Mikołaj Sęp-Szarzyński analiza Sonetu IV
Analiza Sonetu IV Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego
1. Kondycja człowieka w świecie.
Człowiek jest rozdarty wewnętrznie, pełen sprzecznych pragnień, jest słaby, przeżywa wewnętrzne rozterki.
2. Bóg w sonecie.
Bóg nie jest nazywany wprost. Poeta używa peryfrazowanych określeń. Prawdziwy spokój możemy znaleźć tylko z Bogu. Bóg zapewni zbawienie i poczucie bezpieczeństwa. Daje tez szansę na zwycięstwo.
3. Człowiek według Sępa-Szarzyńskiego.
Człowiek jest samotny, musi podjąć walkęw której będzie liczył tylko na siebie, wygra ją jeśli zaufa Bogu.
4. W czyim imieniu mówi podmiot liryczny?
Na początku wiersza podmiot liryczny mówi w imieniu wszystkich ludzi, używa form liczby mnogiej- tzn. że uogólnia losy ludzkie. Natomiast w dwóch ostatnich strofach podmiot liryczny przechodzi z liczby mnogiej na pojedynczą.
Może to oznaczać, że losy ludzkie na ziemi są wspólne, ale każdy walczy samotnie, indywidualnie.
Sytuacja liryczna w Sonecie IV została przedstawiona za pomocą następnych środków stylistycznych.
-peryfraza- "srogi ciemności Hetman"- szatan
-elipsa- "pokój- szczęśliwość"- (niepokój jest szczęściem)
-antyteza- "pokój-szczęśliwość, ale bojowanie"
-oksymoron- "łakome marności"
-przerzutnie- "ale bojowanie
nie byt nasz podniebny"
-inwersja- "zbawienia mego jest nadzieja w Tobie"- (w Tobie jest nadzieja na moje zbawienie)
-apostrofa- "o nasz możny Panie"
-metafora- "ciało- dom dusz"
-epitety- straszliwy bój, prawdziwy pokój