Kto, komu i jakich udziela rad w Pieśni XI i w innych pieśniach Jana Kochanowskiego?
,,Jak żyć ma człowiek? Kto, komu i jakich udziela rad w Pieśni XI i w innych pieśniach Jana Kochanowskiego? Wykorzystaj w wypracowaniu stosowne konteksty filozoficzne i historycznoliterackie".
Ludzie od zarania dziejów z wielkim zainteresowaniem i dociekliwością starali się uzyskać odpowiedz na pytanie „Jak żyć?” i dążyć do doskonałości życia, a przede wszystkim jak być szczęśliwym? Ludzie od zarania dziejów z wielkim zainteresowaniem i dociekliwością starali się uzyskać odpowiedz na pytanie „Jak żyć?” i dążyć do doskonałości życia, a przede wszystkim jak być szczęśliwym? Na te pytania możemy uzyskać odpowiedź na podstawie utworów Jana Kochanowskiego. W dziełach Kochanowskiego można odnaleźć odpowiedz na pytanie: „Jak żyć?”.
Poparciem tej tezy jest fraszka „Na dom w Czarnolesie”, w której autor przedstawia nam sielankowe życie. Podmiot liryczny prosi Boga o błogosławieństwo, a także by przeżyć godnie swoje życie bez zbytnich bogactw. Pragnie jedynie mieć czyste sumienie, zdrowie oraz ludzką życzliwość. Najważniejsza wartością dla poety jest ciepło domowego ogniska, rodzina, a nie bogactwa i rzeczy materialne, które dają ludziom jedynie chwilową pociechę. W „Pieśni IX” natomiast dostrzegamy beztroskę życia, która każe godnie przyjmować szczęście i nieszczęście, zachować spokój i wiarę. Kochanowski w utworze tym jawi się pod postacią mędrca przyjmującego ze stoickim spokojem wyroki losu, przed którym nie ma zamiaru schylać karku. Ma on świadomość, że los ludzi jest zmienny, tzn. że po złej chwili następują dobre i odwrotnie.
W „Pieśni XII” poeta uważa, że dobrym rozwiązaniem jest poświęcenie się służbie ojczyźnie, nie dla nagrody materialnej, lecz dla satysfakcji pracy nad wspólnym dobrem.
W „Pieśni XIX” cytat
„Służmy poczciwej sprawie, a jako kto może;
Niech ku pożytku dobra wspólnego pomoże”
uświadamia ludzi o tym by nie przyjmowali egoistycznych postaw, czyli nie myśleli wyłącznie o sobie, lecz mieli na uwadze dobro państwa, bez którego Polacy bo nie istnieli. Jeśli kraj się pogrąża, to pogrążają się również jego mieszkańcy.
Pieśń daje nam, młodym do myślenia, abyśmy dbali nie tylko o własny interes, ale również o dobro ogółu.
Pieśń IX" Jana Kochanowskiego, choć tak bardzo wartościowa dla kultury naszego kraju, jest imitacją utworu Horacego - "Tyrrhena regum progenies, tibi". W Pieśni IX występuje Bóg, jako istota wszechwiedząca i mająca władzę nad ludźmi. Podobnie jest w utworze Horacego, gdzie podmiot liryczny mówi o bogach, którzy ukrywają przyszłość przed człowiekiem. Motyw drwiącego śmiechu, gdy człowiek martwi się o swoją przyszłość, występuje w obu dziełach. Człowiek jest tylko istotą podległą władzy boskiej, wystawioną na działania losu, pozbawioną wpływu na własne życie. I Horacy, i Kochanowski zalecają cierpliwość, jak i niektóre postawy, tak popularne w czasach starożytnych. Pieśń IX jest pewnego rodzaju poradą dla czytelników, jak powinni żyć i czym się przejmować. Tłumaczy on bowiem powinności losu, jego dary i kary. W ostatnich strofach podmiot liryczny wypowiada się o sobie i swoich doświadczeniach. Gdy opuści go los - woli zrzec się wszystkiego i żyć w cnocie. Nie modli się do Boga w sytuacjach kryzysowych, starając się przekupić świętych darami. Sądzi, iż w ubóstwie i szczęściu można dobrze dożyć ostatnich dni. Kochanowski, nam, naszemu społeczeństwu pragnie pokazać jak należy godnie żyć, udziela nam rad co mamy czynić aby zasłużyć na błogosławieństwo i łaskę bożą. Zbyt wielu ludzi nie pokłada nadziei w Bogu, wątpi w Niego, gdyż przytrafiają im się nieszczęścia. Jednak my, młodzi, nie powinniśmy wątpić w dobroć Boga.
Twórczość Kochanowskiego jest uniwersalna, czyli ponadczasowa.
Osobiście zgadzam się z poglądami autora, ponieważ każdy z nas w jego utworach znajdzie przykłady i rady na temat życia.
Myślę, że każdy z nas powinien zastanowić się nad swoim życiem, czy rzeczywiście żyjemy tak jak byśmy chcieli, czy jest może w naszym życiu coś co powinniśmy zmienić, nad czymś popracować. Człowiek powinien żyć tak by pozostało po nim coś, na czym będą mogły się wzorować przyszłe pokolenia.
Musimy cieszyć się tym, co mamy, a nie patrzeć na to co pozostało w przeszłości i nigdy nie powróci.
Doświadczony tragicznie poeta stwierdza, że nie potrzeba bez powodu martwić się smutkiem, gdyż nie zmienimy zrządzenia losu. Pozostaje jedynie zapomnieć o tragicznych wydarzeniach naturalnie przychodzące z czasem, lecz nie wolno bynajmniej zapomnieć nam o ewentualnych przyczynach nieszczęścia. Zawsze trzeba pozostać sobą to gwarantuje nam spokój sumienia. Według Kochanowskiego człowiek to „lalka i marionetka” w rękach Boga. To co się dzieje na ziemi to wszystko z woli Boga, i człowiek nie ma na to wpływu. Nieważne jakie bogactwa zdobędzie, bo w momencie jego śmierci to wszystko obraca się w nicość. Bóg ocenia człowieka za jego postawę i cechy ludzkie, a nie materialne. . W pieśniach autor nawołuje człowieka do radości z życia. Należy dostrzegać jego piękno, wspaniałość. Kochanowski pisze żebyśmy radowali się światem, nie zaś skupiali uwagi jedynie na tym co złe, nieprzyjemne i bolesne.
„Człek- boże igrzysko” do tych słów odniosą się ludzie wierzący w Boga, gdyż oni wierzą, że to co się dzieje na ziemi kierowane jest przez Niego. Natomiast ateiści powiedzą, że albo życie ich jest w rękach losu, albo sami kierują tym co robią i czynią na ziemi. Zarówno biednego jak i bogatego czeka śmierć. Każdy w obliczu tej śmierci jest taki sam.