Wykłady z rachunkowości

Rachunkowość
I Wykład 2.10.2004

Rachunkowość charakteryzuje się:
· zdolnością adaptacji do specyficznych warunków działania
· zdolnością do równoległego pełnienia różnych funkcji
· przydatnością do wykorzystania w tworzeniu liczbowego obrazu
· zdolnością do dostosowania się do różnych form i technik ewidencji

Ustawa o rachunkowości przyjmuje, że wynika:
· z opisu przyjętych zasad rachunkowości
· prowadzenia ksiąg rachunkowych
· okresowe ustalenie lub sprawdzenie drogą inwentaryzacji aktywów i pasywów
· ustalenie wyniku finansowego, porównywanie aktywów i pasywów
· sporządzenie sprawozdań finansowych
· poddawanie badaniu i ogłaszanie sprawozdań w trybie przepisów

Celem rachunkowości jest tworzenie i dostarczanie finansowych informacji dotyczących jednostki ekonomicznej i jej przedsięwzięć. Rachunkowość gospodarcza stanowi zintegrowany system rachunkowości finansowej, zarządczej i podatkowej.

Rachunkowość finansowa - w aspekcie systemu informacji należy rozumieć ewidencję i informację o stanie finansowo – majątkowym oraz osiągniętym wynikiem finansowym przez jednostkę gospodarczą prowadzącą księgi rachunkowe zgodnie z prawem finansowym.

Księgowość stanowi podsystem rachunkowości. Jej proceduralną stroną jest podwójny zapis o danych wynikających z operacji gospodarczych. Dostarcza dane do sporządzenia obligatoryjnych sprawozdań finansowych. Rachunkowość obejmuje pomiar ekonomiczny, szacowanie wyrobów, sterowanie wielkościami operacyjnymi. Również obejmuje analizę działalności gospodarczej i uczestniczy w rozwiązywaniu problemów decyzyjnych przedsiębiorstwa.

Rachunkowość zarządcza – rozwinęła się w celu wspomagania podejmowania decyzji. Celem jest orientacja na sprawy dotyczące zjawisk w firmie. Dotyczy ona systemu gromadzenia, klasyfikacji, agregacji analiz wspomagających kierowników w podejmowaniu decyzji oraz w procesie sterowania (planowanie i kontrola).

Cele rachunkowości zarządczej:
· sterowanie kosztami
· kalkulacje
· polityka produkcji
· utrzymanie płynności finansowej
· osiąganie wzrostu wydajności
· skuteczność planowania i kontroli

Rachunkowość podatkowa – obliczanie, ewidencjonowanie i deklarowanie obciążeń podatkowych. Opiera się na pojedynczym wpisie przychodów osiągniętych na podstawie karty podatkowej, ryczałtu ewidencyjnego i ksiąg przychodów i rozchodów.

Funkcje rachunkowości:
· ekonomiczna – pomiar wielkości zysku i kapitałów
· sprawozdawcza – raporty, sprawozdania
· homeostatyczna – chęć trwania i istnienia
· podatkowa- podatki pośrednie (VAT) i bezpośrednie (osoby fizyczne)
· komunikacyjna
· dowodowa – dowody księgowe
· statystyczna – GUS


II Wykład 16.10.2004

Do nadrzędnych zasad rachunkowości, z których wypływają podstawowe zasady wyceny poszczególnych grup aktywów i pasywów oraz ustalania elementów składających się na wynik finansowy jednostki, należą:
1. zasada memoriału
2. zasada wspólmierności
3. zasada domniemania kontynuacji działania
4. zasada ostrożnej wyceny
5. zasada istotności
6. zasada ciągłości
7. zasada indywidualnej wyceny


Ad. 1
Polega na obowiązku ujęcia w księgach rachunkowych oraz wyniku finansowym jednostki, który jest reprezentowany w sprawozdaniu finansowym, wszystkich dotyczących roku obrotowego osiągniętych przychodów i związane z nimi koszty, niezależnie od terminu zapłaty. Przeciwieństwem tej zasady jest zasada kasowa – decyduje moment faktycznego uzyskania wpływu lub poniesienia wydatku, nie jest stosowana w rachunkowości tylko w prawie podatkowym. Przychodami w myśl przepisu prawa podatkowego są np. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne oraz różnice kursowe, nie zalicza się przychodów naliczonych (odsetki od należności, od udzielonych kredytów).

