Znaczenie twórczości Słowackiego w literaturze.

1. Słowacki konsekwentnie realizuje zasadę czynnego uzestnictwa w życiu narodu. Powstanie listopadowe powitał cyklem liryków powstańczych: "Oda do wolnści", "Hymn". Po powstaniu pozostaje na emigracji, by móc ustrzec się cenzury i dalej uczestniczyć w życiu politycznym. W "Kordianie" analizuje przyczyny upadku powstania.
Antycarski charakter jego utworów zamknął mu drogę powrotu do kraju. W "Grobie Agamemnona", "Anhellim", "Beniowskim" wypowiada się poeta na temat emigracji i życia na emigracji. Jawnie poczuwał się do odpowiedzialności a losy kraju "Grób Agamemnona".

2. W żadnym momencie nie zwątpił w konieczność i sens walki narodowo-wyzwoleńczej, najściślej odbija się to przekonanie w sformułowaniu, że obowiązkiem Polaka jest walka. Poeta rzuca narodowi oskarżenie, że nie walczy na miarę swych sił.

3. Słowacki zdawał sobie sprawę, że nie można odizolować kwestii wyzwolenia narodu od problematyki społecznej, dlatego też łączył sprawę Polski z hałasami republikańskimi.
Konsekwentnie opowiadając się po stronie dążeń postępowych, w "Odpowiedzi na Psalmy Przyszłości" potrafił być bezstronnym i sprawiedliwym, umiał ocenić sytuację polityczną i wskazać odpowiednie drogi postępowania. Słowacki jak nikt w XIX w. unowocześnił język polski, zawdzięczamy mu m. in. wprowadzenie efektów muzycznych: np. galop koni. Wprowadził również efekty kolorystyczne "Rozłączenie". Był mistrzem w stwarzaniu nastrojów "Grób Agamemnona", "Smutno mi Boże". Udoskonalił formę poezji lirycznej, wprowadzając gatunki liryki inwokacyjnej i polemicznej jest to wiersz liryczny, mający wyraźnego adrestata, zwrócony wprost do kogoś/, np. "Beniowski", do Mickiewicza, "Odpowiedź na Psalmy Przyszłości".
Poparł polską poezję dygresjami natury osobistej, społecznej oraz politycznej. Doskonałość osiągnął w "Beniowskim" i nikt go w tym nie przewyższył.

4. Położył ogromne zasługi w rozwoju dramatu polskiego. Miał dokładne wyczucie sceny, chociaż żaden z jego dramatów nie został wystawiony za jego życia na scenie. Dzisiaj spłacają teatry dług zaciągnięty u Słowackiego. Obecnie jego dramaty są często grane na scenach.
W utworach swoich Słowacki zrywa, podobnie jak Szekspir, z zasadą trzech jedności. Wprowadza do utworu elementy baśni, połączył sceny komiczne ze scenami dramatycznymi, chętnie posługiwał się ironią w stosunku do czytelników i samego siebie. Na szczególną uwagę zasługuje stosunek Słowackiego do własnej poezji, oceniał ją bardzo wsoko i nie wynikało to z zarozumiałości a trafnego wyczucia istotnej wartości. Brak zrozumienia był źródłem utworów: "Beniowski", "Testament mój". Wierzył, że jego poezja "Zjadaczy chleba w aniołów przerobi".