i zdobywaniu środków potrzebnych do sfinansowania kredytów.
W szerszym ujęciu definicja banku obejmuje zewnętrzne i wewnętrzne warunki działalności bankowej.
Do warunków wewnętrznych należy zaliczyć:
współpracowników,
operatywne zarządzanie,
wewnętrzne informacje,
zasoby pieniądza w dyspozycji przedsiębiorstwa.
Do warunków zewnętrznych działalności banku zaliczamy składniki otoczenia. Elementy otoczenia to:
klienci banku,
właściciele banków,
pozostałe przedsiębiorstwa bankowe,
interes społeczny.
Przedsiębiorstwo bankowe, za pomocą sieci stosunków transakcyjnych, tworzy systemy socjotechniczne zorientowane na osiągnięciu celu w powiązaniu ze swoim otoczeniem.
Zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 o prawie bankowym - banki są samodzielnymi i samo finansującymi się jednostkami organizacyjnymi posiadającymi osobowość prawną, działającymi na podstawie ustawy oraz statutów.
Czyli bank jest zorganizowany w formie samodzielnego przedsiębiorstwa czerpiącego dochody z operacji bankowych1. Bank kształtuje w sposób samodzielny swą politykę bieżącą i długookresową, samodzielnie decyduje o zawieranych transakcjach. Prowadzona polityka musi uwzględnić ponoszone ryzyko i ograniczać, tam gdzie to jest możliwe jego rozmiary oraz zapewnić tworzenie środków rezerwowych na pokrywanie powstających strat. Samodzielne decydowanie o całokształcie prowadzonej polityki oraz o zawieranych transakcjach nie oznacza możliwości działania w sposób dowolny. Bank w swych posunięciach uzależniony jest od bardzo wielu czynników ekonomicznych:
sytuacja ekonomiczna ( wyrażająca się w występującym zapotrzebowaniu na kredyty, w podaży lokat i wkładów oszczędnościowych, rynkowej stopy procentowej,
porządek prawny,
dostosowanie swojej działalności do wymogów prowadzonej przez państwo polityki gospodarczej zmierzającej do tego, by pobudzić lub ograniczyć ekspansję ekonomiczną,
dotrzymywanie kroku pozostałym instytucjom kredytowym i zachowanie konkurencyjności.
Skuteczność prowadzonej polityki decyduje o wynikach finansowych uzyskiwanych przez bank. Nadwyżka dochodów operacyjnych nad kosztami operacyjnymi powinna zapewnić nie tylko pokrycie kosztów ogólnych, ale także osiągnięcie dostatecznie wysokiego zysku brutto.
Z zysku brutto, po opłaceniu podatku dochodowego uzupełniane są fundusze i rezerwy, a z pozostałości tworzony jest zysk netto, stanowiący źródło wypłaty dywidend dla akcjonariuszy banku. Bank jako przedsiębiorstwo dąży do maksymalizacji zysku. Fundusze tworzone z zysku są nie tylko amortyzatorem strat operacyjnych, są również jedynym źródłem finansowania inwestycji własnych banku.
Z działalnością banku wiąże się określone ryzyko kredytowe, depozytowe, rynkowe, walutowe. Skutki ponoszonych ryzyk to:
utrata przejściowej płynności finansowej,
powstanie strat operacyjnych na transakcjach i obniżenie zysku,
obniżenie dochodów lub wzrost kosztów, a w ślad za tym, nawet wystąpienie globalnej straty bilansowej2.
Z tych względów bank stara się nieustannie tworzyć odpowiednie rezerwy zabezpieczające i gromadzić fundusze własne, aby niezwłocznie pokryć powstającą stratę. Różnorodny i skomplikowany charakter zasad banku stawia go w rzędzie tych jednostek, które wymagają szczególnie precyzyjnej i rozwiniętej struktury organizacyjnej oraz wyjątkowo sprawowanych metod zarządzania3.
Definicja banku z punktu widzenia klientów powinna obejmować wszystkie możliwe rodzaje działalności bankowej. Zgodnie z tym przedsiębiorstwo bankowe to takie przedsiębiorstwo, które wykonuje szereg różnych operacji bankowych, które dzielą się na: operacje bierne (pasywne), operacje czynne (aktywne) i operacje pośredniczące.
Czynnościami bankowymi są:
przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów,
b) prowadzenie innych rachunków bankowych,
udzielanie kredytów,
udzielanie gwarancji bankowych,
emitowanie bankowych papierów wartościowych,
przeprowadzenie bankowych rozliczeń pieniężnych.
Oprócz tych operacji banki również zajmują się obsługą kart kredytowych, faktoringiem, leasingiem oraz forfaitingiem.
Definicja banku punktu widzenia ogólnogospodarczego wynika z podziału pracy w gospodarce narodowej. Z tego punktu widzenia banki są podmiotami dokonującymi akumulacji i dystrybucji kapitału pieniężnego, a także pośrednikami, którzy doprowadzają do wzajemnego uzgodnienia struktur podaży i popytu4.
Organizacja systemu bankowego w Polsce jest rezultatem wieloletniego procesu, w toku którego uległa ona przemianom związanym z ogólnym rozwojem gospodarki, a także ze zmianami w metodach zarządzania przedsiębiorstwami. Ustawa o prawie bankowym przewiduje że założycielami banku mogą być:
jednoosobowo, Skarb Państwa, bank krajowy, bank zagraniczny lub międzynarodowa instytucja bankowa,
trzech, jeżeli założycielami są inne osoby prawne,
dziesięciu, jeżeli założycielami są osoby fizyczne.
Banki państwowe są tworzone i likwidowane na mocy rozporządzenia Rady Ministrów po zasięgnięciu opinii Prezesa NBP. Organami banku państwowego są rada nadzorcza i zarząd. Bank jest specyficzną formą przedsiębiorstwa.
Specyfika banków odnosi się do księgowości i sprawozdawczości. Podstawowe zasady sporządzania takich dokumentów, jak bilanse i rachunki
wyników, są zawsze tak same (np.: suma pasywów równa się sumie aktywów). System podatkowy banków i innych przedsiębiorstw jest teoretycznie taki sam, podatek od zysku brutto wynosi 36%. Banki w jednych środowiskach budzą zachwyt, są uznawane za podstawowy nośnik cywilizacji, a w innych traktowane są z podejrzliwością, nawet wrogością. Duży wpływ na ocenę roli banków w gospodarce mają doświadczenia historyczne danego kraju. historyczne danego kraju. W Polsce rola banków
uległa bardzo dużym zmianom, nic też dziwnego, że oceny społeczne banków są bardzo zróżnicowane.