Ad. 2
Obowiązek ujęcia aktywów lub pasywów danego miesiąca, kosztów lub przychodów dotyczących przyszłych okresów oraz kosztów przypadających, które nie zostały jeszcze opłacone. Jednostki zobowiązane są do:
- dokonywania czynnych rozliczeń okresowych (koszty przyszłych okresów)
- dokonywania biernych rozliczeń między okresowych kosztów (rezerwy na wydatki przyszłych okresów), w wysokości przypadających na bieżący miesiąc
- ściśle określonych świadczeń wykonywanych na rzecz jednostki nie stanowiące jeszcze zobowiązań
- prawdopodobnych kosztów (uzasadnionych ryzykiem gospodarczym, których data jest nieznana z tytułu rozpraw prawnych)

Ad. 3
Przy wycenie aktywów i pasywów oraz ustaleniu wyniku finansowego przyjmuje się, że jednostka będzie kontynuowała w przyszłości działalność gospodarczą w niezmienionym jej zakresie zgodnie z zasadą rachunkowości. Nie bierzemy pod uwagę likwidację, sprzedaż jednostki itp. Do wyceny aktywów i pasywów przystępujemy wykorzystując rzeczywiste ceny nabycia lub kosztu wytworzenia z uwzględnieniem odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych.

Ad. 4
Poszczególne aktywa i pasywa wycenia się stosując rzeczywiste poniesione na ich nabycie, wytworzenie, ceny, koszty z uwzględnieniem realnej ich wartości możliwej do uzyskania na dzień wyceny. Należy w wyniku finansowym bez względu na jego wysokość, zmniejszyć wartość użytkową składników majątku, w tym także zmniejszenia w odpisach amortyzacyjnych, zmniejszenie wartości innych niż środki trwałe, inwestycje rozpoczęte oraz wartości niematerialne i prawne – składniki majątku wywołanych trwałymi zmianami i ich ceny np. trwała utrata ich wartości. W wyniku finansowym ujmowane są pozostałe przychody operacyjne i zyski nadzwyczajne oraz pozostałe koszty operacyjne i straty nadzwyczajne, a także rezerwy na znane jednostce ryzyko – grożące straty oraz skutki innych zdarzeń tj. rezerwy na należności, roszczenia, podatki (85 dni na dokonanie korekty). Może to nastąpić na skutek:
- upadku, likwidacji, wykreślenia z ewidencji
- na wniosek dłużnika wszczęte zostało postępowanie uznaniowe
- wierzytelność została potwierdzona orzeczenie sądu.



Ad. 5
Udzielenie zezwolenia na przyjęcie uproszczeń, jeżeli zastosowanie nie spowoduje ujemnego wpływu na rzetelne wyceny.

Ad. 6
Stosowanie w sposób ciągły przyjętych zasad rachunkowości, obowiązek dokonywania w kolejnych latach wszystkich operacji gospodarczych, jednakowej wyceny aktywów i pasywów, jednakowych odpisów amortyzacyjnych.

Ad. 7
Polega na oddzielnym dokonywaniu wyceny każdego składnika aktywów i pasywów, przychodów i związane z nimi kosztów oraz strat i zysku nadzwyczajnych.

Konsekwencje niestosowania zasad rachunkowości:
1. sporządzone nas podstawie ksiąg rachunkowych, jeżeli rewident stwierdzi niezgodność może wydać opinię negatywną i zabronić podziału zysku jednostki
2. księgowy, który nie dokonuje operacji zgodnie z zasadami rachunkowości może być pozbawiony wolności na 2 lata lub zaplata w formie grzywny (albo jedno idrugie).

