Podstawy turystyki i rekreacji

Definicja rekreacji- Te zajęcia, które są podejmowane w czasie wolnym dla odpoczynku, pomnażania zdrowia rozrywki, samodoskonalenia, obejmujące wszystkie formy aktywności, nie tylko ruchowe społecznie aprobowane, nazywamy rekreacją.
Rodzaje aktywności rekreacyjnej: 1 .bierna 2.czynna a) fizyczna/ruchowa b) kulturalno-oświatowa
Cechy form rekreacyjnych: dobrowolność, bezinteresowność, zadowolenie spontaniczność, odmienność, nieoficjalny charakter. /Demel, Humen/
wychowanie do rekreacji Popularyzowanie wzorów, tworzenie różnorakich modeli organizowania czasu wolnego, kształtowanie nawyków, przyzwyczajeń i postaw.
Rekreacja Musi to być działanie kompleksowe, obejmujące trzy sfery aktywności człowieka poznawcza, emocjonalną i motoryczną.
Czas wolny — jako kategoria czasu wolnego — to czas, który pozostaje człowiekowi po wypełnieniu przez niego obowiązków zawodowych, domowych, szkolnych i który jest przeznaczony na odpoczynek, rozrywkę, rozwój osobowości.
funkcje czasu wolnego: regeneracyjna/wypoczynkowa, rozrywkowa, rozwojowa
Rodzaje czasu wolnego: krótki, średni, długi, specyficzny.
AKTYWNOŚĆ REKREACYJNA- aktywność, która jest dobrowolnie podjęta dla przyjemności w czasie wolnym, bez negatywnych skutków oddziaływania (wg Bucher’a)
REKREACYJNA AKTYWNOŚĆ RUCHOWA-aktywność dobrowolnie podjęta dla przyjemności w czasie wolnym, w której dominuje składowa motoryczna (potocznie-rekreacje ruchowa)
REKREACJA RUCHOWA-wszystkie zajęcia (czynności) ruchowe, którym człowiek oddaje się z własnej chęci w czasie wolnym dla odpoczynku, rozrywki, pomnazania zdrowia i samodoskonalenia –społecznie aprobowane (wg Wolańskiej)
SPORT REKREACYJNY-sport wykorzystywany jako środek przyjemnego spędzania czasu wolnego związany z uprawianiem ulubionej/ulubionych dyscyplin sportowych (w sposób indywidualny lub zorganizowany)
AKTYWNOŚĆ TURYSTYCZNA- zajęcia (czynności) ruchowe związane z celami poznawczymi, którym człowiek oddaje się z własnej chęci w czasie wolnym poza miejscem stałego zamieszkania.
AKTYWNY ODPOCZYNEK- aktywizacja procesów wypoczynkowych przez pracę również niezaangażowanych dotąd grup mięśniowych, np. przez wykonywanie ćwiczeń fizycznych lub zadań ruchowych innych od tych, które spowodowały zmęczenie.
STYL ŻYCIA-zespół wartości, przekonań i codziennych zachowań zgodnie z którymi dana jednostka lub grupa żyje i z którymi się identyfikuje.


REKREACYJNY STYL ŻYCIA- zespół wartości, przekonań przejawiających się w aktywnym uczestnictwie w rekreacji stosując ją w codziennym życiu-w czasie wolnym dnia powszedniego, w wypoczynku weekendowym i urlopowym przeznaczanym na podejmowanie ulubionych form rekreacji ruchowej.