2. Rola depozytów w zarządzaniu pasywami

Istnieją trzy sposoby pozyskiwania prze bank kapitałów. Pierwszym jest pozostawienie części nie rozdzielonych zysków i przeznaczenie ich na rezerwy bankowe.
Następnym sposobem jest emisja akcji. Niedostatek kapitału można uzupełnić emitując obligacje. Kapitał i rezerwy stanowią niewielki procent ogółu zobowiązań, mniej więcej 1- 2 % ich wartości. Powodzenie emisji akcji zależy od popytu na nie na rynku kapitałowym. Popyt zależy z kolei od pozycji finansowej banku i jego rentowności. Nowe akcje można też wyemitować, sprzedając je bezpośrednio dotychczasowym akcjonariuszom.
Ta metoda zdobywania funduszy jest dla banku bardzo kosztowna. Poza tym wartość kapitału akcyjnego waha się w związku ze zmianami cen akcji na giełdzie papierów wartościowych. Popyt na akcje na ogół wzrasta w okresach nasilenia procesów inflacyjnych.
Jeżeli banki decydują się na emisję papierów wartościowych, to są najczęściej średnio i długoterminowe obligacje z terminem wykupu powyżej 20 lat.
Kapitał i rezerwy pełnią rolę ostatecznego zabezpieczenia banku przed stratami. Wskaźnik pokrycia kapitałowego ogółu zobowiązań jest w
poszczególnych krajach kapitalistycznych dość zróżnicowany. Czasami wprowadza się obowiązek przestrzegania pewnego minimalnego jego poziomu. Kapitał i rezerwy są to zobowiązania fikcyjne. Ich fikcyjność wynika stąd, że w praktyce nie są wymagane w krótkim terminie i nie zagrażają zatem wypłacalności banku.
Następną grupę zobowiązań banku stanowią depozyty klientów. Najważniejsze z nich to depozyty innych banków - tzw. banków korespondentów oraz depozyty ludności i przedsiębiorstw. Depozyty innych jednostek odgrywają znacznie mniejszą rolę. Wkłady mogą również pochodzić od banków zagranicznych i zagranicznych jednostek prywatnych..
Z doświadczenia wynika, że wkłady dwóch ostatnich grup klientów są znacznie mniej stabilne, aniżeli wkłady wewnętrzne. Są bardziej wrażliwe na różnice stóp procentowych między krajami i na zmiany sytuacji polityczno - gospodarczej. Wkłady mogą być zwrotne na każde żądanie, zwrotne po upływie określonego czasu i zwrotne za uprzednim wypowiedzeniem.
Najbardziej płynnym zobowiązaniem są wkłady na żądanie, ponieważ mogą one być wycofane w każdej chwili. Inaczej jest z wkładami terminowymi i oszczędnościowymi. Banki mają bowiem czas na zdobycie funduszy niezbędnych do realizacji żądań deponentów. Banki są szczególnie zainteresowane w przyciąganiu wkładów na długie terminy. Bank Centralny żąda od banku handlowego niższych rezerw obowiązkowych od wkładów długoterminowych niż od wkładów na żądanie. Wkłady na żądanie najczęściej nie są oprocentowane.
Ich prowadzenie wiąże się z poważnymi kosztami, które ponosi nie klient lecz bank.
Następną grupę zobowiązań banków rozliczeniowych stanowią papiery wartościowe krótko - , średnio - i długoterminowe wyemitowane na rynku finansowym w celu pozyskania kapitału. Zgromadzone przez banki fundusze,
są następnie lokowane w dochodowych aktywach. Znaczną część depozytów stanowią oszczędności osób fizycznych. Na osoby najbogatsze przypada względnie mały procent depozytów bankowych. Dzieje się tak dlatego, że osoby najbogatsze i przedsiębiorstwa uznają inne typy lokat, niż na koncie w banku, za bardziej opłacalne. Pozyskiwanie depozytów gospodarstw domowych na szerszą skalę wymaga istnienia odpowiedniej sieci bankowej. Depozyty mogą być przedstawione w sprawozdaniach finansowych w rozbiciu według źródeł lub typów depozytów.
Depozyty o dłuższych terminach są na ogół droższe. Bank będzie dążył do zrównoważenia niższego kosztu depozytów krótkoterminowych oraz
wyższego kosztu o dłuższych terminach. Zmiany struktury depozytów w czasie mogą spowodować zmiany polityki zarządzania.
Na przykład, jeśli bank oczekuje spadku rynkowych stóp procentowych, może położyć nacisk na depozyty krótkoterminowe i zniechęcać depozyty o dłuższych terminach w celu redukcji przeciętnego terminu wymagalności w oczekiwaniu, że nastąpi obniżka kosztów finansowania. I na odwrót, oczekiwanie wzrostu rynkowych stóp procentowych może spowodować położenie przez kierownictwo banku, nacisku na depozyty o dłuższych terminach. Bank korzystać będzie z relatywnie niskich bieżących stóp procentowych, aż do momentu oczekiwanego wzrostu. Jeśli zostanie zauważona zmiana struktury depozytów, niezbędne jest porównanie z podobnymi bankami, aby zadecydować, czy ta zmiana odzwierciedliła ogólną tendencję lub czy bank odbiega od rynku.
Banki są zmuszone do opracowania kilku bilansów znacznie się różniących między sobą: jeden dla NBP, drugi dla władz skarbowych natomiast trzeci na formularzu Głównego Urzędu Statystycznego.