III Wykład 30.10.2004

Ze względu na różnorodność zasobów, możemy wyróżnić:
a) zasoby rzeczowe (środki gospodarcze w postaci rzeczy)
b) zasoby finansowe
c) wartości niematerialne i prawne

Zasoby rzeczowe obejmują:
- środki pracy (uczestniczą w cyklach procesów produkcyjnych, które przenoszą swoje właściwości na nowo wytworzony produkt)
- przedmioty pracy (zużywają się całkowicie w jednym cyklu produkcyjnym)
- produkty pracy (efekt procesu produkcyjnego, np. wytworzone wyroby, usługi)
- towary (zakupione w celu dalszej odsprzedaży)

Zasoby finansowe obejmują:
- zasoby pieniężne
- instrumenty kapitałowe wyemitowane przez inne jednostki (akcje)
- prawo do udzielania środków pieniężnych (udzielone pożyczki)
- prawo do wymiany instrumentów finansowych z inną jednostką na korzystnych warunkach (opcje kupna i sprzedaży)

Wartości niematerialne i prawne obejmują:
- nabyte przez jednostkę autorskie prawa, prawo do wynalazków itp.
- nabyta wartość firmy po zakończeniu prac rozwojowych

Inwestycje to zasoby nabyte w celu dalszej emisji, wyróżniamy:
- nieruchomości
- wartości niematerialne i prawne
- inwestycje podzielone na zasoby finansowe

Prawo do otrzymania środków pieniężnych może wynikać z zawartego kontraktu lub obowiązujących jednostkę przepisów prawa, które nie wynikają z kontraktu (umowa z obowiązujących przepisów prawa).

Należności to wynikające z przyszłych zdarzeń prawo otrzymania świadczeń o wiarygodnie określonej wartości związane z cyklem operacyjnym lub wynikające z przepisów prawa. Dzielimy je na:
1. w zależności zróżnicowania podmiotowego:
- należności od kontrahentów
- należności od instytucji społeczno-prawnych (US, UC, ZUS)
- należności od innych osób (pracowników)
2. w zależności zróżnicowania przedmiotowego:
- należności z tytułu dostaw i usług
- należności z tytułu podatków, ceł, ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych
- należności z tytułu zaliczek wypłaconych pracownikom
3. z punktu widzenia czasu:
- zasoby trwałe
- zasoby obrotowe (wspólną cechą jest ciągłe krążenie wynikające z zamiany postaci w jakiej one występują)

Źródła finansowania wykazują, że każda jednostka jest wyposażona w zasoby w określonej wartości i na określonych warunkach:
- kapitały (fundusze własne), które stanowią równowartość wkładu właściciela
- środki finansowe na określony czas (zobowiązania stanowiące zadłużenie jednostki wobec innej jednostki np. banki, pożyczkodawcy)

Zobowiązania informują o tym, jakie kwoty mają być zapłacone w przyszłości, informacja wynika z podziału na:
- zobowiązania długoterminowe (powyżej 1 roku)
- zobowiązania krótkoterminowe (poniżej 1 roku)

Kapitał to wyrażona wartościowo część źródeł finansowania środków gospodarczych danej jednostki o określonym przeznaczeniu. Wykazuje się z podziału wynikającym z przepisu (status spółki, umowa). Kapitał własny jednostki gospodarczej obejmuje kapitał (fundusz) podstawowy, niezależnie od jej formy prawnej i tytułu własności).

Przedsiębiorstwa państwowe posiadają:
a) fundusz założycielski (odzwierciedla wartości wydzielonej części mienia ogólnonarodowego)
b) fundusz przedsiębiorstwa
c) fundusz z aktualizacji wyceny
d) nie podzielony wynik finansowy

Fundusz założycielski zwiększają:
- dotacje przekazywane z budżetu na finansowanie rozwoju przedsiębiorstwa
- kwoty innych środków przekazywane przedsiębiorstwu przez organ założycielski lub skarb państwa
- część wartości netto nieodpłatnie przejętych przedsiębiorstwu państwowemu środków trwałych

Fundusz założycielski zmniejszają:
- część wartości netto środków trwałych nieodpłatnie przekazanych na podstawie prawomocnych decyzji i orzeczeń wydanych przez właściwe organy ( organ założycielski)
- wykupiona od Skarbu Państwa część wartości netto budynków, lokali i budowli.
- darowizny przekazane na rzecz innego przedsiębiorstwa państwowego w postaci budynków, lokali, urządzeń

Fundusz przedsiębiorstwa wynika z odliczenia funduszu założycielskiego i wykazany jest w pasywach jako kapitał zapasowy.



