Polski Czerwony Krzyż

Powstanie Polskiego Czerwonego Krzyża ( PCK ) związane było z odzyskaniem przez nasz kraj niepodległości. Mimo sprzeciwu władz w poszczególnych zaborach na terytorium Polski powstawały i działały pod różnymi nazwami organizacje humanitarne.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, z inicjatywy Stowarzyszenia Samarytanin Polski zwołano 18 stycznia 1919 r. naradę wszystkich istniejących na ziemiach polskich organizacji kierujących się w działaniu czerwonokrzyskimi ideałami. Organizacje te podczas narady odbywającej się pod patronatem Heleny Paderewskiej utworzyły Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża. Wyłoniły 30-osobowy Tymczasowy Komitet, zlecając jego przedstawicielom, w konsultacji z innymi organizacjami, opracowanie projektu statutu i prowadzenie prac organizacyjnych.
Po zatwierdzeniu przez rząd statutu Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża na zebraniu konstytucyjnym 27 kwietnia 1919 r. wybrano Zarząd Główny. Prezesem został Paweł Sapieha, a po jego rezygnacji Helena Paderewska.
Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża 24 lipca 1919 r. zarejestrował i uznał Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża za jedyną organizację czerwonokrzyską działającą na całym terytorium państwa polskiego.

W pierwszym okresie działalności (PCK) organizował pomoc sanitarną dla wojska, opiekę nad repatriantami, walkę z epidemiami. Do roku 1939 prowadził głównie akcje opiekuńcze, oświatowo – zdrowotne, szkolił zawodowo i społecznie kadry pielęgniarskie i sanitarne. Prowadził na terenie miasta własny szpital przy ul. Smolnej ( Szpital Główny PCK), przy którym powstała Szkoła Pielęgniarek. Ponadto organizował koła PCK dla młodzieży i dorosłych, prowadził przychodnie lekarskie , a od 1935 r. Instytut Przetaczania i Konserwacji Krwi.
W czasie II wojny światowej PCK było jedyną organizacją, która mogła legalnie działać na terenie okupowanej Polski. Utworzył między innymi Biuro Informacyjne, które zajmowało się gromadzeniem materiałów o ofiarach wojny.
We wrześniu 1939 roku PCK organizował pomoc sanitarną dla obrońców miasta, werbował honorowych dawców krwi. 1939 – 44 zmuszony przez okupanta niemieckiego do ograniczenia działalności prowadził Biuro Informacji i Poszukiwań , tajne szkolenia sanitarne „pogotowie krwi” , opiekował się jeńcami wojennymi w myśl Konwencji Humanitarnych Czerwonego Krzyża (konwencje genewskie) , niósł pomoc więźniom obozów koncentracyjnych.
W czasie powstania warszawskiego organizował szpitale , punkty opatrunkowe, patrole sanitarne, a po jego upadku uczestniczył w akcji ewakuacyjnej i tworzeniu szpitali dla rannych w miejscowościach podwarszawskich. Po wyzwoleniu Warszawy , mieścił się przy ulicy Pięknej.
PCK wniósł duży wkład materialny i organizacyjny w tworzenie społecznej służby zdrowia, stacji pogotowia ratunkowego i przetaczania krwi.
W pierwszych latach po wojnie udzielał pomocy repatriantom, informacji o zaginionych, prowadził ekshumacje.
W 1948 – 51 placówki lecznicze PCK przejęło państwo. W latach 1981 – 84 uczestniczył w akcji pomocy na rzecz najsłabszych grup ludności i na rzecz internowanych i więzionych.
Aktualne działania PCK:
• Uczestniczenie w akcjach pomocy społecznej
• Propagowanie i organizowanie ruchu honorowego krwiodawstwa
• Przysposobienie sanitarne
• Szerzenie oświaty zdrowotnej
• Wychowywanie młodzieży w duchu humanitarnym
Zarząd stołeczny PCK przy ulicy Mokotowskiej ma na terenie województwa stoł. warsz. 600 kół dorosłych i młodzieży szkolnej, skupiających ponad 82 tys. członków , oraz ponad 22 tys. honorowych dawców krwi ,ponad 20 tys. jest zrzeszonych w 92 klubach.

W 2003r rozpoczęła się czwarta edycja Kampanii Polskiego Czerwonego Krzyża walki z głodem. PCK apeluje o pomoc i dożywia głodnych. Uświadamia także, że problem głodu dotyka coraz więcej polskich domostw i szkół. W całym kraju pozyskuje środki, które przeznaczy na otwarte akcje wydawania posiłków oraz dożywiania w szkołach i ośrodkach opieki. Wolontariusze i pracownicy prowadzą kwesty - zbiórki pieniężne i rzeczowe w marketach, na targowiskach i ulicach miast. Rosnącą popularnością cieszy się sprzedaż pieczywa oraz współpraca z restauracjami polegająca na zbiórce dobrowolnych datków od klientów lokali.