3. System gwarantowania depozytów obowiązujący w RP.

System gwarantowania depozytów jest jednym z ważnych czynników decydujących o wyborze formy lokat czasowo wolnych środków pieniężnych przez gospodarstwo domowe, ponieważ lokaty na rachunkach bankowych stają się mniej ryzykowne.
Dotychczasowy system gwarancji na mocy prawa bankowego5 nakładał obowiązek na Skarb Państwa odpowiedzialności, bez ograniczenia kwotowego, za zobowiązania banków z tytułu wkładów oszczędnościowych gromadzonych w bankach państwowych, a także w innych bankach, które korzystały z tego uprawnienia przed wejściem w życie omawianej ustaw oraz w banku krajowym i bankach regionalnych zrzeszających banki spółdzielcze.
Pozostałe banki nie korzystały z ustawowej gwarancji wkładów oszczędnościowych.
W ramach środków przeznaczonych na sanowanie banków NBP ubezpieczył wkłady do kwoty 1000 ECU w 100% i kwoty 3000ECU w 96%6. Od 17 lutego 1995roku został wprowadzony powszechny system gwarantowania depozytów, zgodnie z ustawą powołującą do życia instytucję Bankowego Funduszu Gwarancyjnego (BFG)7. Dotychczasowa
odpowiedzialność Skarbu Państwa z tytułu wkładów oszczędnościowych została ograniczona podmiotowo do trzech banków: PKO BP, PKO S.A., BGZ. S.A. Pozostałe banki, które korzystały z pełnej gwarancji Skarbu Państwa zostają objęte systemem gwarancyjnym BFG, który jest znacznie
mniej korzystny dla deponentów z uwagi na przyjęte ograniczenia kwotowe. Powstają wątpliwości zasadności utraty gwarancji dla deponentów, którzy zgromadzili wkłady w bankach przed wejściem w życie ustawy o BFG8.
Budowa systemu gwarantowania depozytów trwała ponad pięć lat i okazała się niezwykle trudna i złożona, podobnie jak to miało miejsce w państwach członkowskich Wspólnoty Europejskiej.
Dalsze wieloletnie prace doprowadziły do takiego zbliżenia stanowisk w sprawie ujednolicenia systemów gwarantowania depozytów, że Parlament i Rada Unii Europejskiej 30 maja 1994 uchwalił Dyrektywę 94/ 19 EWG. Ustanawia ona minimalne wymagania dotyczące gwarantowania depozytów bankowych9.
W przypadku wykluczenia banku z systemu gwarantowania depozytów jest on zobowiązany do zapewnienia alternatywnej ochrony depozytów. Jeżeli okaże się to niemożliwe, właściwy organ powinien odebrać licencję bankową10.
Systemy gwarantowania depozytów mają wpływ na warunki konkurencji i regulacji. Nie mogą jednak zastąpić żadnego z wymienionych elementów. Koncepcja dyrektywy zakłada ochronę depozytów w danym kraju na poziomie.
Deponenci muszą być w prawdzie informowani o cechach systemów gwarancyjnych (np., górnych granicach). Jednak oprócz górnej granicy istnieją również inne cechy systemów gwarancyjnych, które mogą odstraszyć konkurencję. Mogą to być takie cechy jakościowe, jak wyłączenie w pewnych krajach publikowanie informacji, że oddział banku zagranicznego nie należy do krajowego systemu gwarantowania depozytów, co może działać
odstraszająco na deponentów. Różne mogą być także korzyści kosztowe banków, gdyż nawet przy takim samym poziomie zabezpieczenia depozytów
wysokość składek na fundusz gwarancyjny może się różnić dla porównywalnych instytucji kredytowych w zależności od rodzaju, relacji elementów kapitału własnego i innych.



















Rozdział II
Źródła i formy pozyskiwania depozytów bankowych
Źródła pozyskiwania depozytów

Większość środków dostępnych dla banku komercyjnego tworzą depozyty jego klientów. Mogą być one przedstawione w sprawozdaniach finansowych w rozbiciu według źródeł lub typów depozytów. Dane dotyczące źródeł oraz struktury depozytów same nie świadczą o ich mocnych i słabych stronach. Ażeby analiza mogła więc odkryć te strony, potrzebne są szeregi czasowe danych oraz porównanie struktury depozytów danego banku z typową strukturą w podobnych bankach. Źródła depozytów rzadko są przedstawione wystarczająco szczegółowo, aby można było ocenić stopień koncentracji ale pewne kategorie mogą pomóc w wyjaśnieniu charakteru działalności banku.
Należą do nich następujące czynniki:
Depozyty rządowe - mogą być znaczące w banku, który pełni funkcję agenta rozliczeniowego rządu. Jednakże wypłaty wynagrodzeń przez rząd, skupiające się na końcu miesiąca, mogą powodować duże fluktuacje poziomu depozytów, oraz jakość świadczonych usług w trakcie miesiąca. Taki banki nie mogą pożyczać chwilowo dostępnych funduszy, których większość wykazuje się jako gotówkę w kasie, natomiast mogą wykazywać wyższy niż przeciętny poziom płynności.
Przedsiębiorstwa państwowe - mogą być potencjalnie poważnym źródłem depozytów. Jednakże doświadczenia kilku krajów pokazują, że mogą one być bezpośrednio i pośrednio silnie uzależnione od zmian cen. Dlatego zależność od takich depozytów bywa raczej słabą, a nie silną stroną banku.
Podmioty gospodarcze utrzymują większość środków, stanowiących pieniądz
transakcyjny, na rachunkach a’vista, chociaż czasowo wolne środki lokują także na wyżej oprocentowanych rachunkach terminowych1.
Banki poza depozytami złotowymi gromadzą depozyty walutowe firm. Depozyty walutowe podmiotów gospodarczych były relatywnie bardzo niskie i wynosiły one w końcu 1996 roku zaledwie nieco ponad 9% wartości całych depozytów zgromadzonych przez system bankowy. To zdecydowanie mniejsze znaczenie depozytów walutowych przedsiębiorstw wynika z dwóch okoliczności:
w latach 1990 - 1995, w ramach tzw.,, systemu wymienialności złotego”, przedsiębiorstwa miały obowiązek odsprzedawania całości swoich wpływów z eksportu bankom; tym samym nie mogły one tworzyć nowych depozytów walutowych,
przedsiębiorstwa nie muszą gromadzić zasobów dewizowych, gdyż mogą w każdej chwili nabyć je w bankach2.
Bardzo duże znaczenie w zdobywaniu depozytów od jednostek gospodarczych ma sprawność banku w wykonywaniu wszelkich dyspozycji klientów, zwłaszcza szybkość i bezbłędność w prowadzeniu rozliczeń zamiejscowych i zagranicznych.
Depozyty prywatnego sektora - mogą stanowić największą część depozytów oraz reprezentować najbardziej zróżnicowane i stabilne źródło funduszy w rozwiniętym systemie bankowym.
Banki komercyjne przywiązują w swej polityce depozytowej dużą wagę do gromadzenia wkładów oszczędnościowych.
Banki konkurują między sobą i prowadzą działalność marketingową. Do niedawna przeważającą część wkładów w złotych ludność powierzała PKO
BP oraz bankom spółdzielczym, a większość wkładów walutowych - PKO
S.A. Jednak ostatnio wkłady te zmniejszyły się w stosunku do pozostałych
banków. Banki konkurują wysokością oprocentowania i sposobami kapitalizowania odsetek. Prowadzą one określoną politykę zdobywania depozytów pieniężnych.
Polega ona na oferowaniu relatywnie wysokiego oprocentowania, atrakcyjnych form oszczędzania oraz innych warunków lokowania środków pieniężnych w danym bank.
W strukturze wkładów oszczędnościowych w złotych, lokowanych w polskich bankach, przeważają wkłady terminowe, a wśród nich wkłady 6 - miesięczne. Wkłady na okres dłuższy od jednego roku są niższe i wykazują tendencję spadkową. Z punktu widzenia skuteczności polityki pieniężnej NBP, istotne jest kształtowanie się skłonności gospodarstw domowych do oszczędzania w pieniądzu krajowym. W ich wkładach (1997 r.) przeważają
oszczędności gromadzone na w złotych. Wkłady ludności rachunkach walutowych przekroczyły w 1995 roku równowartość 8 mld USD. Rachunki
walutowe są oprocentowane w wysokości zależnej od terminu wkładu, a także od rodzaju waluty.
Depozyty sfery budżetowej - kolejnym źródłem gromadzenia środków przez banki mogą być środki pieniężne lokowane przez jednostki sfery budżetowej, środki różnych organizacji orz instytucji. W Polsce środki sfery budżetowej były relatywnie niewielkie, a budżet centralny korzystał w tym czasie z kredytów bankowych w bankach komercyjnych i NBP. Jedynie budżety samorządowe i różne fundusze para budżetowe posiadały nadwyżki własnych środków.
Przyjmowanie lokat innych banków - obowiązek utrzymywania przez banki płynności zmusza je do lokowania odpowiednich rezerw w innych bankach.
Międzynarodowy rynek pieniężny powstał w Polsce na przełomie lat 1900/ 91 i zainicjowany został bonami pieniężnymi NBP, a następnie bonami
skarbowymi. Banki komercyjne lokują swoje płynne środki na rachunkach bieżących w NBP, między którymi przepływają strumienie pieniądza. Pochodzą one z rozliczeń między klientami różnych banków w NBP.
Obok rachunków bieżących banki mogły otwierać w NBP rachunki lokacyjne dla lokat terminowych. Utrzymywanie tych dobrowolnych lokat zależało od poziomu stopy procentowej płaconej przez NBP i inne banki.
Emitowanie własnych papierów wartościowych - banki oprócz własnych akcji i obligacji emitują także inne rodzaje papierów wartościowych, na przykład certyfikaty depozytowe, bony oszczędnościowe. Konkurencja między bankami zachęca je do wprowadzenia nowych produktów bankowych. Bank PKO S.A. wprowadził rachunek i bony lokacyjne PROFIT.

