Jakie żądania mieli mieszkańcy miast w XIX w. ?

Odpowiedź

kinaaa

W XIX wieku nastąpił dalszy powolny rozkwit miasta, który został zahamowany z chwilą utraty praw miejskich w 1871 roku. Ważniejszymi obiektami był miejski ratusz oraz remiza z obserwacyjną wieżą. W wyniku II rozbioru Polski, większa część dawnego województwa brzesko-kujawskiego, przypadłą Prusom, zaś po III rozbiorze powiaty brzeski, kowalski i radziejowski przyłączone zostały do departamentu poznańskiego w Prusach Południowych. Stan ten trwał aż do czasu zjednoczenia ziem polskich w 1806 roku. Na początku XIX wieku Radziejów liczył zaledwie 813 mieszkańców. W dobie Księstwa Warszawskiego Radziejów wielokrotnie dotykała ekspansja licznych oddziałów wojskowych oraz rabunkowa gospodarka wojenna, co spowodowało dalsze zubożenie mieszkańców miasta. Po klęsce Napoleona i zaborze Księstwa Warszawskiego przez Rosjan, uległa zmiana struktura zarządzających władz oraz podział administracyjny. Powiaty: brzeski, kowalski i radziejowski połączono w obwód kujawski z siedziba władz komisarza we Włocławku przyporządkowane pod protektorat mazowieckich władz wojewódzkich w Warszawie. Położenie graniczne Radziejowa, którym kierował burmistrz przy pomocy urzędników magistrackich, miało wpływ na stosunki wewnętrzne oraz nobilitowało miasto. Na stan miasta i jego mieszkańców niewielki wpływ miały wypadki związane z wybuchłym w 1863 roku powstaniem styczniowym, którego zasięg na Kujawach ograniczył się do odbycia kilku ćwiczeń we Brześciu Kujawskim, Kowalu, Radziejowie i Włocławku. Działającymi przywódcami na tym terenie był Ludwik Mierosławski i jego krewny z Inowrocławia – Franciszek Mierosławski. Do kilku potyczek doszło w rejonie Krzywosądzy, Dobrego i pod Nową Wsią w pobliżu jeziora Gopło. Blisko tygodniowa kampania dyktatora zakończyła się fiaskiem z powodu nieporozumień w łonie wyższych dowódców oraz brakiem zrozumienia dla idei wyzwalania kraju przez bardzo wielu prominentnych rodów ówczesnej szlachty kujawskiej, która w minimalnym stopniu wyrażała zainteresowanie powyższym problemem. Na podkreślenie zasługuje postawa bardzo licznego grona chłopów oraz zwykłych mieszkańców miasteczek. To właśnie oni z entuzjazmem przyjmowali odziały Mierosławskiego i mimo braku odpowiedniego uzbrojenia i wyposażenia włączali się do walki zbrojnej. Odwet, jaki zgotowały władze zaborcze po upadku powstania styczniowego, zaowocował sytuacją, w której Radziejów jeszcze bardziej stracił i tak nadwątloną pozycję. W 1870 roku miasto stało się osadą wiejską. Podobny los spotkał Osięciny oraz Piotrków Kujawski. Na krótko, od 1867 roku, Radziejów był jeszcze siedzibą władz powiatowych, bowiem na skutek nowej organizacji Królestwa Polskiego włocławski powiat rozdzielono na dwa powiaty: radziejowski i włocławski. W 1870 roku zarząd powiatu przeniesiono do powiatu nieszawskiego z siedzibą w Aleksandrowie Kujawskim, pozostawiając miastu status gminy, do której należały: Bytoń, Osięciny, Piotrków Kujawski, Sędzin i Służewo. Radziejów pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku miał 1589 stałych mieszkańców, którzy zamieszkiwali w 128 budynkach drewnianych i 12 murowanych. W mieście funkcjonował parafialny kościół katolicki oraz kościół ojców franciszkanów. Pozbawienie w ówczesnych czasach Radziejowa praw miejskich, a tym samym i wielu przywilejów, zdetronizowała go do podrzędnego miasta prowincjonalnego oraz spowodowało bardzo skromną egzystencję jego mieszkańców.

damiano333

1. Równe uprawnienie społeczeństwa 2. Zniesienie klas społecznych Nie jestem pewien ;]

Dodaj swoją odpowiedź

Historia

Jakie żądania mieli mieszkańcy miast w XIX w. ?

Wiosna ludów

Rewolucja przemysłowa w Anglii- jej założenia i realizacja.

Potop