Szlakiem polskiego renesansu

Szlakiem polskiego renesansu

Kultura renesansu sprowadzona do kraju była poprzez studiujących w Europie Zachodniej na uniwersytetach mieszkańców Rzeczpospolitej. Zapoznawali się z nowymi ideami, które początkowo były znane tylko na dworze Kazimierza Jagiellończyka oraz w Akademii Krakowskiej, oraz przywozili nowe książki. Najbardziej znaczącym ośrodkiem kultury renesansowej był Kraków. Gdy władcą został Zygmunt Stary, kultura ta coraz szybciej się rozwijała. Nowy władca sprowadzał do Krakowa włoskich artystów, by odbudować zamek wawelski w stylu renesansowym.
W drugiej połowie XVI wieku kultura i sztuka renesansu była obecna w całym Królestwie Polskim. Powstające budowle renesansowe były świadectwami bogactwa i znaczenia politycznego ich właścicieli. W tym stylu powstały bądź zostały przebudowane liczne zamki i pałace, na przykład w Pieskowej Skale luz Krasiczynie. Najwykwintniejszym miastem nowej sztuki stał się Zamość. Bogacące się mieszczaństwo albo wnosiło, albo przebudowywało ratusze, kamienice oraz świątynie różnych wyznań. Cechą charakterystyczną renesansu stała się rozbudowana i ozdobna attyka.
Największy wkład w rozwój literatury w języku polskim wnieśli Mikołaj Rej i Jan Kochanowski. Do rozwoju polszczyzny przyczyniły się liczne przekłady Pisma Świętego na język polski, w tym katolicka Biblia Jakuba Wujka.