Rodzaje depozytów bankowych

Każdy klient składający depozyty w banku, ma w nim rachunek depozytowy.
Wszystkie takie rachunki mają swoje numery, stąd też rachunek depozytowy jest często nazywany potocznie kontem bankowym. Nazwy rachunków ustalone były przez banki w różnym czasie, nie zawsze są więc jednakowe. Można jednak wyróżnić ich grupy rodzajowe, a mianowicie: Rachunki a’ vista, Rachunki bieżące - na rachunki te wpływają należności od odbiorców za sprzedane towaru i świadczone usługi, z tych rachunków są podejmowane środki na wypłatę wynagrodzeń, pokrywanie zobowiązania wobec
dostawców, podatki, opłaty. Mogą być również rejestrowane inne operacji jak na przykład kredyty udzielane w rachunku bieżącym3.
Rachunki pomocnicze - mogą być otwierane w innych oddziałach tego samego banku lub w innym banku.
Operacje dokonywane za pomocą rachunku pomocniczego są zazwyczaj ograniczone do określonych celów, np.: wypłaty wynagrodzeń, wypłaty za skup produktów rolnych, zaliczki na wydatki administracyjno - gospodarcze w terenowych zakładach lub dla rejestrowania transakcji z innymi bankami4.

Rachunki bieżące otwartego kredytu - są jakby połączeniem dwóch rachunków - bieżącego i kredytowego.
Funkcjonuje jak rachunek bieżący, ale dopuszcza się zadłużenia klienta w tym rachunku. Umowa z bankiem ustala kwotę zadłużenia do jakiej mogą być realizowane dyspozycje płatnicze oraz czas ciągłego utrzymywania się tego zadłużenia.
Rachunki osobiste - zwane też oszczędnościowo - rozliczeniowymi są otwierane osobom fizycznym. Służą do przechowywania chwilowo wolnych pieniędzy i realizowania płatności z różnych tytułów. Chwilowo wolne pieniądze to zwykle dochody osobiste pozyskiwane raz w miesiącu i wydatkowane w ciągu tego miesiąca stopniowo w całości lub tylko częściowo. Z reguły są to wynagrodzenia za pracę, emerytury i renty5.
Realizowane z tych rachunków płatności to wypłaty gotówki na bieżące potrzeby, przelewy z tytułu takich płatności jak czynsze, za gaz i energię elektryczną, za telefony. W ramach tego rachunku można korzystać z przejściowego kredytu w tym rachunku.
Książeczki oszczędnościowe - służą ewidencjonowaniu wkładów. W księgowości banku odpowiadają im indywidualne konta analityczne, będące
odbiciem zapisów w książeczkach. Na książeczkach oszczędnościowych mogą być przechowywane wkłady płatne na żądanie lub terminowe6.
Operacje na tych książeczkach ograniczają się do wpłat i wypłat gotówkowych oraz dopisywaniu odsetek naliczanych okresowo przez bank.
Inną formą oszczędzania są bony oszczędnościowe wydawane przez banki na dowód ulokowania wkładów oszczędnościowego.
Bon ten jest dokumentem na okaziciela, ale na życzenie klienta bank może mu nadać charakter dokumentu imiennego. Bony te są formą pośrednią między wkładami oszczędnościowymi a papierami wartościowymi o stałym oprocentowaniu.
Czas ich ważności zawiera się między rokiem a 10 latami, przeważnie w przedziale 4 - 8 lat. Oprocentowanie bonów jest sztywne cały okres, a często progresywne w miarę upływu czasu. Wypłata odsetek występuje albo w cyklu rocznym lub półrocznym. Bony oszczędnościowe są oferowane pod różnymi nazwami np.: kapitałowe bony oszczędnościowe7, obligacje oszczędnościowe itp.
Kolejną grupą depozytów bankowych są: Rachunki lokat terminowych. Rachunki tego rodzaju służą gromadzeniu czasowo wolnych środków które ich właściciel przechowuje w banku przez określony czas. Rachunki takie posiadają zazwyczaj jednostki gospodarcze, które nie korzystają z pomocy kredytowej banku. Wkłady terminowe są bowiem wyżej oprocentowane od wkładów na rachunkach bieżących. Oprocentowanie depozytu terminowego zależy od okresu umownego. Przestrzeganą przez wszystkie banki regułą jest wzrost ,, stopy procentowej” w miarę wydłużenia okresu depozytu. Część banków oferuje wybór na ile miesięcy klient chce złożyć kwotę pieniędzy. W ramach tego wyróżniamy lokaty:
3 - miesięczne,
6 - miesięczne,
12 - miesięczne,
24 - miesięczne.
Okres na jaki klient oferuje lokaty ma znaczenie dla obu kontrahentów. Dla banku jest ważne aby okres ten był długi i dlatego ustanawia zróżnicowane stawki oprocentowania. Klient rozważa swoje potrzeby i decyduje się na wydłużenie okresów lokaty, ze względu na stawkę oprocentowania.
Banki komercyjne gromadzą także depozyty w walutach obcych. W ramach depozytów walutowych wyróżnić można:
Rachunek walutowy ,,A”,
Rachunek walutowy ,,C”.
Rachunek walutowy ,,A” - mogą tam gromadzić swoje oszczędności fizyczne osoby krajowe. Mogą one otwierać:
Rachunki walutowe a’vista (na żądanie),
Rachunki walutowe terminowe.
