Handel zagraniczny-referat

Istnieje wiele def. h.z.
Wg encyklopedii PWN:
HANDEL ZAGRANICZNY, wymiana części własnej produkcji danego kraju na dobra lub usługi wytwarzane przez inne kraje; obejmuje import, eksport; wartość importu i eksportu zestawia się w bilansie handlowym; w skali państwa h.z. jest najczęściej regulowany przez politykę handlową.
Najprościej można powiedzieć, iż h.z.
Jest to wymiana towarów i usług pomiędzy krajem a jego otoczeniem.
Z h.z kojarzą się wszystkim zapewne 2 pojecia:
 Import
 Export………………. 
Oraz pojecie bilansu płatniczego, którego przedstawieniem zajmiemy się w dalszej części referatu.
Natomiast teraz omówimy rolę h.z i jego instrumenty.
Handel Zagraniczny pełni funkcję efektywnościową, tzn pozwala na:
 Zwiększenie rozmiarów produkcji, co wpływa na obniżenie jednostkowych kosztów (efekt skali),
 Koncentrację środków na wybranych dziedzinach (szybszy postęp techniczny),
 Rozszerzenie asortymentu towarów,
 Wykorzystanie przewagi danego kraju pod względem kosztów absolutnych, jak i względnych, co umożliwia zwiększenie łącznej produkcji i konsumpcji,
 Zaostrzenie konkurencji.
Handel zagraniczny może spełniać funkcję:
1. Pasywną – jest to charakterystyczne dla gospodarki zamkniętej – niewielki import uzupełnia produkcję krajową, eksport dostarcza środków na import.
2. Aktywną – prowadzenie gospodarki otwartej pozwala na wykorzystanie funkcji efektywnościowej handlu.
Główna idea liberalizacji handlu światowego w gospodarce otwartej opiera się na zasadzie znoszenia barier w przepływie towarów, usług oraz kapitałów. Nie stoi to natomiast w sprzeczności z ideą promocji eksportu. Wręcz przeciwnie, pewne formy promocji eksportu mogą być nawet korzystne dla całego systemu wymiany międzynarodowej. Polityka proeksportowa wiąże się z ingerencją rządu w sferę handlu zagranicznego. Celem protekcjonizmu jest podniesienie konkurencyjności własnych towarów na rynkach obcych, a zmniejszenie konkurencyjności towarów obcych na rynku własnym. Efekt ten uzyskuje się przez stosowanie instrumentów polityki handlowej.
Pośrednie instrumenty polityki handlowej to wszelkie przepisy wpływające na przepływ towarów i usług: normy miar i wag, przepisy sanitarne itp.
Bezpośrednie instrumenty polityki handlowej:
Ograniczające import:
 Cła – powodują zwiększenie wpływów do budżetu i ochronę rodzimych producentów. Koszty społeczne to podwyższona cena dóbr, promowanie nieefektywnej gospodarki.
 Kontyngenty -– ograniczenia ilości wwożonych towarów – ochrona rodzimych producentów, ale również wpływają na zwiększenie ceny (poprzez zmniejszenie podaży). Wybrani importerzy mogą dzięki temu zwiększyć zysk. Efekt ten niweluje wprowadzenie płatnych licencji importowych.
 Umowy handlowe – kraje określają zasady wzajemnego traktowania
 Ograniczenia pozataryfowe – różnego rodzaju utrudnienia, przedłużanie odprawy, opóźnianie wydania zgody na import.
Promujące eksport:
 Subwencje
 Dumping – zaniżanie cen w celu wyparcia krajowych wytwórców, może być finansowany przez państwo w formie np. subwencji
 Manipulowanie kursem walutowym

POLSKA W OKRESIE TRANSFORMACJI

Chciałybyśmy teraz pokazać, jak kształtowała się wymiana międzynarodowa naszego kraju w ciągu ostatnich 14 lat, czyli w okresie transformacji. Przedstawimy więc etapy rozwoju polityki handlu zagranicznego Polski oraz najnowszą strukturę geograficzną i towarową handlu zagran. naszego kraju.

