Wpływ kultur innych narodowości na kulturę polską.

Każde państwo charakteryzuje się różnymi elementami, które odróżniają je od innych spośród wielu narodowości. Różnicami, oprócz odmiennych, indywidualnych ludzi, jest ich mentalność, obyczaje oraz kultura. Jednak oprócz różnic, wiele narodowości cechują podobne zwyczaje, które są wynikiem bliskiego sąsiedztwa, podbojów wielkich mocarstw czy przejmowaniem kultury innych krajów. Również Rzeczypospolita wieloma takimi podobieństwami się cechuje.
Położenie Polski w samym środku Europy, w miejscu krzyżowania się kultur i trzech cywilizacji: łacińskiej, bizantyjskiej i turańskiej, wyznaczało jej szczególną misję dziejową. Jest państwem, które powstało ponad 1000 lat temu. Dokładnie Polska znajduje się między 54o 50’N (Przylądek Rozewie) a 49o00’N (szczyt Opołomek w Bieszczadach) i 14o07’E (Odra k. Cedyni) a 24o08’E (Bug koło Strzyżowa).
Takie położenie, stawiało przed kulturą polską wielkie wyzwanie: jak w środku Europy zachować autonomię i odmienność. Skarb kultury polskiej, będącej efektem wysiłku wielu pokoleń i geniuszu wybrańców, jest skarbem dla Polaków, dla których ta kultura była najbliższa, ale był to również skarb dla pokrewnych narodów słowiańskich, które nie posiadały jeszcze tak wysokiej kultury, a wreszcie był to skarb dla pozostałych narodów europejskich, a zwłaszcza ich elit, które otwarte były na różnorodne przejawy kultury wyższej. Również Rzeczypospolita nie pozostawała obojętna na istnienie bardziej rozwiniętych cywilizacji. Na naszą kulturę wielki wpływ miała kultura bizantyjska, która rozwijała się na terenie Europy szczególnie w okresie średniowiecza. Przyjęte w 966 roku chrześcijaństwo wyznaczyło nowy kierunek rozwoju Rzeczypospolitej. W okresie średniowiecza, z pogańskiej ludności, Polacy stali się ludźmi wierzącymi, dla których najważniejsza była dusza i rozwój. Ten okres to początek przejmowania wielu wzorców kultur z Europy Zachodniej. Bardzo szerokim echem odbił się szczególnie rozwój architektury: gotyckiej i romańskiej, rozwój malarstwa sakralnego, muzyki chóralnej oraz wreszcie nauki. W kolejnych epokach również czerpaliśmy z dorobku głównie Francji i Włoszech, które były kolebkami rozwoju kolejnych epok. Polska literatura, sztuka przejęła wiele z zachodnioeuropejskich wynalazków, a artyści odnieśli je w swoich wielkich, polskich dziełach, które do dzisiaj podziwiać możemy w licznych muzeach. Czasami może nie zdajemy sobie sprawy, jak wiele zawdzięczamy zachodowi. To dzięki niemu upowszechniło się w Polsce m.in.: chrześcijaństwo, architektura, muzyka, malarstwo, literatura, wiele wynalazków ułatwiających życie codzienne, rozwinęła się nauka, przejęliśmy również wiele zwyczajów, świąt i obrzędów. Oprócz namacalnych dowodów na wpływ kultur innych krajów, istnieją również te, z których genezy nie zdajemy sobie sprawy, czyli nasz ojczysty język. Nasza mowa przecież nie jest wynikiem zamkniętej ewolucji, lecz wielu kontaktów, głównie ze słowianami oraz kulturą łacińską. W latach bardziej nam współczesnych, ogromny wpływ na mentalność i sposób postrzegania świata przez ludzi, miały liczne konflikty zbrojne, wojny oraz utrata niepodległości. W tym okresie, podczas zaborów, mimowolnie przejmowaliśmy wiele z kultur niemieckiej i radzieckiej. Do dzisiaj widoczne są tego efekty w mowie ludzi różnych regionów, sposobie życia itp.
Moim zdaniem wszystkie narodowe kultury Europy są ze sobą ściśle powiązane i żadna z nich nie może funkcjonować bez drugiej. Poprzez sąsiedztwo, liczne zatargi i układy dyplomatyczne, swobodnie rozwijała się ekspansja kultury każdego kraju. Dzisiaj, podsumowując całą kulturę polską, zdajemy sobie sprawę z tego, ile zawdzięczamy innym. Moim zdaniem na przestrzeni wielu przyszłych wieków kultura ponownie będzie się zmieniała i rozwijała, lecz mam nadzieję, że nigdy nie zabraknie w niej naszej odrębności i polskości.