Otwarcie rachunku walutowego następuje po złożeniu przez klienta: wniosku o otwarcie rachunku oraz wniesienia wpłaty. Rachunki walutowe mogą być prowadzone jako rachunki wspólne dla małżonków będących osobami krajowymi. Rachunek walutowy na żądanie zawiera się na czas nieokreślony. Natomiast umowy rachunku terminowego są zawierane na czas określony przez właściciela rachunku.
Rachunki walutowe,, C” - można je prowadzić dla zagranicznych osób fizycznych.
Zasady otwierania i funkcjonowania rachunku ,,C” są podobne jak w rachunku ,,A”; wypłaty z tych rachunków mogą być wykorzystywane w kraju jak i przeznaczone na wywóz za granicę. Także zagraniczne osoby prawne mogą otwierać rachunki w różnych walutach wymienialnych i w złotych.
Rachunki walutowe są oprocentowane, a wysokość oprocentowania zależy od okresu wkładu i rodzaju waluty. Banki otwierają również inne rachunki:
Rachunek skonsolidowany - jest stosowany do potrzeb organizacji gospodarczych o rozbudowanej sieci placówek. Rachunek ten jest rachunkiem zbiorowym, na który automatycznie przelewane są środki z rachunków wszystkich placówek. Umożliwia to pełne wykorzystanie wpływów bieżących z danego dnia.
Lokaty typu call - mają charakter lokat z wypowiedzeniem depozytowym na czas nieokreślony z możliwością wycofania środków za wypowiedzeniem 48
godzinnym. Wiele banków stosuje oprocentowanie progresywne, które zależy od wysokości dziennego salda rachunku bieżącego8.Odsetki naliczane są codziennie i stawiane do dyspozycji klienta po upływie kwartału.
Podobną wersję oprocentowania progresywnego mają lokaty 7 - dniowe, gdzie stopa procentowa wzrasta w zależności od wysokości lokaty.
Lokaty dynamiczne - oprocentowanie w tych lokatach rośnie wraz z długością okresu utrzymywania lokaty. Lokatę tę można wydać po upływie dowolnego czasu i zachować oprocentowanie proporcjonalne do okresu utrzymywania lokaty. Klientom oferowane są także depozyty automatyczne. Istota takiego depozytu polega na tym, że w razie przekroczenia określonego salda rachunku bieżącego, bank automatycznie otwiera depozyt terminowy na okres uzgodniony wcześniej z klientem9.
Nieco inaczej przedstawia się sytuacja w powiązaniach międzybankowych. Następuje to poprzez lokowanie środków przez jedne banki w innych. Lokaty te nazywamy lokatami (depozytowymi) międzybankowymi, które dokładnie oznaczają transakcję przyjęcia albo udzielenia jednemu bankowi przez drugi bank określonej kwoty, za określoną
cenę i na określony czas. Z punktu widzenia czasu trwania transakcji można wyróżnić następujące rodzaje depozytów:
typu call - pieniądze ,,na żądanie” z terminem zapadalności od 24 do 48 godzin,
pieniądz krótkoterminowy lub dzienny - depozyty przyjmowane na okres do 7 dni, wśród nich terminy:
over - night (O/N) - termin najkrótszy, jednodniowy. W tym przypadku bank który pożycza pieniądze otrzymuje je w dniu zawarcia transakcji,
tommorrow - next ( T/N) - to także termin jednodniowy. W tym przypadku bank który pożycza pieniądze otrzymuje je następnego dnia po transakcji.
spot - next (S/N) - to określenie również transakcji jednodniowej. Bank przekazuje pieniądze dopiero w drugim dniu roboczym po zawarciu umowy.
pieniądz średnioterminowy - pieniądz o terminie zapadalności od 7 dni do 1 roku10.
Konkurencja między bankami zachęca je do wprowadzenia jeszcze np.: bonu lokacyjnego PROFIT. W PKO S.A. bon lokacyjny służy zaspakajaniu zapotrzebowania klientów na anonimowe formy lokowania pieniędzy. Może on być przekazywany w formie podarków, służyć do regulowania zobowiązań i być składany w zastaw. Jest on dokumentem na okaziciela, potwierdzającym powierzenie bankowi wkładu na okres 12 miesięcy. Oprocentowanie bonu wzrasta z każdym pełnym miesiącem.


3. Zasady oprocentowania.

Zależnie od rodzaju operacji banki pobierają lub płacą odsetki. Jednym z
obowiązków banków jest wypłacanie klientowi oprocentowania za złożone
pieniądze. Wysokość tego oprocentowania jest od kilku już lat suwerenie ustalana przez banki11. Różnica pomiędzy odsetkami pobieranymi, a płaconymi nazywa się marżą odsetkową i stanowi podstawowe źródło dochodów banków. Stały dylemat banku to oprocentowaniu depozytów to z jednej strony - konieczność płacenia wysokich odsetek, żeby przyciągnąć klientów, z drugiej zaś chęć obniżenia odsetek, w celu zwiększenia własnego zysku. W warunkach pełnej konkurencji faktycznie nie bank, ale rynek ustala wysokość oprocentowania depozytów. Bank musi dokonywać ciągłego wyboru między wzrostem a rentownością. Konkurowanie o depozyty odbywa się na ogół kosztem rentowności banku. Wysokość i sposób obliczania odsetek wywiera istotny wpływ na ich zyski.
Wysokość oprocentowania zależy między innymi od stawki bazowej. Stawka bazowa jest to stopa procentowa w oparciu, o którą banki określają własne stawki procentowe.

