Metafora teraźniejszości Peiper BN

Na podstawie opracowania S. Jaworskiego!!

Peiperowska metafora teraźniejszości

Metafora – samowolne spokrewnianie pojęć, tworzenie związków pojęciowych, którym w świecie realnym nic nie odpowiada.

Każdy poeta posiada pewną wybraną rodzinę pojęć, które usilnie łączy z wszelkimi innymi pojęciami.

Trzy cechy metafory teraźniejszości:
1) antyrealizm – przenosząc pojęcia w dzielnice, do których one metrykalnie nie należą, metafora przekształca rzeczywistość doznań i przetwarza ją na nową rzeczywistość czysto poetycką

Metafora w poezji jest jak formy abstrakcyjne w malarstwie.

2) ekonomizm – metafora jest skrótem, skróconym porównaniem poetyckim; zaoszczędza się przy niej: „jak”, orzeczenie zdania porównawczego, długie określenia itp.

Teraźniejszość przejawia się w:
- robocie artystycznej,
- kroju poetyckim,
- treści,
- brzmieniu hierarchii uczuciowej.

Im bardziej pojęcia zjednoczone w metaforze są odległe i niezestawialne, tym obraz jest mniej opisowym.

Metafora zbudowana na pojęciach odległych, daje poezji urojoną perspektywę.

3) vivikacja (ożywienie) – dąży do wydobycia obrazowości plastycznej i ruchu.