Okres transformacji można podzielić na 4 etapy:
1. ETAP PIERWSZY (1990-polowa 1991)
 Liberalizacja cen około 90% cen towarów
 Głęboka dewaluacja złotego i wprowadzenie jego wewnętrznej wymienialności
 Przejściowe zawieszenie ceł
 Zniesienie reglamentacji nabywania dewiz

2. ETAP DRUGI (sierpień 1991-koniec 1993)
 Wprowadzenie nowej taryfy celnej
 Prowadzenie i zakończenie negocjacji o stowarzyszeniu z UE oraz o tworzeniu stref wolnego handlu z krajami EFTA i CEFTA
 Wprowadzenie dokumentu statystycznego SAD
 Wprowadzenie podatku VAT
 Okresowe dewaluacje złotego
 Realizacja procesu prywatyzacji

3. ETAP TRZECI (początek 1994-2000)
 Wprowadzenie zachęt do inwestowania (odliczanie z dochodu do opodatkowania wydatków inwest., w tym związanych z eksportem)
 Obniżenie tempa dewaluacji złotego
 Stopniowa realizacja postanowień Rundy Urugwajskiej oraz porozumień z krajami UE, CEFTA, EFTA
 Kontynuowanie procesu prywatyzacji przedsiębiorstw handlu zagranicznego

4. ETAP CZWARTY (2000-chwila obecna)
 Dostosowanie polskiego ustawodawstwa do ustawodawstwa obowiązującego w Unii Europejskiej i współpraca dwustronna z krajami Unii Europejskiej
 Realizacja zobowiązań liberalizacyjnych wynikających z przystąpienia Polski do OECD i ratyfikacja i wprowadzanie w życie porozumień wynegocjowanych w ramach WTO.
 Opracowanie strategii udziału Polski w międzynarodowych systemach udzielania pomocy rozwojowej
 Rozwój stosunków gospodarczych z krajami nie należącymi do Unii Europejskiej
 Ubezpieczenia kredytów eksportowych;
 Finansowanie kredytów eksportowych dla podmiotów krajowych ze środków publicznych;
 Dopłaty do oprocentowania kredytów eksportowych ze środków publicznych;
 Poręczenia i gwarancje na finansowanie przedsięwzięć proeksportowych;
 Rządowe kredyty na eksport towarów i usług związane z elementem pomocy:
 Znaczne zwiększenie środków przeznaczonych na promocję gospodarczą realizowaną przez Ministerstwo Gospodarki
 Ulepszenie i rozszerzenie systemu refundacji kosztów udziału polskich przedsiębiorstw w targach i wystawach za granicą i w kraju,
 Wzmocnienie udziału przedsiębiorstw małych i średnich w dostępie do środków i działań promocyjnych,
 Łączenie na szczeblu MG i rządu polityki promocji regionalnej tak aby uzyskać lepszą efektywność działania w tych powiązanych ze soba obszarach.
 Współpraca z organizacjami przedsiębiorców.
 Promocja inwestycji.
 Realizacja założeń polityki innowacyjnej państwa na rzecz zwiększenia innowacyjności polskiej gospodarki