Za stawkę tą przyjmuje się stopy procentowe obowiązujące na międzybankowym rynku pieniężnym (np.: stawka LIBOR), stopy procentowe
banku centralnego (np.: stopa kredytu redyskontowego lub lombardowego) lub stopy procentowe instytucji, w której bank się refinansuje12.
Oprocentowanie wkładów i lokat zależy nie tylko od stopy procentowej i okresu ich deponowania, ale także od sposobu obliczania odsetek13.
Różnicowanie poziomu oprocentowania wkładów zależy od polityki depozytowej poszczególnych banków. Wobec występowania zjawisk
inflacyjnych zachodzi potrzeba stosowania zmiennej stopy procentowej od wkładów i lokat terminowych, aby elastycznie nadążyć za stopą inflacji. Zmienna stopa procentowa jest to stopa procentowa, której nominalna wielkość jest wartością zmienną. Oznacza to, że wysokość otrzymanego oprocentowania jest wtedy indeksowana na podanej przez bank bazie (np.:
stopie kredytu refinansowego NBP). W praktyce bank stosuje również stałą stopę procentową, której nominalna wielkość pozostaje niezmienna przez cały okres obowiązywania umowy o kapitał.
Ponadto bank realizuje również oprocentowanie progresywne, które zależy od wysokości dziennego salda rachunku bieżącego. Odsetki są naliczane codziennie i stawiane do dyspozycji klienta po upływie kwartału np.: lokaty typu call. Przy ustaleniu wysokości oprocentowania depozytów należy brać pod uwagę koszty ponoszone przez bank przy świadczeniu usługi depozytowej, na które składają się następujące elementy:
jednostkowy koszt operacji usługi, udziały w kosztach ogólnych banku, a także planowany zysk z każdej usługi14.
Do tego należy doliczyć koszt rezerwy obowiązkowej oraz ubezpieczenia depozytu.
Wymienione koszty wraz z kosztem pozyskania depozytu w postaci odsetek określają faktyczny koszt usługi depozytowej. Bank musi otrzymać zwrot tych wydatków poprzez odpowiednio wysokie oprocentowanie udzielonych pożyczek czy też zysku na operacjach papierami wartościowymi.

3.1. Zasady obliczania odsetek

Zasady te nie są uregulowane ogólnie obowiązującym aktem prawnym, ale wynikają z wieloletniej praktyki. Banki wydają regulaminy stanowiące między innymi, że odsetki od wkładów i depozytów oblicza się według stóp procentowych właściwych dla różnych okresów umownych, przy czym rosną one z wydłużeniem tych okresów.
Wysokość odsetek pobieranych i płaconych przez banki są podawane do wiadomości przez wywieszanie odpowiednich tabel w lokalach oddziałów operacyjnych, a oprócz tego w publikacjach prasowych.
W polskiej praktyce bankowej stosuje się głównie metodę obliczania odsetek przyjmującą rok za 360 dni, a każdy miesiąc za 30 dni (niektóre banki przyjmują miesiące według kalendarza). Okres oprocentowania wkładu na rachunku bankowym rozpoczyna się od następnego dnia kalendarzowego po dniu wpływu (wpłaty), a kończy się z dniem dokonywania wypłaty. Za dzień dokonania operacji wypłaty przyjmuje się dzień wykonania dyspozycji zleceniodawcy. Należne odsetki oblicza się metodą liczb procentowych stosując wzór:

, gdzie
L % - liczba procentowa
S - saldo rachunku
t - licntowa dni

Liczba procentowa (L%) jest iloczynem salda rachunku i liczby dni, w ciągu których saldo rachunku nie zmienia się i procentuje według tej samej stopy procentowej - podzielonym przez 100. Przy jednolitej stopie oprocentowania w całym okresie rozrachunkowym odsetki oblicza się od sumy liczb procentowych za ten okres obrachunkowy, dzieląc ją przez dzielnik odsetkowy właściwy dla danej stopy procentowej. Dzielnik odsetkowy (D) wylicza się dzieląc liczbę dni określającą w jakiej skali ustalono stawkę procentową przez wysokość skali procentowej:




Aby obliczyć odsetki, należy podzielić sumę liczb procentowych przez dzielnik D:



3.2 Sposób kapitalizacji odsetek


Istotnym elementem oprocentowania depozytu jest kapitalizacja, czyli włączenie odsetek do kapitału po określonym terminie. Następne odsetki są już naliczane od skapitalizowanej sumy, co sprawia że są one w praktyce wyższe. Banki stosują trzy podstawowe typy kapitalizacji:
kapitalizacja miesięczna lub kwartalna co oznacza, że co miesiąc lub co trzy miesiące naliczane odsetki są włączone do kapitału,
kapitalizacja roczna - po pół roku odsetki są automatycznie doliczane do kapitału,
kapitalizacja po terminie - odsetki są doliczane do kapitału po upływie okresu umownego. Obecnie kapitalizację po terminie stosuje większość polskich banków.
Banki zazwyczaj zastrzegają sobie prawo zmiany wysokości oprocentowania.
Sposób obliczania i dopisywania odsetek zależy od formy oszczędzania, a także w szczegółach może się różnić w poszczególnych bankach. Na przykład w PKO BP przy wkładach terminowych odsetki może dopisywać tylko oddział, który wystawił książeczkę. W przypadku wkładu terminowego na
rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowym jest on ewidencjonowany na subskoncie tego rachunku, bez dopisywania do rachunku oszczędnościowo - rozliczeniowego a’vista. Wysokość oprocentowania w Polsce jest wysoka w stosunku do innych krajów europejskich. Wynika to z inflacji, gdyż przeciętna stopa procentowa w bankach uwzględnia stopę inflacji. W miarę obniżania się tempa inflacji obniża się stopa inflacji, a z nią stopa procentowa NBP oraz oprocentowanie wkładów i lokat bankowych.
Bank ma prawo zmienić oprocentowanie depozytów, zgodnie ze stosowaną przez siebie politykę (teoretycznie - musi to wynikać z obiektywnej oceny sytuacji).