Fundusz przedsiębiorstwa zwiększają:
- zysk pozostający do dyspozycji przedsiębiorstwa
- środki otrzymane z innych źródeł (dotacje)
- różnice z tytułu aktualizacji wyceny rozkodowanych środków trwałych
- całość lub część wartości netto nieodpłatnie przejętych środków trwałych

Fundusz przedsiębiorstwa zmniejszają:
- strata przedsiębiorstwa
- część lub wartość netto wykupionych budynków, budowli i lokali wynikających ze zmniejszenia funduszu założycielskiego

Fundusz aktualizacji wyceny wykazywany jest w bilansie jako kapitał rezerwowy z aktualizacji wyceny. Obejmuje różnicę wartości netto środków trwałych przed i w czasie wyceny. Może być przeznaczony do podziału majątku (jeśli aktualizacja wyceny jest dodatnia).

Nie podzielony wynik finansowy wykazywany w bilansie w pasywach może być przeznaczony na:
- tworzenie funduszu własnego
- tworzenie funduszu nagród dla pracowników
- na dofinansowanie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych

W spółce akcyjnej minimalna kwota kapitału zakładowego wynosi 500000zł. Kapitał w tej spółce może być tworzony ze sprzedaży akcji powyżej ich wartości nominalnej oraz wykorzystywany jest na pokrycie strat spółki.

Spółka z o.o. powstaje przez wniesienie udziału, warunkiem powstania jest to, iż musi być jedna osoba fizyczna lub prawna, kapitał wynosi 50000 zł., dzieli się go na udziały w równej wysokości, który wynika ze statusu spółki, może być wniesiony jako środki pieniężne lub aport rzeczowy. Na kapitał rezerwowy wynikający z aktualizacji wyceny, wyniku finansowego nett z danego roku obrotowego, nie podzielony wynik finansowy z lat ubiegłych.

IV Wykład 13.11.2004


Celem analizy finansowej jest podejmowanie decyzji gospodarczych.

Materiały dzielimy na dwie grupy:
a) materiały wewnętrzne zawierające dane o przedsiębiorstwie (księgowość, kalkulacja i ewidencja, sprawozdawczość finansowa)
b) materiały zewnętrzne informujące o otoczeniu przedsiębiorstwa (materiały poza ewidencyjne: protokoły, sprawozdania, rozmowy, wywiady)

Podstawowe źródła informacji to:
1. bilans
2. rachunek zysków i strat
3. informacja dodatkowa
4. sprawozdanie z przepływu środków pieniężnych

W bilansie wykazuje się stany aktywów i pasywów na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych poprzedniego i bieżącego roku obrotowego. Układ bilansu porządkuje aktywa według stopnia ich płynności, czyli możliwości spieniężenia, natomiast pasywa według stopnia ich wymagalności zależnego od terminu spłaty. Przy sporządzaniu bilansu obowiązują dwie zasady : ciągłości bilansowej i równowagi bilansowej (A=P).
Aktywa (majątek firmy) jest to zasób ekonomiczny pozostający pod kontrolą jednostki gospodarczej jako rezultat minionej działalności, którego wykorzystanie w przyszłości pozwoli na osiągnięci korzyści ekonomicznej.
Pasywa obejmują kapitały własne i zobowiązania, które stanowią kapitały stałe ( na dłuższy czas).
Bilans daje nam obraz sytuacji finansowej przedsiębiorstwa

Analiza bilansu przedsiębiorstwa obejmuje 2 etapy:
a) wstępna analiza bilansu
b) wskaźnikowa analiza bilansu (rozwinięcie analizy wstępnej)

Wstępna analiza bilansu obejmuje badanie:
- struktury majątkowej na podstawie wskaźników struktury aktywów
- struktury kapitałowej na podstawie wskaźników struktury pasywów
- struktury kapitałowo-majątkowej

