Chrześcijanin wobec AIDS

Miłość niech będzie bez obłudy! Miejsce wstręt do złego, podążajcie za dobrem! W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi! W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie! ( Rz 12, 9-10)


Od kilku lat liczba zakażeń HIV w Polsce spada. Polepszyła się opieka medyczna nad zakażonymi i chorymi na AIDS. W społeczeństwie zaś wzrosła świadomość, czym jest choroba i zmniejszył się irracjonalny strach przed osobami zakażonymi.
1 grudnia obchodzony jest jako Światowy Dzień AIDS. Między innymi dzięki takim inicjatywom możliwe jest przezwyciężanie barier między osobami zakażonymi, a resztą społeczeństwa. Dzisiaj nikt już nie protestuje przeciwko budowie domów i hospicjów dla chorych na AIDS. Zakażeni leczą się w publicznych placówkach służby zdrowia, mogą też skorzystać ze specjalnie wydzielonych dla nich gabinetów, np. stomatologicznych. Jeśli zdrowie im na to pozwala, pracują lub uczą się.
HIV jest skrótem od angielskiego określenia dla wirusa wywołującego brak odporności immunologicznej. Nasz organizm wyposażony jest w mechanizm obronny- system immunologiczny, który zwalcza atakujące nas infekcje oraz choroby. HIV powoli osłabia ten system, aż do jego ostatecznego zniszczenia. Wirus może przez wiele lat dokonywać uszkodzeń w systemie immunologicznym, zanim osoba zakażona zacznie chorować. Osoba żyjąca z HIV może mieć dobre samopoczucie i nie wiedzieć nawet o tym, że jest zakażona wirusem. To, że ktoś jest zarażony HIV, nie musi oznaczać, iż ma AIDS ani że wkrótce będzie poważnie chory.
AIDS jest skrótem od angielskiego określenia dla nabytego zespołu niedoboru odporności . AIDS nie jest pojedynczą chorobą, lecz zespołem objawów różnych chorób, które w charakterystyczny sposób atakują osoby zagrożone HIV. Wiele z tych chorób występuje powszechnie i nie są one specjalnie szkodliwe dla osób z nieuszkodzonym systemem immunologicznym. Niemniej jednak dla kogoś kto ma poważnie uszkodzony system odpornościowy, niektóre z tych chorób mogą być nawet śmiertelne. Lekarze posługują się listą tak zwanych warunków określających występowanie AIDS. W przypadku u kogoś zakażonego na HIV rozwinie się stan chorobowy określony jako czynnik warunkujący AIDS, zostaje uznany za chorego na AIDS. Niektóre z opisanych stanów. Niektóre z opisanych stanów wiążą się z poważnymi chorobami. Inne natomiast sa mniej groźne. Dla ogólnego zdrowia pacjenta. W wielu przypadkach, nawet gdy system odpornościowy jest poważnie uszkodzony oraz gdy wiadomo już, że mamy do czynienia z AIDS, duża liczba osób czuje się na tyle dobrze, aby wykonywać swoją normalną prace. Z dotychczasowej wiedzy wynika, że przeważająca większość osób zakażonych HIV ostatecznie choruje na AIDS. Czas trwania tego procesu jest różny i zależy od wielu indywidualnych czynników organizmu.
Medycyna potrafi już przedłużać fazę nosicielstwa i zmniejszać ryzyko wystąpienia pełnoobjawowego AIDS. Dzięki trójlekowej terapii czas od momentu zakażenia do zachorowania na AIDS wydłużył się średnio do 10 lat. Nadal jednak lekarze nie potrafią ustrzec przed chorobą. Nie wynaleziono też szczepionki przeciw HIV. W dalszym ciągu niezawodnym zabezpieczeniem przed wirusem jest wierność seksualna i niebranie narkotyków. Do zakażenia może również dojść w sytuacji zupełnie niezależnej od chorego, poprzez kontakt z zakażoną krwią- np. w gabinecie stomatologicznym, podczas zastrzyku dożylnego.
