Tworzywa sztuczne
Historia tych nie występujących w przyrodzie tworzyw, których głównym składnikiem
są związki wielocząsteczkowe, zaczęła się w 1862 roku. Na zorganizowanej
wtedy w Londynie wystawie Anglik Alexander Parkes z Birmingham pokazał
przedmioty codziennego użytku zrobione z nie znanego dotychczas materiału.
Materiał ten, nazwany parkesiną, wynalazca otrzymywał przez połączenie
nitrocelulozy, kamfory i alkoholu. Produkcja parkesiny była kosztowna, rozpoczęto ją
jednak w 1866 roku w londyńskiej firmie Parkesine.
Pierwszym udanym i stosunkowo tanim tworzywem sztucznym (podobnym do parkesiny), okazał się wynalazek opatentowany 15 czerwca 1869 roku przez Johna Wesleya Hyatta z Albany w stanie Nowy Jork pod nazwą celuloid, powstały przez połączenie nitrocelulozy z kamforą. Angielski wynalazca mówił o swoim produkcie następująco: To piękne tworzywo do wyrobu medalionów, tac, naczyń kuchennych, guzików, grzebieni.
Pierwszym syntetycznym tworzywem sztucznym, to znaczy takim, w którym związki wielkocząsteczkowe są również wytworzone sztucznie, a nie czerpane
z surowców naturalnych, był bakelit. Wynalazł go i opatentował w 1907 roku belgijski chemik Leo H. Baekeland, którego nazwisko zostało upamiętnione w nazwie tworzywa (był proszkiem, który zestalał się po podgrzaniu i sprasowaniu. Nie przewodził ciepła i prądu elektrycznego, więc stał się dobrym materiałem w urządzeniach elektrycznych.
Produkcję innych tworzyw sztucznych rozpoczęto:
- polistyrenu w 1930 roku,
- polichlorku winylu (PCW) w 1931 roku,
- polietylenu w 1939 roku,
- teflonu w 1946 roku,
- żywic epoksydowych w 1950 roku.