Przeprowadzenie wstępnej analizy bilansu wymaga mierników:
- wskaźnik dynamiki określający kierunek i stopień zmian
- wskaźnik struktury wskazujący na udział poszczególnych pozycji majątku i źródeł ich finansowania w ogólnych ich wielkościach


V Wykład 27.11.2004

Wyróżniamy trzy rodzaje strategii finansowania przedsiębiorstwa:
1. strategia umiarkowana – jest bezpieczna, zapewnia nam zawsze zyskowność
2. strategia agresywna – występuje w niej wysoki poziom zadłużenia
3. strategia zachowawcza – zakłada bardzo wysoką bieżącą płynność finansową przedsiębiorstwa

Wskaźniki struktury stosuje się je przy porównaniach w czasie między przedsiębiorstwami (najlepiej tej samej branży).

Pozioma analiza bilansu:
a) złota reguła finansowania – jest relacją między wysokością kapitału stałego i wartością majątku trwałego. Wyraża się ją przy pomocy wskaźnika
kapitał stały
x 100
majątek trwały

b) złota reguła bilansowa – kapitał własny spełnia funkcję gwarancyjną. Istotna jest relacja między majątkiem trwałym i kapitałami własnymi
kapitały własne
x 100
majątek trwały

Powinien mieścić się od 0.5 do 1. Relacje mieszczące się w tym przedziale nazywamy złotą regułą bilansową lub złotą regułą bankową
c) złota reguła bilansowa w stosunku do obrotowych wskaźników przedsiębiorstwa:
- wskaźnik pracującego kapitału:
majątek obrotowy
zobowiązania krótkoterminowe
- wskaźnik wyrażający strukturę kapitałową przedsiębiorstwa:
kapitał własny
majątek trwały + majątek obrotowy

W ocenie wierzycieli i kredytodawców uznaje się wskaźnik 2.

Pionowa analiza bilansu (procentowa, strukturalna) polega na badaniu sprawozdania finansowego za dany pojedynczy rok. Ustala ona procentowy udział każdej pozycji bilansu w sumie bilansowej ogółem. Zadaniem analizy pionowej bilansu jest badanie składników majątkowych i źródeł ich pochodzenia według struktury tj. udziału poszczególnych pozycji aktywów i pasywów lub ich grup w sumie bilansowej. Istotną rolą w analizie pionowej bilansu odgrywa ocena relacji między majątkiem trwałym i majątkiem obrotowym. Podstawą do oceny firmy jest tzw. Bilans analityczny, który zawiera dane dotyczące okresu poprzedniego i okresu sprawozdawczego. Wielkości podane są procentowo i kwotowo wyrażone.

Wskaźnikami o dużej wartości poznawczej są:
1. wskaźnik struktury majątku trwałego:
aktywa trwałe x 100
razem aktywa

2. wskaźnik struktury majątku obrotowego:
aktywa obrotowe x 100
razem aktywa

3. wskaźnik unieruchomienia majątku:
aktywa trwałe x 100
aktywa obrotowe
Wskaźnik ten nie może przekroczyć 100. Przekroczenie tej wielkości jest i9nformacją o dużym stopniu unieruchomienia majątku, wysokich kosztach stałych, a w konsekwencji małej elastyczności jednostki.

Majątek obrotowy analizuje się przy pomocy wskaźników sprawności działania (szybkości obrotu).

Wskaźniki sprawności informują ile dni trwa jeden obrót lub ile razy zostanie wykonany obrót danym składnikiem w jednostce czasu (miesiąc, kwartał, rok):
a) wskaźnik obrotu zapasami – informuje ile razy w danej jednostce czasu miał miejsce obrót tym składnikiem:
sprzedaż netto
przeciętny stan zapasów
b) wskaźnik obrotu należnościami – informuje ile razy firma w ciągu roku otrzymuje zapłatę za sprzedane produkty i towary:
sprzedaż netto
przeciętny stan należności