Rozdział III
Analiza działalności depozytowej w praktyce w WBK S.A. w Turku

Organizacja działalności depozytowej


Organizacja działalności depozytowej WBK S.A. Oddziału w Turku powstaje i jest sterowana przez Centralę WBK S.A. w Poznaniu. Wszelkie przepisy, procedury i regulaminy są uchwalone przez Zarząd Banku, a zatwierdzone przez Radę Banku. Zarząd jak i rada są władzami banku i mieszczą się w centrali WBK S.A. w Poznaniu. Tam też funkcjonuje Komitet do spraw Zarządzania Aktywami i Pasywami, który zajmuje się sprawami strategii banku w zakresie pozyskiwania pieniądza, w powiązaniu z istniejącymi możliwościami dokonywania korzystnych inwestycji. Najtańszą część jego działalności stanowi opracowanie strategii odnośnie ,, taniego pieniądza”, ale zajmuje się on także wszystkimi innymi formami pozyskiwania środków finansowych i wszystkimi inwestycjami bankowymi.
Komitet ten upoważniony jest do zmiany stóp procentowych zarówno depozytów jak i kredytów. Informacje o wszelkich wprowadzonych zmianach wysyłane są z centrali banku do oddziału komunikatem alco. Każda ważna decyzja w banku podejmowana jest przez upoważnioną do tego jedną osobę, udzielane są też w tych sprawach odpowiednie pełnomocnictwa. O różnych zmianach zasad Oddział zawsze informuje swoich klientów, poprzez rozmieszczanie tych komunikatów w wyodrębnionych do tego miejscach np.: na tablicach ogłoszeń. Można zatem stwierdzić, że WBK S.A. Oddział w Turku pełni bierną rolę w tworzeniu organizacji działalności depozytowej banku.

Biorąc pod uwagę wewnętrzną praktyczną organizację działalności depozytowej WBK S.A. Oddziału w Turku można zaobserwować, że przebiega ona w następujący sposób:

Otwarcie konta:
Dysponent przeprowadza rozmowę z klientem:
Prezentacja zasad otwierania, prowadzenia i zamykania kont.
ustalenie rodzajów otwieranych kont, celów konta i innych warunków umowy,
przedstawienie kosztów związanych ze świadczeniem usług dla klienta wynikających z aktualnie obowiązującej taryfy opłat i prowizji obowiązującej w WBK S.A.,
jeżeli jest to rachunek walutowy konieczna jest informacja klienta o zasadach obsługi tego rachunku,
jeżeli jest to konto osobiste następuje prezentacja zasad wydawania kart bankowych i czeków.
Sprawdzenie tożsamości klienta na podstawie dokumentu tożsamości i wprowadzenie danych klienta do systemu informatycznego. Klient podpisuje z bankiem jedną umowę ( patrz załącznik nr 1), ale może mieć w ramach jej mnóstwo różnych depozytów pieniężnych zarówno złotowych jak i dewizowych będących w ofercie banku.
Wydrukowanie umowy konta w dwóch egzemplarzach dla rachunku indywidualnego, a dla rachunku wspólnego w ilości egzemplarzy odpowiadającej liczbie stron umowy ( jedna dla banku i po jednej dla każdego z współ posiadaczy), umowę podaje się do oryginalnego podpisu, (karta wzorów podpisów - patrz załącznik nr 2).
W przypadku firmy wymagana jest dodatkowo aktualna pieczęć firmowa ( do karty wzorów, podpisów; patrz załącznik nr 3).
Sprawdzenie prawidłowości wypełnienia umowy i przekazania jej do podpisu upoważnionej osobie działającej w imieniu WBK S.A.
Jeżeli pierwszym otwieranym rachunkiem jest rachunek typu a’vista po podpisaniu umowy przez osoby upoważnione i stwierdzeniu braku zastrzeżeń do otwarcia rachunku:
otwarcie rachunku w systemie informatycznym,
ustalenie czy klient zamawia kartę bankową, wprowadzenie informacji o karcie do systemu informatycznego.
Wydrukowanie z systemu deklaracji otwarcia rachunku oszczędnościowego w jednym egzemplarzu oraz podanie do podpisu (patrz załącznik nr 4),
Sprawdzenie zgodności podpisu złożonego przez klienta.
Jeżeli otwieranym rachunkiem jest lokata terminowa; ( patrz załącznik nr 5). Postępowanie w tym przypadku wygląda następująco:
otwarcie lokaty, oraz wyjaśnienie posiadaczowi, że ma trzy możliwości: odsetki mogą być dopisywane do kapitału, przekazane na wskazany rachunek lub odbierane w kasie,
otwarcie lokaty w systemie informatycznym,
wpisanie do systemu informatycznego informacji o sposobie przekazywania odsetek, po upewnieniu się o braku zastrzeżeń co do zawarcia umowy z klientem i podpisaniu jej przez upoważnioną osobę wydaje się klientowi kolorowy egzemplarz umowy, regulamin, taryfę opłat i prowizji.
Stopa obowiązująca w WBK S.A. jest stała lub zmienna. Wysokość stopy procentowej może być przedmiotem negocjacji. Zmiany obowiązującej w WBK S.A. stopy procentowej środków w walucie polskiej dokonuje się w szczególności o stopy procentowe instrumentów finansowych oferowanych na rynkach pieniężnych i kapitałowych.
Odsetki od środków zgromadzonych na rachunkach oblicza się i udostępnia w walucie rachunku. Okres naliczania odsetek dla środków wpłacanych na konto rozpoczyna się z dniem określonym jedną z następujących dat:
datą wpłaty gotówki w WBK S.A.,
datą uznania rachunku posiadacza konta, dla rozliczeń wewnątrz bankowych,
datą uznania rachunku posiadacza konta, dokonanego na podstawie otrzymanego polecenia uznania, dla rozliczeń między bankowych.
Za czynności związane z otwarciem i obsługą konta oddział WBK S.A. pobiera opłatę i prowizję zgodnie z aktualnie w banku obowiązującą taryfą, podawaną do publicznej wiadomości w formie komunikatów, informacji udostępnionych w Oddziale WBK S.A.
Zamknięcie konta:
Zamknięcie konta następuje z chwilą rozwiązania umowy konta, z chwilą wygaśnięcia umowy konta, w razie śmierci posiadacza konta, w przypadku gdy po dokonaniu wypłaty saldo danego konta będzie niższe od minimalnej, określonej dla konta kwoty i będzie utrzymywało się poniżej minimalnej kwoty przez okres trzech kolejnych miesięcy, pozostała na koncie kwota zostanie przeniesiona na nie oprocentowane konto. Również konto zostanie zamknięte z powodu braku na nim obrotów lub środków przez okres 90 dni; po podjęciu stosowanej decyzji przez WBK S.A. o zamknięciu konta Oddziału WBK S.A. niezwłocznie powiadamia jego posiadacza.
Organizacja działalności depozytowej dla firm jest bardzo podobna do organizacji depozytowej dla osób fizycznych. WBK S.A. zobowiązany jest tak jak i inne banki naliczać oraz odprowadzać i utrzymywać rezerwę obowiązkową na rachunku w NBP. Rezerwy są gromadzone, po to by bank nie utracił płynności. Rezerwy obowiązkowe są zabezpieczeniem utrzymania depozytów.
Bank może utrzymywać na rachunku w NBP rezerwę obowiązkową w wysokości niższej niż podlegająca utrzymaniu, jednakże nie mniej niż 90% tej wielkości. Środki te nie są oprocentowane. Podwyższając lub obniżając stopę rezerw obowiązkowych NBP reguluje wielkość środków pozostających w dyspozycji banku WBK S.A.



