Cytaty z "Wesela".
A to Polska właśnie.
Postać: Poeta, do Panny Młodej; akt III, scena 16.
A tu pospolitość skrzeczy.
Inne wersje: często przekręcane na a tu rzeczywistość skrzeczy
Postać: Poeta do Gospodarza; akt I, scena 24.
ale Świętości nie szargać,
bo trza żeby święte były.
Postać: Stańczyk do Dziennikarza; akt II, scena 7.
Chopin gdyby jeszcze żył,
toby pił.
Postać: Nos; akt III, scena 2.
Chłop potęgą jest i basta.
Postać: Gospodarz do Poety; akt I, scena 24.
Co się w duszy komu gra,
co kto w swoich widzi snach.
Postać: Chochoł do Isi; akt II, scena 3.
Cóż ta gosposiu, na roli?
Czyście sobie już posiali?
Postać: Radczyni do Kliminy; akt I, scena 7.
Znaczenie: Pytanie to, zadane w listopadzie (kiedy odbywa się wesele), w żartobliwy sposób pokazuje nieznajomość realiów wiejskich przez inteligencję.
Cóż tam, panie, w polityce?
Chińcyki trzymają się mocno!?
Postać: Czepiec, do Dziennikarza; akt I, scena 1 (pierwsze słowa dramatu)
Ja muzykę zacznę sam,
tęgo gram, tęgo gram
Postać: Chochoł; akt III, scena 37.
Jak się żenić, to się żenić!
Postać: Pan Młody do Radczyni; akt I, scena 21.
Kto mnie wołał,
czego chciał?
Postać: Chochoł do Isi; akt II, scena 3.
Miałeś, chamie, złoty róg,
miałeś, chamie, czapkę z piór:
czapki wicher niesie,
róg huka po lesie,
ostał ci się ino sznur,
ostał ci się ino sznur.
Postać: Chochoł; akt III, scena 38. (ostatnie słowa dramatu)
Znaczenie: złoty róg symbolizuje utracone szanse
Niech na całym świecie wojna,
byle polska wieś zaciszna,
byle polska wieś spokojna.
Postać: Dziennikarz do Czepca; akt I, scena 1.
No, tylko my jesteśmy
tacy przyjaciele, co się nie lubią.
Postać: Żyd do Pana Młodego; akt I, scena 17.
od miesiąca chodzę boso,
od razu się czuję zdrowo,
chadzam boso, z gołą głową;
pod spód więcej nic nie wdziewam,
od razu się lepiej miewam.
Postać: Pan Młody; akt I, scena 19.
Ostał mi się ino sznur.
Postać: Jasiek; akt III, sceny 34 i 36.
Polska to jest wielka rzecz:
Postać: Poeta do Pana Młodego; akt II, scena 10.
Sami swoi, polska szopa,
i ja z chłopa, i wy z chłopa.
Postać: Ksiądz do Pana Młodego; akt I, scena 8.
Słowa, słowa, słowa, słowa.
Postać: Poeta do Maryny; akt I, scena 10 i Maryna do Poety; akt I, scena 15.
Trza być w butach na weselu.
Postać: Panna Młoda, do Pana Młodego; akt I, scena 12.
Wyście sobie, a my sobie,
każden sobie rzepkę skrobie.
Postać: Radczyni do Kliminy; akt I, scena 4.
Z biegiem lat, z biegiem dni.
Postać: Dziennikarz do Radczyni; akt III, scena 12.