Analiza pionowa pasywów bilansu sprowadza się do obliczania:
1. wskaźników udziału
a) wskaźnik udziału kapitału własnego w kapitał całkowity
Kw
Kc
b) wskaźnik udziału kapitału obcego w kapitał całkowity
Ko
Kc
2. wskaźnik relacji
a) wskaźnik kapitału obcego do kapitału własnego, wskaźnik ten nazywany jest mianem przekładni kapitałowej. Im wyższa jest ta relacja tym większe jest uzależnienie przedsiębiorstwa od kapitału własnego
Ko
Kw
b) wskaźnik relacji kapitału własnego do kapitału obcego, jest to wskaźnik samofinansowania. Im wyższy tym lepiej
Kw
Ko

Analiza pozioma bilansu – ma za zadanie zbadanie i określenie związków między składnikami majątku i źródłami finansowania tych składników. Analiza pozioma bilansu sprawdza się do badania następujących zagadnień:
1. oceny wyposażenia jednostki gospodarczej w fundusze własne, ocena ta powinna umożliwić ustalenie stopnia pokrycia majątku trwałego funduszem własnym. Ma tu zastosowanie pierwsza reguła bilansowa, która mówi o pokryciu funduszem własnym majątku trwałego. Wzrost tego wskaźnika potwierdza zwiększenie samodzielności finansowej firmy, zwiększa się udział majątku, który jest pokryty jej własnymi funduszami.
2. oceny pokrycia kredytami bankowymi tej części majątku, która nie została pokryta funduszami własnymi.
3. oceny zdolności płatniczej jednostki gospodarczej, polega na porównaniu stanu zobowiązań, które w najbliższym czasie muszą być spłacone ze stanem środków pieniężnych i należności. Tego rodzaju porównanie określa się mianem bilansu płatniczego.

W bilansie płatniczym może wystąpić saldo dodatnie lub ujemne. Saldo dodatnie oznacza nadwyżkę środków pieniężnych i należności nad zobowiązaniami. Saldo ujemne oznacza nadwyżkę zobowiązań nad środkami pieniężnymi i należnościami.

VI Wykład 11.12.2004

Możemy wyróżnić 3 analizy finansowe:
1. analiza porównawcza
2. analiza strukturalna – polega na określeniu poszczególnych części
3. analiza wskaźnikowa – polega na określeniu pozycji finansowej firmy

Efektywność finansowa rozumiemy jako zdolność do wygenerowania zysku netto.

Przy ocenie analizy wskaźnikowej efektywności finansowej stosujemy:
- wskaźniki rozwoju działalności – tempo przyrostu określonych czynników w okresach
- wskaźniki rentowności – udział zysku osiąganej sprzedaży do kosztów
- wskaźnik operatywności – czy firma optymalnie wykorzystuje swoje środki
- wskaźnik struktury majątku i kapitału – mówią o stopniu ryzyka wierzycieli

Zysk wpływa na płynność, ale osiągnięcie zysku nie zawsze równa się zadawalającej płynności. Wydatki mówią nam o tym na co środki pieniężne zostały przeznaczone w danym okresie.

Analiza przepływów pieniężnych określa, w którym momencie działalności inwestycyjnej jest najlepsza i w którym momencie występują problemy finansowe danej jednostki.

Rachunek zysków i strat to zestawienie przychodów i kosztów, zysków i strat nadzwyczajnych oraz obciążeń związanych z uzyskaniem przychodów (podatki). Pokazuje nam tworzenie wyniku finansowego w danym okresie rozliczeniowym. Opiera się na kilku zasadach:
1. przychody i koszty księguje się w momencie wystawienia faktury, niezależnie od tego czy towarzyszy płatność czy nie. Występowanie zobowiązań i należności.
2. do przychodów wlicza się łączną wartość sprzedaży osiągniętej w danym okresie sprawozdawczym nie zależnie od okresu w jakim zostały wyprodukowane, sprzedane towary. Rozbieżność między wartością wytworzonej produkcji a przychodami.
3. koszty uzyskania przychodów, mówimy gdy uwzględniamy sprawozdaniu koszty, które zostały poniesione n wytworzenie wyrobów sprzedanych, niezależnie jaka była wtedy wielkość sprzedaży.
Rachunek może być sporządzony w formie dwustronnej tabeli (zwanej formą kątową lub horyzontalną), jednostronnej tabeli (forma drabinkowa, schodkowa, wertykalna).Można sporządzić go w wariancie porównawczym lub kalkulacyjnym, zależy to od sposobu ewidencjonowania kosztów. Wariant kalkulacyjny mogą zastosować przedsiębiorstwa tylko w zespole 5 i jednocześnie w 4 i 5. Różnica między wariantami polega na odmiennym sposobie ujęcia kosztów wytworzenia sprzedanych wyrobów.