W skali światowej AIDS największe spustoszenie sieje w Afryce Subsaharyjskiej, gdzie epidemia pojawiła się na przełomie lat 70. i 80. Na tym terenie mieszka 22,5 mln nosicieli HIV i osób chorych na AIDS, co stanowi aż 8 % tamtejszej populacji. Liczba ta rośnie w zastraszającym tempie i na przykład w ubiegłym roku zanotowano 4 mln nowych zakażeń. W Afryce Subsaharyjskiej połowa zakażonych HIV to kobiety.
Prawie 7-milionowa populacja osób zakażonych żyje w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej, gdzie AIDS pojawiło się dopiero pod koniec lat 80. Prawie 1,5 mln zakażonych mieszka w Ameryce Łacińskiej. Stanowią oni również stosunkowo wysoki odsetek mieszkańców Karaibów ( prawie 2 %), gdzie ponad jedną trzecią nosicieli są kobiety.
W Europie, zarówno Wschodniej, jak i Zachodniej, zakażone kobiety stanowią jedną piątą nosicieli. Zakażenie HIV następuje najczęściej poprzez dozylne przyjmowanie narkotyku i stosunki homoseksualne. W zachodniej części Europy, gdzie AIDS pojawiło się już na przełomie lat 70. i 80., żyje 0,5 mln nosicieli. We wschodniej części Europy i w Azji Centralnej zanotowano 270 tys. Nosicieli. Jednak w tych rejonach liczba zakażeń niepokojąco wzrasta. W ubiegłym roku przybyło 80 tys. Zakażonych. W tym czasie w Europie Zachodniej zanotowano 2,5-krotnie mniej zakażeń.
Jan Paweł II tak mówił o AIDS:
Epidemia HIV/AIDS stanowi niewątpliwie jedną z największych katastrof naszej epoki, zwłaszcza dla Afryki. Nie jest to tylko problem ochrony zdrowia, ponieważ choroba ta ma dramatyczne konsekwencje także w sferze życia społecznego, gospodarczego i politycznego ludności różnych krajów.
W obliczu różnych życiowych trudności, patologii, chorób i odtrącenia przez społeczeństwo, także inne metody działalności- takie jak wspólnoty terapeutyczne dla narkomanów, ośrodki opieki nad nieletnimi lub chorymi umysłowo, ośrodki leczenia i opieki dla chorych na AIDS, stowarzyszenia pomocy, przede wszystkim niepełnosprawnym- stanowią wymowny przykład tego, co potrafi dokonać chrześcijańska miłość, aby każdemu przywrócić nadzieję i stworzyć konkretne możliwości życia (EV 88)
Jan Paweł II w swoim Orędziu na Boże Narodzenie z 1988 roku zatytułowanym „Razem z Nim stańmy po stronie ubogich” pisze: „ Moja myśl biegnie także ku ubogim w to cenne dobro, jakim jest zdrowie, ku wszystkim, którzy walczą z chorobą na oddziałach szpitalnych, w klinikach lub w domowym zaciszu. O nich wszystkich myślę i ich wszystkich proszę: nie traćcie nadziei! Zwracam się głównie do cierpiących na AIDS- wypadło im walczyć nie tylko z chorobą, ale również z nieprzychylnością otoczenia, które instynktownie i z lękiem odsuwa się od nich. Wzywam więc wszystkich, by zaangażowali się w dramat tych braci, którym wyrażam moją solidarność i moje uczucia, a równocześnie proszę uczonych i badaczy, by pomnożyli wysiłki w celu znalezienia skutecznego środka na tę tajemniczą chorobę. Nauka i miłość wspólnymi siłami doprowadza do znalezienia upragnionego lekarstwa”.
Są i tacy, którzy zostali zepchnięci na margines życia społecznego poprzez przepełnione błędy, przestępstwa lub uleganie nałogom, zwłaszcza pijaństwu czy narkomanii. Rośnie także liczba osób zarażonych chorobą AIDS. Wszyscy oni powinni być otoczeni przez Kościół troskliwą opieką duszpasterską, ale nie można też zamykać oczu na ich potrzeby dnia codziennego, związane z mieszkaniem, wyżywieniem, leczeniem czy tez znalezieniem pracy i możliwością zarobienia na życie. Niech głos Kościoła będzie jasny i słyszalny wszędzie tam, gdzie należy się upomnieć o los tych ludzi i ich prawa.