Choroby układu oddechowego

Temat: Choroby układu oddechowego.


Choroby układu oddechowego – aby dobrze zrozumieć ten termin powinniśmy wiedzieć co to jest oddychanie i układ oddechowy. No więc:
Oddychanie – jest to proces wymiany gazowej między żywym ustrojem,
a otaczającym go środowiskiem. Rozróżniamy oddychanie zewnętrzne i wewnętrzne. Oddychanie zewnętrzne odbywa
się w płucach i polega na wymianie tlenu i dwutlenku węgla między powietrzem pęcherzykowatym i krwią przepływającą przez naczynia włosowate oplatające pęcherzyki płucne. Oddychanie wewnętrzne jest to wymiana tlenu i dwutlenku węgla między krwią i tlenkami ustroju. Prawidłowe oddychanie zewnętrzne zależy
od prawidłowej wentylacji i dyfuzji oraz właściwego krążenia krwi w naczyniach włosowatych płuc.

Układ oddechowy - człowieka składa się z górnych i dolnych dróg oddechowych. Drogi oddechowe służą dostarczeniu tlenu
do komórek i odebraniu z nich dwutlenku węgla. Właściwa wymiana gazowa odbywa się w pęcherzykach płucnych.

Górne drogi oddechowe: jama nosowa, gardło.
Dolne drogi oddechowe: krtań, tchawica, oskrzela, płuca.

Układ oddechowy jest bardzo wrażliwy, a także szczególnie narażony
na działanie czynników chorobotwórczych obecnych w powietrzu. Najczęściej układ oddechowy dotykają choroby górnych dróg oddechowych.
W większości chorób są to infekcje wirusowe. Większość zakażeń wirusowych nie wymaga szczególnego leczenia, poza stosowaniem środków łagodzących objawy.

Jak przebiegają choroby układu oddechowego?

Najczęstsze choroby układu oddechowego to banalne zakażenia wirusowe górnego odcinka. W czasie ich trwania pojawia się gorączka, bóle gardła, kaszel, zatkanie nosa i katar. Może też się pojawić się ból mięśni czy stawów, gorączka jest zwykle bardzo wysoka. Dominuje osłabienie. W innych infekcjach - zwykle obserwuje się stan podgorączkowy.
W sezonie pylenia traw i drzew wiele osób ma objawy przypominające zakażenie wirusowe dróg oddechowych. Jest to katar sienny, związany z alergią na pyłki. Bardzo wiele osób raz po raz doznających reakcji alergicznych
na pyłki niesłusznie podejrzewa swój organizm o osłabienie odporności
i przypisuje tym reakcjom zakaźne tło. Jest to powód podejmowania nierozsądnych terapii leczniczych.

Jakie są objawy chorób dróg oddechowych?

Objawy chorób układu oddechowego najprościej podzielić na ogólne (ogólnoustrojowe) i miejscowe, wprost wynikające z toczenia się określonej choroby w określonym miejscu (odcinku) tego układu. Te pierwsze
nie są specyficzne i mogą równie dobrze towarzyszyć chorobie, której rodowód nie jest "oddechowy", Zaliczyć do nich trzeba takie symptomy, jak ogólne osłabienie, stany podgorączkowe, gorączka, brak apetytu, chudnięcie, nocne poty, niedokrwistość, bóle kostne i mięśniowe. Te objawy, choć mało diagnostyczne, mogą nierzadko świadczyć o poważnym przebiegu choroby.

Najczęstszymi objawami, które występują w chorobach układu oddechowego, są: duszność, sinica centralna, bóle w klatce piersiowej, z reguły nasilające
się w czasie głębszego oddychania, kaszel, odkrztuszanie, krwioplucie, chrypka, bezgłos, świsty, zatkanie nosa.

Duszność i ból w klatce piersiowej, a także sinica, tak częste (szczególnie duszność) w chorobach narządu oddychania, wcale nie są dla nich charakterystyczne.

Od czego zależy podatność na choroby układu oddechowego?

