Stanisław Wokulski – romantyk, czy pozytywista?

Stanisław Wokulski to główny bohater powieści pozytywistycznej Bolesława Prusa pod tytułem „Lalka”. Głównym wątkiem tej lektury jest miłość Stanisława do Izabeli Łęckiej. Właśnie przez ten motyw sądzę, że jest on bohaterem romantycznym.

Uczucie, jakim Wokulski darzy pannę Łęcką jest typowym przykładem tego jak kocha romantyk. Miłość ta jest nieszczęśliwa i nieodwzajemniona. Stach idealizuje przedmiot swoich westchnień. Przeżywa kryzysy psychiczne, załamania i depresje. Pragnie „komunii dusz”. Prawdopodobnie uczucie to staje się powodem samobójstwa.

Jednak nie tylko sposób, w jaki Wokulski kocha jest charakterystyczny dla romantyka. Prawdopodobnie bardziej przekonującym argumentem będzie jego romantyczna biografia okresu młodości. To właśnie wtedy walczył w powstaniu o wolność i niepodległość. I wtedy też został zesłany na Syberię.

Ostatecznie o tym, że jest romantykiem sugerować mogą także jego cechy charakteru. Stanisław jest indywidualistą i niechętnie ulega innym. Czuje się niezrozumiany przez innych i uważa, że jest ofiarą społeczeństwa. Posiada także skłonność do gwałtownych zmian nastroju.

Na podstawie powyższych argumentów uważam, że Stanisław Wokulski jest romantykiem. Najbardziej przekonuje mnie o tym sposób, w jaki kocha i jego przeszłość. Czasy jego młodości to czasy romantyzmu. Został wychowany w romantycznej tradycji walki narodowowyzwoleńczej i dlatego też wydaje mi się, że choć życie na własny rachunek zaczynał na bazie pozytywistycznych ideałów i w jego duszy jest cząstka pozytywisty to mimo wszystko jest to dusza romantyka