Teraz przyjrzyjmy się jak kształtował się import i eksport w minionych 14 latach.
Po dość dynamicznym wzroście w pierwszych dwóch latach transformacji, tempo wzrostu eksportu zaczęło obniżać się na korzyść wzrostu importu. W rezultacie Polska zaczęła odnotowywać deficyty w handlu zagranicznym. Według ekonomistów gwałtowny wzrost importu wynika z oddziaływania trzech czynników. Czynniki te to zmieniająca się struktura gospodarki, oczekiwanie na zmiany podatkowe i kursów wymiany oraz nadwyżka popytu nad podażą. Od 1994 roku eksport zaczął ponownie wzrastać, gdyż nastąpiło ożywienie w Europie Zachodniej jak również ze względu na wzrost konkurencyjności produktów polskich.
Podstawowy zespół przyczyn narastania nierównowagi w handlu niemal do końca lat 90-tych stanowiły:
 niska konkurencyjność rodzimej produkcji i wynikająca stąd konieczność jej szybkiego unowocześnienia poprzez wzmożony import inwestycyjny i zaopatrzeniowy
 niezdolność krajowego przemysłu do zaspokojenia wzmożonego popytu konsumpcyjnego, co przy ograniczanej protekcji rynku generowało popyt konsumpcyjny na towary zagraniczne
 stopniowe umacnianie złotego w stosunku do koszyka głównych walut.
Od 1999 roku notuje się szczególne ożywienie eksportowe, jak i bardzo wyraźne osłabienie wzrostu importu - wywołanego spowolnieniem wzrostu gospodarczego i popytu wewnętrznego
Ożywienie importowe w 2002 roku przyniosło pierwsze symptomy zahamowania tendencji redukcji deficytu.
Długotrwała tendencja aprecjacji złotego względem podstawowych walut negatywnie oddziaływała na opłacalność polskiego eksportu .Realny kurs złotego wobec dwóch podstawowych walut, tj. EUR i USD - łącznie, wyliczony przy uwzględnieniu udziału tych walut w rozliczeniach polskich obrotów handlowych, znacząco umacniał się
Silny złoty jest jedną z możliwych przyczyn niskiej rentowności przedsiębiorstw eksportujących, szczególnie przedsiębiorstw z kapitałem wyłącznie polskim, które mają mniejsze możliwości korzystania ze źródeł finansowania zewnętrznego i amortyzowania niekorzystnych skutków polityki kursowej. Osłabienie złotego względem euro w 2002 r. (o 5% nominalnie) zapewniło poprawę opłacalności eksportu (po trzech kwartałach 2002 r. rentowność obrotu brutto eksporterów wzrosła do 2,1% z 1,5% w analogicznym okresie 2001 r.) i było zachętą do jego ożywienia, zwłaszcza przy utrzymującym się słabym popycie krajowym.
Jednoczesne, postępujące z kwartału na kwartał 2002 roku, umocnienie euro względem dolara (o 5,5%) zaowocowało dodatkowym, pozytywnym efektem.

STRUKTURA
Pragniemy przedstawić dane na temat struktury handlu zagr. Polski w roku 2003, jednocześnie pokazując zmiany jakie zaszły w porównaniu do 2002 roku.
Struktura rodzajowa eksportu i importu – oznacza udział w eksporcie i imporcie odpowiednio sklasyfikowanych grup towarowych.
Struktura geograficzna – udział w wymianie handlowej poszczególnych krajów lub grup krajów.
W strukturze geograficznej obrotów handlowych w 2003 r., w porównaniu z 2002 r., w eksporcie zmniejszył się udział krajów rozwiniętych (mimo wzrostu udziału UE) i krajów rozwijających się, a wzrósł - krajów Europy Środkowo-Wschodniej (w tym CEFTA). W imporcie również odnotowano spadek udziału krajów rozwiniętych (w tym UE), przy wzroście udziałów pozostałych grup krajów.
Obroty z krajami Unii Europejskiej wzrosły, w porównaniu z 2002 r., w eksporcie o 25,0% do 36842,5 mln USD, a w imporcie o 16,9% do 41573,9 mln USD. Eksport do krajów Unii Europejskiej w 2003 r. stanowił 68,8% wartości eksportu ogółem, a import z tych krajów – 61,1% wartości importu ogółem (wobec odpowiednio 68,7% i 61,7% w 2002 r.).
Wartość obrotów z Niemcami - naszym głównym partnerem handlowym - wzrosła, w stosunku do 2002 r., w eksporcie - o 24,7% do poziomu 17281,0 mln USD, a w imporcie -o 18,2% do 16584,4 mln USD. Udział Niemiec w eksporcie ogółem utrzymał się na poziomie 32,3%, a w imporcie ogółem wzrósł z 24,3% do 24,4%.
Wśród naszych partnerów handlowych kolejne pozycje zajmowały: w eksporcie - Francja (z udziałem 6,1%), Włochy (5,7%), W. Brytania (5,0%), Niderlandy (4,5%), Czeska Republika (4,1%), Szwecja (3,6%), Belgia (3,2%), Ukraina (2,9%), Rosja (2,8%), a w imporcie - Włochy (z udziałem 8,5%), Rosja (7,7%), Francja (7,1%), Chiny (4,3%), W. Brytania (3,7%), Czeska Republika (3,4%), Niderlandy (3,4%), Belgia (2,6%), Szwecja (2,6%).