Podatność układu oddechowego na choroby jest u różnych osób odmienna i zależy od wielu czynników predysponujących. Są wśród nich defekty (mutacje) genetyczne, przenoszone rodzinnie, np. w schorzeniach atopowych (katarze siennym czy astmie oskrzelowej, albo w jednej z postaci rozedmy), jednak ważniejszą rolę sprzyjającą powstawaniu i rozwojowi schorzeń układu oddechowego, szczególnie przewlekłych, odgrywają czynniki zewnątrzustrojowe, w tym środowiskowe. Nałóg palenia papierosów
jest tu klasycznym i jednocześnie tragicznym przykładem bezpośredniego wpływu takiego "zewnątrzustrojowego czynnika" na powstawanie i rozwój najpoważniejszych schorzeń oddechowych - nowotworów płuc i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc.




Choroby układu oddechowego dzielimy na kilka grup m.in.:
• CHOROBY NOSA I ZATOK
• CHOROBY JAMY USTNEJ
• CHOROBY GARDŁA
• CHOROBY PRZEŁYKU
• CHOROBY KRTANI
• CHOROBY TCHAWICY
• CHOROBY OSKRZELI
• CHOROBY PŁUC
• CHOROBY OPŁUCNEJ
• NIEWYDOLNOŚĆ ODDECHOWA


Opiszę 2 choroby, które są mi znane.

Pierwsza z nich to ANGINA:
Angina jest ostrą chorobą zakaźną, wywołaną najczęściej przez paciorkowce. Nie jest ona schorzeniem miejscowym ograniczonym do samych migdałków, lecz choroba ogólną, której jednym z objawów jest ostry stan zapalny tkanki limfatycznej gardła (migdałków). Anginę często poprzedza lub towarzyszy jej ostry nieżyt górnych dróg oddechowych, który toruje drogę zakażeniu paciorkowcowemu. Do charakterystycznych objawów anginy należą: wysoka gorączka, dreszcze, złe samopoczucie, bóle głowy, ból gardła i obrzęk węzłów chłonnych szyi.
Zależnie od wyglądu migdałów w czasie choroby rozróżniamy:
1. anginę kataralną
2. anginę grudkową
3. anginę zatokową lub mieszkową
4. anginę rzekomobłoniastą
5. anginę wrzodziejącą
6. anginę martwiczą
Najczęściej spotykana bywa angina kataralna i zatokowa.

Ostre objawy anginy trwają zwykle kilka dni, po czym gorączka opada. Nierzadko jednak występują powikłania miejscowe lub ogólne.

Anginę można szybko wyleczyć, ale ze względu na możliwość powikłań zawsze zaleca się leżenie w łóżku. Stosuje się środki przeciwgorączkowe i napotne. Przy ciężkim przebiegu anginy celowe jest zastosowanie antybiotyków.
Często nawracające anginy o ciężkim przebiegu mogą stanowić wskazanie
do operacyjnego usunięcia migdałków.

Następna choroba to tzw. ALERGICZNY NIEŻYT NOSA
Występuje często w określonej porze roku u osób wrażliwych (uczulonych) na pewne substancje, jak: pył kwitnących traw, skoszone siano. Bywają ludzie, którzy nie mogą używać poduszek z pierza, gdyż wywołuje
to u nich objawy nieżytu alergicznego, tj. napadowe kichanie oraz obfitą, wodnistą wydzielinę z nosa. Spotyka się również uczulenie na kurz domowy, preparaty kosmetyczne oraz inne substancje chemiczne. Chorzy na alergiczny nieżyt nosa czują się lepiej nad morzem, gdzie stężenie alergenów w powietrzu jest mniejsze.

U chorych z alergicznym nieżytem nosa stwierdza się obrzęk błony śluzowej, o charakterystycznym zabarwieniu bladoróżowym; przy dłuższym trwaniu nieżytu spotyka się również przerosty błony śluzowej i polipy. Uczuleniowemu nieżytowi nosa mogą również towarzyszyć objawy dychawicy oskrzelowej.
Stany nieżytu nosa charakteryzuje nadmierna wrażliwość błony śluzowej nosa na rozmaite czynniki zewnętrzne, co przejawia się szybko zmieniającym
się obrzękiem błony śluzowej, powodującym przejściowe zaburzenia drożności nosa i wydzielanie wodnistej wydzieliny.


Źródło:
Zawarte informacje o chorobach pochodzą z książki pt.: „Choroby układu oddechowego” – Ewa Rowińska-Zakrzewska