Znaczenie USA w II Wojnie Światowej

W okresie II wojny światowej Stany Zjednoczone znacznie rozwinęły swój przemysł, a tym samym potencjał wojskowy. Spowodowało to poważny wzrost znaczenia USA na arenie międzynarodowej.
Po II wojnie św. Stany Zjednoczone podjęły się roli przywódcy świata niekomunistycznego. Zasadą ich polityki zagranicznej stało się przeciwdziałanie rozszerzaniu wpływów ZSRR oraz zapewnienie bezpieczeństwa i pomocy gospodarczej krajom mogącym znaleźć się pod jego kontrolą (tzw. doktryna Trumana).
Po roku 1959 Eisenhower dążył do odprężenia i prowadził w tym celu aktywną działalność dyplomatyczną: odwiedził m.in. W. Brytanię, Francję, Niemcy, zaprosił do USA Chruszczowa, z którym uzgodnili spotkanie na szczycie (zerwane z powodu incydentu U-2). Ogólnie okres jego rządów charakteryzował się stopniowym przechodzeniem od polityki bezkompromisowej walki z komunizmem do polityki współistnienia.
Liczba ludności Stanów Zjednoczonych wzrosła do ponad 179 mln. Nasilała się migracja wewnętrzna ze wschodu na zachód oraz z miast na przedmieścia. Utrzymywała się dobra koniunktura gospodarcza, rosły dochody i poziom wykształcenia społeczeństwa, pozycja USA na arenie międzynarodowej dzięki tym czynnikom znacznie wzrosła.
Działania polityczne podejmowane przez USA w pierwszej dekadzie po zakończeniu II wojny były dalekowzroczne, hojne i odniosły spektakularny sukces. Na działania ze strony USA przede wszystkim składało się stworzenie międzynarodowego systemu gospodarczego i finansowego, stworzenie sieci sojuszów z państwami demokratycznymi na całym świecie, pomoc na odbudowę społeczeństw zniszczonych wojną, a także potężny program przezbrajania sił zbrojnych. Uwzględniając nowe okoliczności i - co za tym idzie - sposób wykorzystania tych instrumentów, to są nadal główne elementy amerykańskiej sztuki rządzenia.