Średniowieczna Polska

Średniowiecze to długi okres w dziejach ludzkości w którym dokonano dużo postępów. Ale te zmiany były zbyt wolno wprowadzane w przeciwieństwie do innych epok. Najbardziej rozwijająca się w tamtych czasach była nauka. Były prowadzone szkoły parafialne przez księży, w których stosowano metodę pamięciowego nauczania. Staneły też wtedy pierwsze uniwersytety, które były odwiedzane przez studentów. Postawienie uniwersytetów miały wpływ na ożywienie kultury polskiej.
W średniowieczu także rozwinęła się filozofia. Głownym poglądem był teocentryzm to znaczy, że Bóg był w centrum zainteresowania człowieka. Uważano też , że ważne są tylko sprawy związane z życiem wiecznym. Chodziło o to, by człowiek żył tak aby po śmierci trafić do nieba. Działania człowieka miały doprowadzić do większej chwały Boga.
W literaturze stawiano na anonimowość. Twórcy dzieł nie ujawniali się. Charakterystyczne dla literatury w średniowieczu były teksty pisane łaciną i teksty związane z religią. Miało to na celu, by uświadomić ludziom, że całe swoje życie należy poświęcić Bogu. Kroniki to najbardziej rozpowszechnione w średniowieczu dzieła literackie. W kronikach spisywano ważne wydażenia, głównie dla następnych pokoleń. Najbardziej znana kronika polska to kronika Galla Anonima.
Można powiedzieć,że religia miała bardzo duży wpływ na rozwój kultury w Polsce. Literatura, sztuka, nauka , filozofia i architektura związane były z wierzeniami chrześcijańskimi. Celem był uświadomienie ludziom tego, że istnieje życie wieczne.
Małgorzata T.