Sokrates

Sokrates
Krytykował sofistyczny sposób myślenia. Uważał że sofiści prowadzą do zagrożenia chaosem moralnym i niebezpieczeństwa totalnej wolności.
Jego celem było poszukiwanie definicji i prawdy.
Jego najważniejszym odkryciem było zdanie „wiem że nic nie wiem” czyli posiadam wiedzę psychologiczną – wiedzieć coś o sobie. Jest to wiedza epistemologiczna – wiem co to jest wiedza.

Odrzucał wiedzę pozorną – stosował dwie metody dochodzenia do prawdy:
pozytywna – położnicza lub maieutyczna – wierzył że posiada wiedzę wrodzoną, uważał że należy pomagać narodzić się prawdzie
negatywna – elenktyczna lub zbijania – przyjmował tezę przeciwnika za prawdziwą a potem tak zadaje pytania żeby wykazać niewiedzę przeciwnika.

Negatywizm – wiedza etyczna jest wrodzona.
Intelektualizm etyczny – cnota jest wiedzą. Cnoty można się nauczyć. „Jedno i to samo jest wiedzieć co to jest sprawiedliwość i być sprawiedliwym”
Uważał że poziom postrzegania świata zależy od wiedzy. Nie brał pod uwagę czynnika woli. Dla niego wiem oznacza – działam.
Absolutyzm etyczny – przekonanie że cnota jest dobrem bezwzględnym.
Moralizm – cnota jest wartością najwyższą. Wiąże się z pożytkiem i szzęściem. Czyli tylko to co moralne prowadzi do szczęścia.
Metodą nauczania jest dialog – odrzucał metodę pasyno – informacyjną, gdzie ucznia traktuje się jako tabula raza.