2 . Produkty depozytowe

Wielkopolski Bank Kredytowy S.A. otwiera i prowadzi konta osobiste oraz lokaty terminowe w złotych w walutach obcych krajowych i zagranicznych dla:
osób zagranicznych,
podmiotów gospodarczych, zwane dalej ,, kontami”. WBK S.A. otwiera i prowadzi konto na podstawie pisemnej umowy zawartej z posiadaczem konta. W ramach jednej umowy konta WBK S.A. może prowadzić odrębne rachunki dla wszystkich ich rodzajów w różnych walutach i o różnym okresie przechowywania wkładu. Otwarcie każdego rachunku następuje na podstawie deklaracji lub dyspozycji posiadacza konta, stanowiącej integralną część umowy konta.
Produkty depozytowe osób fizycznych
Rachunki złotowe
Konto osobiste - wprowadzone 01- 07- 1997 roku.
Posiadaczami rachunku są osoby krajowe i zagraniczne, osoby fizyczne z wyjątkiem małoletnich. Posiadaczami konta może być jedna osoba lub więcej osób. Walutą jest złoty polski. Termin może być określony lub nieokreślony. Minimalna kwota wynosi 0 zł., deklaracja comiesięcznych wpłat nie może
być niższa od 300 zł., kwota ta może być niższa za zgodą Oddziału. Stopa procentowa na rachunku jest zmienna, a kapitalizacja odsetek jest kwartalna.
Okres umowy rozpoczyna się z dniem otwarcia rachunku, kończy się z dniem zamknięcia rachunku.
Okres obrachunkowy wynosi 365/360 lub 366/360 (w roku przestępnym), co oznacza, że przy obliczaniu odsetek roczne, kwartalne lub miesięczne okresy obrachunkowe odpowiadają rzeczywistej liczbie dni w danym roku kalendarzowym, kwartale lub miesiącu w odniesieniu do 360 dni. Termin wypłaty odsetek od pierwszego dnia następnego kwartału kalendarzowego.


Sposób wypłaty:
karty bankowe,
czeki, przelewy,
zlecenia płatnicze.
Rachunek ten służy do gromadzenia wkładów oszczędnościowych oraz przeprowadzania rozliczeń pieniężnych, z wyjątkiem wkładów i rozliczeń z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Istnieje możliwość uzyskania kredytu w koncie osobistym zgodnie z zasadami dotyczącymi kredytowania. O możliwości stosowania instrumentów rozliczeniowych do wypłat z kwot decyduje WBK S.A.
Konto a’vista - wprowadzono 01- 07- 1997 roku.
Posiadaczem rachunku mogą być osoby fizyczne krajowe i zagraniczne, posiadaczem rachunku może być również jedna lub więcej osób. Walutą jest złoty polski, a termin zaś określony lub nieokreślony. Minimalna kwota to 100 zł., lub 0 zł., w przypadku wydania do konta karty WBK S.A. VISA Elektron. Stopa procentowa jest zmienna, a kapitalizacja kwartalna, okres umowy zaś rozpoczyna się z dniem otwarcia rachunku a kończy z dniem zamknięcia rachunku. Okres obrachunkowy to 365/ 360 lub 366/ 360 ( w roku przestępnym), co oznacza, że przy obliczaniu odsetek roczne, kwartalne lub miesięczne okresy obrachunkowe odpowiadają rzeczywistej liczbie dni w danym roku kalendarzowym, kwartale lub miesiącu w odniesieniu do 360 dni. Termin wypłaty odsetek rozpoczyna się od pierwszego dnia następnego kwartału kalendarzowego.
Sposób wypłaty:
karty bankowe,
czeki, przelewy,
zlecenia płatnicze.


Rachunek ten służy do gromadzenia wkładów oszczędnościowych oraz przeprowadzania rozliczeń pieniężnych, z wyjątkiem wkładów i rozliczeń z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Wpłaty na rachunek zagraniczny wolny powinny być udokumentowane zgodnie z przepisami prawa. Środki zgromadzone na rachunku złotowym osoby zagranicznej mogą być wykorzystywane wyłącznie w kraju. O możliwości stosowania instrumentów rozliczeniowych do wypłaty z kwot decyduje WBK S.A.
Konto młodzieżowe -wprowadzone 15- 05- 1997 roku.
Posiadaczami mogą zostać krajowe i zagraniczne osoby fizyczne z wyjątkiem osób małoletnich. Posiadaczem rachunku może zostać tylko jedna osoba. Walutą jest złoty polski, termin zaś jest określony i odpowiadający okresowi ważności karty powiększonym o dwa miesiące poza ten okres. Minimalną kwotą jest 0 zł., stopa oprocentowania jest zmienna, a kapitalizacja kwartalna. W przypadku konta młodzieżowego okres umowy rozpoczyna się z dniem otwarcia rachunku, a kończy z dniem zamknięcia rachunku. Okresem obrachunkowym jest 365/360 lub 366/ 360 (w roku przestępnym), co oznacza że przy obliczaniu odsetek rocznie, kwartalne lub miesięczne okresy obrachunkowe odpowiadają rzeczywistej liczbie dni w danym roku kalendarzowym, kwartale lub miesiącu w odniesieniu do 360 dni. Termin wypłaty odsetek rozpoczyna się od pierwszego dnia następnego kwartału kalendarzowego.
Sposób wypłaty to karta EURO< 26 - WBK S.A. Konto młodzie