przebieg wprowadzenia reform sejmu czteroletniego

1. Formowanie się polskiej strategii reform i polityki gospodarczej w r. 1989 Duża zmiana propozycji reform miała miejsce w okresie od wiosny do jesieni 1989 roku. Jakie były tego przyczyny? Czy była jakaś z góry określona hierarhia celów i sekwencja podejmowanych działań w pierwszym okresie transformacji, w latach 1989-1993? Czy, i jeśli były, to jakie duże niespodzianki i niepowodzenia? Czy i co można było zrobić inaczej? Tego typu pytania były stawiane przez wielu autorów prac o polskiej transformacji. Przy okazji 20-stolecia członkowie naszego panelu mogą chcieć do tych pytań czy niektórych z nich nawiązać. Solidarność wiosną 1989 roku była po części związkiem zawodowym, a po części partią polityczną, ale partią opozycyjną. Natomiast jesienią 1989 roku i przez kilka lat póżniej Solidarność była już partią rządzącą. Ta zmiana uczyniła realnym wprowadzenie rynkowego systemu ekonomicznego, z dominującą rolą sektora prywatnego, w dalszej perspektywie wprowadzenie reform pozwalających na wejście Polski do UE. W latach 80-tych, szczególnie w 1989 roku, Polska utraciła równowagę makroekonomiczą, stała się bankrutem w relacjach 3 międzynarodowych, a wewnątrz kraj stanął na pograniczu hiperinflacji. Odzyskanie tej równowagi musiało być zadaniem priorytetowym, bo było warunkiem wstępnym powodzenia transformacji systemowej. Równocześnie raptowne załamanie centralnego planowania oznaczało natychmiastowy i automatyczny awans cen do roli głównego koordynatora decyzji mikroekonomicznych ludzi i przedsiębiorstw. Drugim celem priorytetowym było zatem szybkie i zasadnicze poprawienie jakości cen, w tym także kursu złotego i ceny kredytu . To oznaczało koniecznośc niemal pełnej liberalizacji cen i niemal całkowitej eliminacji dużych subsydiów dla gospodarstw domowych i przedsiębiorstw. Liberalizacja cen, w powiązaniu z liberalizacją handlu zagranicznego i wymienialnością złotego do celów handlowych oraz urealnieniem stóp procentowych, pozwoliła zrealizować drugi, obok równowagi makroekonomicznej, podstawowy cel reformatorów: usunięcie dokuczliwego, wręcz paraliżującego, zjawiska braków. Dla transformacji systemowej potrzebne były także mocne działania w innych obszarach: zmiany podatkowe (m. in. wprowadzenie PIT i VAT), komercjalizacja i prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych, reformy osłony społecznej (zasiłki dla bezrobotnych, renty, reformy emerytalne), reformy instytucjonalne (niezależny od rządu NBP, rynek skarbowych papierów wartościowych, giełda akcji przedsiębiorstw, fundusze inwestycyjne i emerytalne, awans jednostek samorządu terytorialnego, sądy i ustawodawstwo gospodarcze, wejście do UE) . Te działania były podejmowane stopniowo przez praktycznie cały okres 20-lecia. O niektórych z tych działań reformatorskich będą mówić bardziej szczegółowo członkowie panelu. Przypuszczam jednak,że nie zakwestionują ogólnej oceny , że pomimo różnych opóźnień i zastrzeżeń powstał w Polsce system instytucji i prawnych regulacji, który jest zbliżony do tych systemów, jakie funkcjonują w wysoko rozwiniętych krajach gospodarki światowej. Chociaż proces transformacji ustrojowej dalej trwa, to wejście do UE w 2004 roku oznacza, że w opinii innych (starych) członków UE główne cele tej transformacji zostały już zrealizowane.

