Narkotyki w życiu młodzieży
Ten rodzaj uzależnień należy do coraz powszechniejszych. Po narkotyki zaczynają sięgać coraz to młodsze osoby, niejednokrotnie dzieci. Prawdopodobnie podstawą rozwoju narkomanii jest brak dobrych relacji w rodzinie, brak rozmowy między rodzicami a dziećmi. Pozostawiony sam sobie nastolatek, nie mając wsparcia w swych najbliższych, próbuje szukać go poza domem i często pada ofiarą narkotykowych dealerów.
Powody, dla których młodzież sięga po narkotyki:
Chęć odurzenia się w celu chociażby chwilowego przeżycia przyjemnych wrażeń.
Ciekawość poznania tego, co nieznane, tego, co niedozwolone.
Nuda, brak umiejętności atrakcyjnego organizowania czasu wolnego.
Wpływ grupy rówieśniczej- bezsilność wobec presji środowiska rówieśniczego ze względu na dużą potrzebę akceptacji.
Ucieczka od problemów zewnętrznych - używanie narkotyków jako sposobu na odgrodzenie się od rzeczywistości.
Ucieczka od problemów wewnętrznych- emocjonalnych]
Naśladownictwo osób starszych
Występują trzy podstawowe typy uzależnienia od narkotyków:
Uzależnienie fizyczne
Przejawia się tym, iż brak narkotyków powoduje w organizmie tzw. Głód. Pojawiają się różne objawy ból mięśni, mdłości lub biegunkę.
Uzależnienie psychiczne
Jest to uzależnienie wynikające z chęci ponownego przeżycia odurzenia lub w języku potocznym odlotu. Człowiek pragnie znów poczuć odprężenie, błogość wszechogarniające otępienie.
Uzależnienie społeczne
To silna potrzeba bycia z ludźmi sobie podobnymi – narkomanami. Chęć przebywania z osobami borykającymi się z podobnymi problemami.
4. fazy uzależnienia:
I Faza - poznawanie stanu odurzenia.
Jest to okres pierwszych kontaktów z narkotykami Zwykle dzieje się to na imprezach, przyjęciach, najczęściej pod presją otoczenia. Dzięki niskiej tolerancji łatwo osiąga się stan odurzenia. Zachowanie człowieka generalnie nie odbiega od dotychczasowego, ale mogą zdarzać się już „drobne” kłamstwa. Narkotyki otrzymuje się zwykle gratisowo.
II Faza - stan odurzenia dla przyjemności.
Pojawiają się tu nowe środki, silniej działające, jak np. haszysz, amfetamina, barbiturany, za które trzeba już zapłacić. Zwiększa się tolerancja organizmu dla środków odurzających, stąd większa częstotliwość ich zażywania- staje się to przymusem, a nie wolnym wyborem.
Można zauważyć już wyraźne zmiany w zachowaniu- początki podwójnego życia- następuje zmiana środowiska kolegów. Człowiek zamyka się w sobie, ma coraz częściej zły nastrój, jest agresywny. Pogarszają się wyniki w nauce, są „pierwsze przerwy w życiorysie”,
początki kłamstwa, pożyczania pieniędzy i kradzieży.
III Faza - stan odurzenia celem nadrzędnym
W okresie tym najczęściej zażywane są: kokaina, LSD, grzyby halucynogenne i opium, co pociąga za sobą coraz większe nakłady finansowe. Nadal wzrasta tolerancja na środki odurzające - narkotyki przyjmowane są codziennie, coraz częściej w samotności. Stan odurzenia utrzymuje się praktycznie w sposób ciągły. Zaczynają się stany przedawkowania i „nawroty doznań”. Zachowanie staje się coraz trudniejsze - ciągłe kłamstwa, kradzieże, handel narkotykami, wagarowanie lub porzucenie szkoły, incydenty z policją, kłótnie i bijatyki z domownikami. Ogólnie pogarsza się stan zdrowia, nastrój bez narkotyku staje się bardzo przykry. Obniża się samoocena, pojawia się bolesne poczucie winy i wstydu.
IV Faza - stan odurzenia staje się normą.
W tym okresie narkotyk staje się już niezbędny, stąd obserwuje się stałe branie, a bardzo wysoka tolerancja wymusza coraz wyższe dawki. Występują częste przedawkowania. Człowiek nie potrafi już odróżnić stanu normalnego od stanu odurzenia. Dochodzi do całkowitego wyniszczenia fizycznego, ciągłych wybuchów wściekłości i agresji wobec najbliższych. Pojawia się depresja, wymuszająca przyjęcie środka oraz myśli samobójcze. Człowiek staje się „wrakiem” niezdolnym do normalnego życia- bez pomocy innych czeka go nieuchronnie śmierć.
Podział narkotyków
Twarde i miękkie
Haszysz LSD czy marihuana zaliczają się do narkotyków miękkich. Najczęściej od nich zaczyna się uzależnienie prowadzące do coraz mocniejszych środków.
Tłumiące i pobudzające
Narkotyki tłumiące to np. opium i jego pochodne, takie jak heroina, morfina, kodeina i domina. Najszybciej uzależniającym i najczęściej zażywanym narkotykiem z tej grupy jest heroina. W Polsce narkomani stosują niejednokrotnie tzw. Kompot. Do środków tłumiących należą również preparaty wziewne, czyli kleje.
Środki pobudzające to np. kokaina i crack – pochodna kokainy, oraz amfetamina, z angielskiego speed.
Z początku narkotyki mogą wydawać się przyjemną formą spędzania czasu, lecz po pewnym czasie okazuje się jednak, że nie można już bez nich funkcjonować. Narkoman nie jest jednak świadomy tego, że jest uzależniony. Wciąż ulega złudnemu wrażeniu, że w każdej chwili może narkotyki odstawić. Po pewnym czasie nie wystarcza mu już zwykły haszysz czy amfetamina. Pragnie coraz więcej. Ludzie, którzy rozdają narkotyki doskonale wiedzą, że gdy nastolatek weźmie pierwsza działkę, będzie chciał wrócić po następną. Lecz w tedy będzie już musiał zapłacić. Stanie się stałym klientem dealera. Ludzie sprzedający narkotyki, handlują śmiercią, przyczyniając się do wyniszczenia psychicznego i fizycznego uzależnionego.
Coraz trudniej wyleczyć się z narkomanii. Leczenie jest bardzo trudne. Polega po prostu na uniemożliwieniu choremu zażycia kolejnej dawki narkotyku. Narkoman wpada w tedy w tzw. Głód narkotykowy. Odwyk jest to bardzo bolesny i trudny proces. Nieraz nieskuteczny. Niewiele osób jest w stanie wyjść z tego uzależnienia i do niego nie powrócić.