Absolutyzm we Francji

Ludwik XIII powierzył kardynałowi de Richelieu stanowisko pierwszego ministra, usuwając się na drugi plan. Kardynał ograniczył rolę hugenockiej arystokracji, odbierając im zamki, wojska i przywileje, pozostawiając jedynie wolność wyznania w „edykcie łaski” z 1629r.
Richelieu wcielił w życie swoją polityczną dewizę, że wszystko musi być podporząd-kowane racji stanu. Zwalczał przejawy anarchii szlachty.
Kardynał zorganizował administrację państwa, rząd składał się z sekretarzy (mini-strów), kierowników resortów i był odpowiedzialny przed królem i pierwszym ministrem. Powołał m. in. Intendentów, byli to urzędnicy państwowi zarządzający prowincjami.
Richelieu był zwolennikiem merkantylizmu. Zwalczał import, a chronił i popierał ro-dzimą produkcję przemysłową. Rozpoczął budowę atlantyckiej floty wojennej oraz powołał do życia kompanię do handlu z Ameryką, Indiami i Rosją. Wielokrotnie podwyższał podatki. Kardynał Richelieu nie odniósł wielkich sukcesów na polu polityki zagranicznej, ale przyczy-nił się do założenia fachowej służby dyplomatycznej. Jej zwierzchnikiem został minister spraw zagranicznych, bezpośrednio podległy pierwszemu ministrowi.

Ludwik XIV przeniósł rezydencję królewską z Paryża do Wersalu, gdzie wzniósł naj-większy w Europie pałac królewski. Monarcha konsekwentnie dążył do pozbawienia arysto-kracji realnej władzy politycznej i tłumienia w zarodku wszelkich prób buntu. Dlatego zgro-madził wokół siebie najlepszych arystokratów.

Został rozbudowany aparat policyjny, wznoszono Bastylie – więzienia, które były symbolem absolutyzmu. Aresztowano bez wyroku sądu.
Długie panowanie Ludwika XIV było przykładem nowożytnej monarchii absolutnej. Przypisuje się temu królowi stwierdzenie „państwo to ja”. Ludwik zlikwidował urząd I mini-stra, a cała władza spoczywała w ręku króla. Stanowiska ministrów obsadził fachowcami, jednym z nich był Jean Baptiste Colbert, szef administracji i finansów państwa. Popierał on merkantylizm, obniżył podatki od chłopów, ale utrzymywał sztucznie niskie ceny żywności, aby utrzymanie robotników w manufakturach było korzystne dla właścicieli. Rozbudował również flotę handlową.
Uchylenie edyktu nantejskiego w 1685r. i wywołana tym emigracja hugenotów z kraju zlikwidowały ostatnią zorganizowaną opozycję we Francji.
Za panowania Ludwika XIV Francja odgrywała czołową rolę na arenie międzynaro-dowej. Przyłączył do Francji część Flandrii, a także księstwo Dwu Mostów, Luksemburg, część Lotaryngii, część Alzacji ze Strasburgiem.

Ludwig XIV objął koronę hiszpańską, po opróżnieniu się tronu hiszpańskiego. Hisz-pańska wojna sukcesyjna (1701 – 1714) doprowadziła do podziału spadku po Habsburgach hiszpańskich między Francję, Austrię i Sabaudię, ale Francja musiała wyrzec się myśli o pod-porządkowaniu sobie Hiszpanii, a także oddać Anglikom część swoich kolonii w Ameryce Północnej. Koniec wojny o sukcesję hiszpańską położył kres francuskiej hegemonii w Euro-pie Zachodniej, równocześnie wytworzył stan równowagi pomiędzy Francją i Anglią.