1. Formowanie się polskiej strategii reform i polityki gospodarczej w r. 1989 Duża zmiana propozycji reform miała miejsce w okresie od wiosny do jesieni 1989 roku. Jakie były tego przyczyny? Czy była jakaś z góry określona hierarhia celów i sekwencja podejmowanych działań w pierwszym okresie transformacji, w latach 1989-1993? Czy, i jeśli były, to jakie duże niespodzianki i niepowodzenia? Czy i co można było zrobić inaczej? Tego typu pytania były stawiane przez wielu autorów prac o polskiej transformacji. Przy okazji 20-stolecia członkowie naszego panelu mogą chcieć do tych pytań czy niektórych z nich nawiązać. Solidarność wiosną 1989 roku była po części związkiem zawodowym, a po części partią polityczną, ale partią opozycyjną. Natomiast jesienią 1989 roku i przez kilka lat póżniej Solidarność była już partią rządzącą. Ta zmiana uczyniła realnym wprowadzenie rynkowego systemu ekonomicznego, z dominującą rolą sektora prywatnego, w dalszej perspektywie wprowadzenie reform pozwalających na wejście Polski do UE. W latach 80-tych, szczególnie w 1989 roku, Polska utraciła równowagę makroekonomiczą, stała się bankrutem w relacjach 3 międzynarodowych, a wewnątrz kraj stanął na pograniczu hiperinflacji. Odzyskanie tej równowagi musiało być zadaniem priorytetowym, bo było warunkiem wstępnym powodzenia transformacji systemowej. Równocześnie raptowne załamanie centralnego planowania oznaczało natychmiastowy i automatyczny awans cen do roli głównego koordynatora decyzji mikroekonomicznych ludzi i przedsiębiorstw. Drugim celem priorytetowym było zatem szybkie i zasadnicze poprawienie jakości cen, w tym także kursu złotego i ceny kredytu . To oznaczało koniecznośc niemal pełnej liberalizacji cen i niemal całkowitej eliminacji dużych subsydiów dla gospodarstw domowych i przedsiębiorstw. Liberalizacja cen, w powiązaniu z liberalizacją handlu zagranicznego i wymienialnością złotego do celów handlowych oraz urealnieniem stóp procentowych, pozwoliła zrealizować drugi, obok równowagi makroekonomicznej, podstawowy cel reformatorów: usunięcie dokuczliwego, wręcz paraliżującego, zjawiska braków. Dla transformacji systemowej potrzebne były także mocne działania w innych obszarach: zmiany podatkowe (m. in. wprowadzenie PIT i VAT), komercjalizacja i prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych, reformy osłony społecznej (zasiłki dla bezrobotnych, renty, reformy emerytalne), reformy instytucjonalne (niezależny od rządu NBP, rynek skarbowych papierów wartościowych, giełda akcji przedsiębiorstw, fundusze inwestycyjne i emerytalne, awans jednostek samorządu terytorialnego, sądy i ustawodawstwo gospodarcze, wejście do UE) . Te działania były podejmowane stopniowo przez praktycznie cały okres 20-lecia. O niektórych z tych działań reformatorskich będą mówić bardziej szczegółowo członkowie panelu. Przypuszczam jednak,że nie zakwestionują ogólnej oceny , że pomimo różnych opóźnień i zastrzeżeń powstał w Polsce system instytucji i prawnych regulacji, który jest zbliżony do tych systemów, jakie funkcjonują w wysoko rozwiniętych krajach gospodarki światowej. Chociaż proces transformacji ustrojowej dalej trwa, to wejście do UE w 2004 roku oznacza, że w opinii innych (starych) członków UE główne cele tej transformacji zostały już zrealizowane. nic innego nie znalazlem :) pozdrawiam

Państwo Polskie w XIX wieku

1. Podwójna elekcja – 1697 r.
Elekcję wygrywa książę Conti, ale przed jego przyjazdem na króla Polski koronuje się władca Saksonii, August II Wettyn. August, by objąć tron Rzeczpospolitej, zmienia wiarę z luterańskiej na katolicką...

Powtórka do matury - zagadnienia.

Literatura renesansowa nie stworzyła osobowych ideałów, w jakie obfituje literatura średniowiecza. Natomiast to literatura towarzyszyła człowiekowi w życiu, ukazywała różne modele zgodne z duchem czasu, często miała charakter dydaktyczny...

Walka Polaków o tożsamość narodową a polityka mocarstw ościennych w II pol. XIX wieku.

W wyniku traktatów rozbiorowych (1772, 1792, 1795) zakończył się niepodległy byt I Rzeczypospolitej. Reformujące się państwo upadło pod naciskiem okoliczności zewnętrznych, agresji i tendencji zaborczych absolutystycznie rządzonych sąsi...