Starożytny Egipt.
Egipt był kolebką jednej z wielkich cywilizacji świata starożytnego. Dzieje Egiptu starożytnego zaczynają się ok. roku 3000 p. n. e., kiedy król Górnego Egiptu Menes podbił Dolny Egipt. Powstałe w wyniku tego podbou zjednoczone państwo egipskie przetrwało tysiące lat, a Menes stał się założycielem I z xxxIII egipskich dynastii. Trzy tysiące lat historii Egiptu podzielono na 3 główne okresy Starego, Sredniego i Nowego Państwa. Od pojczątku król był ucieleśnionym bóstwem. Ale tytuł faraon (dosłownie wielki dom) pojawił się w okresie Nowego Państwa. Egipski system wierzeń był bardzo skomplikowany. Wierzono w życie pozagrobowe. Mumifikacja zwłok miała zapewnić wieczność zmarłym monarchom. Duże znaczenie odgrywali kapłani i kasta urzędnicza.
<BR>W okresie Starego Państwa (ok. 2600-2150 r.p.n.e) Egipt cieszył się największą stabilizacją i wtedy cywilizacj egipska najlepiej się rozwinęła. Powstały wielkie królewskie grobowce czyli piramidy. Największa piramida - w Gizie dla władcy z IV dynastii Cheopsa.
<BR>Lata ok. 1950-1785 p.n.e.) to okres Sredniego Państwa. Wznoszono wielkie świątynie i pomniki. Ukształtowała się egipska religia. Wierzono, że na życie pośmiertne mogą liczyć nie tylko monarchowie, ale i zwykli ludzie.
<BR>Osadnictwo skupiało się w żyznej dolinie Nilu. Realizowano projekty systemów irygacyjnych.
<BR>Nowe Państwo (ok. 1570-1075) to ostatnia epoka pomyślności i wielkości państwa faraonów. Wtedy nastąpił kres egipskiej izolacji. Egipt wszedł w konflikt z Bliskim Wschodem. Armima egipska dotarła do Syrii i Palestyny, co zapoczątkowało tworzenie imperium. Niezwykłą postacią tego okresu była królowa Hatszepsut. Następujący po sobie wojowniczy faraonowie rozszerzyli granice egipskiego imperium aż po rzekę Eufrat. Egipt utrzymywał szerokie kontakty midędzynarodowe z państwami i ludami wschodniej części basenu Morza Sródziemnego oraz Bliskiego Wschodu.
<BR>Faraon Amenhotep IV przeprowadził wielką reformę religijną. Ogłosił koniec tysięcy egipskich bóstw, w tym boga Amona. W ich miejsce Egipcjanie mieli czcić jedynego boga Atona będącego uosobieniem tarczy słonecznej. Faraon przyjął nowe imię Echnaton.
<BR>Innym słynnym władcą starożytnego Egiptu był Tutanchamon. Wstąpił na tron mając zaledwie 10 lat i rządził tylko przez kilka lat (ok. 1332-1323 r. p.n.e).
<BR>Egipt przez cały okres Nowego Państwa był zaangażowany w bliskowschodnie konflikty. Za czasów faraonów takich jak Seti I i Ramzes II Egipt zyskał mocarstwową pozycję. Ramzes był także wielkim budowniczym. Za jego panowania powstały takie dzieła jak sala kolumnowa wielkiej świątyni w Karnaku oraz zespół świątyń w Abu Simbel.
<BR>Jednak wojny prowadzone przez Ramzesa II wyczerpały kraj. Po panowaniu Ramzesa II rozpoczłął się okres upadku państwa. W x w. p.n.e. po władzę w Egipcie sięgnęły obce dynastie z Libii, Nubii i w VII w. p.n.e. Asyrii. W 605 r. p.n.e. Egipt utracił całe imperium bliskowschodnie.
<BR>W 525 r. p. n.e. Egipt stał się częścią imperium perskiego. Następnie kraj został podbity przez Aleksandra Wielkiego (356-323 p.n.e.). Po śmierci Aleksandra władzę w Egipcie przejąą jeden z jego generałów. Ptolemeusz, który założył grecką dynastię Ptolemeuszy rządzącą do 30 r. pne. W okresi eich panowania Egipt stawał się coraz bardziej częścią cywilizacji hellenistycznej.
<BR>Kres niepodległości Egiptu nastąpił wraz ze śmiercią Kleopatry. Cywilizacja egipska obumierała wypierana przez kulturę grecko-łacińską.
<BR>