CECHY SPECYFICZNE FORM AKTYWNOŚCI REKREACYJNEJ:
-- ŁATWOŚĆ uczenia się i nauczania, opanowywania i organizowania
-- MOŻLIWOŚĆ zastosowania w każdym terenie
-- DOSTĘPNOŚĆ dla wszystkich, modyfikując cele, metody i środki
-- ELASTYCZNOŚĆ swoboda w stosowaniu reguł i zasad
-- WSZECHSTRONNOŚĆ pełne oddziaływanie na organizm i osobowość
-- ATRAKCYJNOŚĆ element nowości, odkrywczości, zawsze pozytywnej emocji
KRYTERIA KLASYFIKACJI FORM AKTYWNOŚCI:
a) wielkość wysiłku fizycznego
- relaksacyjne (np. wędkowanie, spacerowanie, fotografowanie)
- średnio intensywne (np. gry rekreacyjne, narciarstwo zjazdowe, jogging)
- intensywne (np. pływanie długodystansowe, bieganie na nartach, wiosłowanie)
b) stopień trudności ości technicznej)
- łatwe (np. chodzenie, bieganie, wiosłowanie, wędkowanie)
- średnio trudne (np. tenis stołowy)
- trudne (np. sztuki walki)
c) miejsce
- formy plenerowe, terenowe
- w pomieszczeniach
- pod dachem
- na boisku
d) środowisko przyrodnicze, naturalne człowieka
- na i w wodzie
- w terenie
- w powietrzu
e) ze względu na porę roku
- całoroczne
- letnie
- zimowe
METODY REKREACJI- zespoły czynności oraz środków stosowanych w sposób powtarzalny dla osiągnięcia zaplanowanego celu związanego z rekreacją
KLASYFIKACJA METOD REKREACJI:
a) metody realizacji czynności rekreacyjnych:
-- metoda ćwiczeń przerywanych
-- metoda ćwiczeń ciągłych
b) metody nauczania-uczenia się czynności rekreacyjnych:
-- metoda słowna
-- metoda oglądowa
-- metoda działań praktycznych:
- częściami
- całością
- wymiennie lub równocześnie


KLASYFIKACJA IMPREZ REKREACYJNYCH:
→ ze wzgl. na skalę działań organizacyjnych związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem imprezy oraz liczebności uczestników:
• masowe
• lokalne (kameralne)
→ ze wzgl. na program rekreacji realizowany podczas imprezy:
• jednodyscyplinowe (jednokierunkowe)
• wielodyscyplinowe (wielokierunkowe)
→ ze wzgl. na dostępność dla potencjalnych uczestników:
• otwarte
• zamknięte
→ ze wzgl. na czas trwania:
• jednodniowe
• wielodniowe
→ ze wzgl. na cykliczność:
• jednorazowe
• okazjonalne
• powtarzalne


SPOŁECZNE BARIERY REKREACJI (wybrane czynniki ograniczające aktywność rekreacyjną)
→ poznawcza – poziom wiedzy, stan upowszechnienia wiedzy, społeczna percepcja wiedzy
→ psychologiczna – niedorozwój potrzeb, nietrwała motywacja, skromne aspiracje, brak dobrej woli, lęk przed urazem/ośmieszeniem
→ kulturowa – historyczny wzorzec zachowań, brak tradycji w tym zakresie, negatywne postawy do kultury fizycznej
→ ekonomiczna – niski poziom warunków życia, wysoki koszt usług rekreacyjnych, wysokie ceny sprzętu rekreacyjnego
→ ideologiczna – rekreacja nie jest uznawana za ważną strefę życia społecznego-brak dotacji finansowych, trudności organizacyjno-programowe i prawne, niski prestiż zawodu specjalisty rekreacji
PRZESTRZEŃ REKREACYJNA to funkcjonalnie wyróżniająca się część przestrzeni geograficznej, na którą składają się elementy przyrodnicze powłoki ziemskiej, trwałe efekty działalności gospodarczej człowieka, a także środowisko społeczne.
Przestrzeń ta jest wytworem człowieka wykorzystującego dla celów rekreacyjnych środowisko geograficzne.
Kryteria podziału przestrzeni rekreacyjnej:
a) charakter strukturalny przestrzeni
b) funkcja pełniona na rzecz człowieka
Rodzaje przestrzeni dla rekreacji:
-- miejska (w tym domowa)
-- podmiejska
-- wiejska (duże obszary rekreacyjne)