Zmiana stanu produktów to różnica (przyrost) między saldem końcowym a saldem początkowym następujących kont:
- wyrobów gotowych
- produkcji nie zakończonej
- rozliczeń między okresowych czynnych i biernych
Zmniejszenie stanu produktu jest równy stanu debetowania wytworzonych produktów. Zwiększenie stanu produktu jest równe stanu kredytowania wytworzonych produktów.

Pozycje występujące w rachunku zysków i strat:
1. przychody ze sprzedaży i zrównane z nimi koszty wytworzenia sprzedanych wyrobów
2. pozostałe przychody operacyjne w powiązaniu z pozostałymi kosztami operacyjnymi
3. przychody finansowe i koszty finansowe
4. zyski nadzwyczajne w powiązaniu ze stratami nadzwyczajnymi
5. podatek dochodowy i ewentualnie inne obciążeni wyniku finansowego (wynik netto)

Analiza pionowa rachunku zysków i strat – badanie struktury każdej z jego dwóch części : przychodów i zysków, kosztów uzyskania zysku i strat, wyniku finansowego osiągniętego na wszystkich jego poziomach.

Analiza pozioma rachunku zysków i strat polega na badaniu szczegółowych pozycji tego rachunku w większej ilości, a także polega na kontrolowaniu (planowanych) z osiągniętymi wielkościami.

VII Wykład 8.01.2005

Działalność inwestycyjna – ujmuje się wpływy i wydatki związane z obrotem aktywów trwałych ( z wyłączeniem długoterminowych rozliczeń między okresowych, krótkookresowych np. wpływy ze sprzedaży składników aktywów trwałych, udzielenie pożyczek długo i krótko okresowych).

Działalność finansowa – wpływy i wydatki związane z pozyskaniem jak i utratą własnych i obcych źródeł finansowania np. wpływy z emisji akcji lub udziałów, płatności właścicieli z tytułu nabycia lub wykupu akcji jednostki, zaciągnięcia i spłata kredytów i pożyczek, wydatki z tytułu podziału wyniku finansowego z lat ubiegłych, zapłacone odsetki, prowizje bankowe.

Rachunek przepływów pieniężnych może być sporządzony 2 metodami:
a) metodą pośrednią – za punkt wyjścia z działalności operacyjnej przyjmuje się wynik finansowy netto bieżącego okresu. Wartość wyniku koryguje się o pozycje nie powodujące zmian w środkach pieniężnych lub ekwiwalentach.
b) metodą bezpośrednią – polega na wykazaniu w ramach działalności operacyjnej podstawowych tytułów wpływów i wydatków, które ujmowane są jako odrębne pozycje.

Zalety metody bezpośredniej : prezentacja struktury wpływów i wydatków z działalności operacyjnej, dostarczenie informacji użytecznej przyszłych przypływów z działalności, które nie są dostarczane z metody pośredniej, łatwość weryfikowania pozycji i kwot pieniężnych w sposób wolny od stronniczości.

Zalety metody pośredniej : lepsze i wyraźniejsze wykazywanie zmian w aktywach bieżących netto, wyraźne wskazanie, że osiąganie zysku to nie samo co posiadanie środków pieniężnych, łatwiejsze w ujęciu metody pośredniej powiązanie pozycji przepływów pieniężnych z pozycjami bilansu i rachunku zysku i strat.

Podstawą sporządzenia rachunków przepływów pieniężnych metodą pośrednią są : bilans, rachunek zysków i strat jednostki, dodatkowe informacji i objaśnienia.