Constantin Brancusi

"Vitellius" Żyjący w latach 1876 - 1957 rzeźbiarz rumuński, studiował w Bukareszcie, Monachium i Paryżu, gdzie w 1904 roku osiadł na stałe. Brancusi należy do okresu, gdy sztuka światowa, a szczególnie rzeźba znajdowała się na rozdrożu. Nie należy on do kategorii artystów, którzy jak futuryści niweczą wszystko i negują przeszłość, lecz w wielu przypadkach zdaje się wracać do wartości z przeszłości, odrzucanych w okresie głębokiego kryzysu rzeźbiarstwa. Będąc twórcą współczesnym, ale spoglądającym z nostalgią ku klasyce i mając dostęp do wielkiej klasycznej kultury, zdążał do celu nie bocznymi drogami, lecz czerpał wprost z rodzimej sztuki ludowej. Dzięki temu kreował sztukę doskonale autentyczną, odporną na arogancję, pogoń za modą, epigonizm, frenetyczny nihilizm i ubogi eksperymentalizm.

Dzieła Brancusiego zdołały ożywić współczesną sztukę. W istocie wytycza on najprostszą i dzięki temu najkrótszą drogę. Idee, do których doszedł dzięki stylizacji i dzięki gigantycznemu odkrywczemu wysiłkowi ("Ptak w przestrzeni", "Kogut", "Nowo narodzony", "Początek świata", "Adam i Ewa") to idee, o których człowiek marzył od lat. Perfekcja, harmonia i czystość sztuki oraz jej żywotność to stare ludzkie dążenia.

Jako twórca nowej rzeczywistości, nowej koncepcji przestrzennej oraz nowego plastycznego alfabetu, odpowiadającego wymogom absolutu, ideału i odnowienia człowieczeństwa, Brancusi musiał stać się jednym z najwybitniejszych ludzi XX wieku. Otwierający drogi, uczestniczący w tworzeniu nowych kierunków we współczesnej sztuce, stał się włanością świata, pozostając jednak jednocześni Rumunem.