Rewolucja Francuska i Napoleon
Mianem wielkiej rewolucji francuskiej lub rewolucji francuskiej określa się okres w historii Francji (1789-1799), w którym doszło do głębokich zmian polityczno-społecznych i obalenia monarchii Burbonów. Za jej symboliczny początek uważa się zdobycie przez lud Paryża twierdzy Bastylia 14 lipca 1789[1]. Natomiast za koniec rewolucji uznaje się kres rządów Dyrektoriatu 10 listopada (19 Brumaire’a) 1799[2], kiedy to Napoleon Bonaparte przeprowadził zamach stanu ogłaszając się Pierwszym Konsulem.
Skutki rewolucji francuskiej.
Na samym początku należało by wyjaśnić pojęcie rewolucji. Rewolucja- gwałtowne obalenie istniejącego ustroju politycznego i zastąpienie go innym. Przy poparciu społecznym, któremu towarzyszy użycie przemocy. Rewolucja Francuska 1789-1794 okres rozruchów, powstań i zamachów stanu, które doprowadziły do upadku monarchii i ustroju stanowego we Francji. Bezpośrednią przyczyną był kryzys finansowy państwa, pośrednią rozwój racjonalistycznej filozofii Oświecenia i związane z nią aspiracje polityczne stanu trzeciego (głównie burżuazji i mieszczaństwa).
Skutki Rewolucji Francuskiej możemy podzielić na cztery dziedziny to jest : skutki polityczne, skutki ekonomiczne, skutki społeczne, skutki kulturowe (ideologiczne)
Na samym początku rozpoczniemy od skutków politycznych. 22 IX 1792 roku nastąpiła zmiana ustroju politycznego z monarchii absolutnej- władza absolutnego monarchy „z łaski Bożej” republiki. Dzięki rewolucji do władzy dopuszczona został burżuazja. Jej idee wywarły ogromny wpływ na całą Europę, przyspieszając proces tworzenia się nowoczesnych państw narodowych.
Kolejnymi ze skutków Rewolucji Francuskiej są to skutki ekonomiczne: Wprowadzono maksimum na ceny podstawowych produktów, produktów Paryżu obowiązywały kartki uprawniające do otrzymania chleba . W 1789 roku Zgromadzenie uchwaliło dwa zasadnicze akty prawne- dekret o zniesieniu ciężarów feudalnych oraz Deklarację Praw Człowieka i Obywatela.
Skutki społeczne: Zaliczyć do nich możemy wyżej wymienioną Deklaracje Praw Człowieka i Obywatela. Prawa polityczne nie zależały już od pochodzenia lub majątku. Równości wobec prawa nie miała być równoznaczna z równością praw. Nastąpiła Świadoma dechrystianizacji całej kultury i wszystkich obyczajów. Umieszczeniu człowieka na miejscu Boga, a wiec o radykalnej zmianie w światopoglądzie (przejście od biblijnego teocentryzmu do pogańskiego antropocentryzmu, a następnie do antropocentryzmu bezbożnego, absolutnego i samo wystarczającego). Pojawił się kult człowieka. Wprowadzono pojęcia umowy społecznej jako podstawy życia społeczeństwa, łącznic z przyjęciem ówczesnych ideologii, zwłaszcza liberalizmu i indywidualizmu, zastosowanych do wszystkich aspektów żyda społecznego, gospodarczego, politycznego i kulturalnego, a zwłaszcza, ładu prawnego. Nastąpiła Całkowitej sekularyzacji społeczeństwa i kultury, urzeczywistnionej pod porywającym hasłem - wziętym z Ewangelii -„Wolności, Równości i Braterstwa.”
Ostatnią kategorią skutków są to skutki kulturowo (ideologiczne) .Rewolucja odcisnęła swoje piętno kulturowo-ideologiczne chodzi tutaj głównie o zmiany dotyczące społeczeństwa. Poprawił się dostęp do nauki wprowadzanie bezpłatnej oświaty oraz opiekę społeczną
Rewolucja Francuska daje początek urzeczywistnienia idei wolności i równości oraz praw człowieka, ale także źródła systemów totalitarnych- zniewalających ludzi. Rewolucja rozpoczęła nowy etap dla ludzkości towarzyszyła jej przemoc wielu ludzi straciło przez nią rzycie.
Coś tam o Napoleonie
W maju 1797 roku Legiony liczyły siedem tysięcy żołnierzy. Podzielono je wówczas na dwie trzybatalionowe legie i pułki jazdy. Dowódcą pierwszej legii został generał J. Wielhorski, a drugiej F. Rymkiewicz. Polacy sądzili, że po świetnych zwycięstwach Bonapartego z początku roku 1797 roku, będą mogli pójść z Francuzami przez Austrię aż do ziem polskich. Tymczasem zwycięski generał zawarł z Austrią rozejm w kwietniu 1797 roku w Loeben. Legiony pozostały w Lombardii. Wtedy to przybył do Włoch Józef Wybicki i wzruszony nastrojem legionistów, widokiem odrodzonego wojska polskiego, ułożył pieśń poświęconą Dąbrowskiemu i jego wojsku - Jeszcze Polska nie umarła - która obecnie jest hymnem polskim. Pieśń ta wywarła nie tylko ogromne wrażenie na żołnierzach, ale na wszystkich Polakach i towarzyszyła im odtąd zawsze na drodze do niepodległości i niezawisłości, dawała pewność, że niewola nie będzie wieczna. Napoleon Bonaparte konkretnie nic nie obiecywał Polakom, ale ich potrzebował zarówno do zastraszenia Austriaków, jak i utrwalenia panowania francuskiego we Włoszech. Francuzi wprawdzie wyzwolili Włochy spod panowania Austrii, obalili feudalizm, przyspieszyli rozwój stosunków kapitalistycznych, ale równocześnie narzucili Włochom swoją uciążliwą obecność. Bezlitośnie eksploatowali podbity kraj. Dlatego dochodziło do powstań chłopskich, które Francuzi tłumili przy pomocy Polaków "uzbrojonych na obronę wolności". Legioniści przeżywali wielki konflikt sumienia, gdy musieli strzelać do ludu walczącego o niezależność. Wypełniali jednak wszystkie zadania ufając Bonapartemu, że za wierną służbę doprowadzi ich do wolnej Polski.
Bonaparte powrócił z Egiptu i 9 listopada 1799 roku dokonał zamachu stanu, obejmując władzę dyktatorską we Francji jako pierwszy konsul.