W obrotach towarowych ogółem według sekcji SITC(Standard International Trade Clasification) w porównaniu z 2002 r., odnotowano wzrost zarówno eksportu, jak i importu we wszystkich sekcjach, z wyjątkiem importu napojów i tytoniu. W eksporcie zwiększył się udział m.in. żywności i zwierząt żywych oraz maszyn, urządzeń i sprzętu transportowego, natomiast obniżył się – m.in. paliw mineralnych, smarów i materiałów pochodnych. W imporcie wzrósł udział towarów przemysłowych sklasyfikowanych głównie wg surowca oraz maszyn, urządzeń i sprzętu transportowego, a obniżył się – m.in. żywności i zwierząt żywych oraz chemikaliów i produktów pokrewnych TABELKA
W 2003 r., w porównaniu z 2002 r., odnotowano wzrost eksportu m.in.:
 mięsa i jadalnych podrobów z drobiu świeżych, chłodzonych lub mrożonych o prawie 95%,
 filetów i innego mięsa z ryb świeżego, chłodzonego lub mrożonego o prawie 18%,
 serów i twarogów o ponad 24%,
 owoców świeżych lub suszonych o ponad 7%,
 warzyw świeżych lub chłodzonych o blisko 79%,
 warzyw mrożonych o ponad 30%,
 warzyw i owoców konserwowanych cukrem o prawie 13%,
 wyrobów cukierniczych (także białej czekolady) niezawierających kakao o prawie 23%,
 chleba, pieczywa cukierniczego, ciasta, ciastek, wafli itp. o blisko 21%,
 tytoniu i wyrobów tytoniowych o 39%.
Natomiast zmniejszył się eksport m.in.:
 owoców mrożonych o ponad 13%,
 przetworów mięsnych o blisko 17%,
 czekolady i innych przetworów spożywczych zawierających kakao o prawie 4%.
W porównaniu z 2002 r. wzrósł import m.in.:
- mięsa (bez drobiu) świeżego, chłodzonego, mrożonego o prawie 7%,
- jelit, pęcherzy i żołądków zwierzęcych o prawie 14%,
- filetów i innego mięsa z ryb świeżego, chłodzonego lub mrożonego o 21%,
 tłuszczy i olejów zwierzęcych i roślinnych częściowo lub całkowicie przetworzonych o prawie 19%,
 przetworów i konserw z ryb; kawioru o blisko 19%,
 chleba, pieczywa cukierniczego, ciast itp. o prawie 31%,
 ekstraktów, esencji, koncentratów kawy i herbaty o ponad 7%.
Natomiast odnotowano spadek importu m.in.:
- ryb świeżych, chłodzonych i mrożonych o 11%,
 owoców świeżych lub suszonych o ponad 3%,
 olejów roślinnych niemodyfikowanych chemicznie o prawie 7%,
- czekolady i innych przetworów spożywczych zawierających kakao o ponad 15%,
- tytoniu i wyrobów tytoniowych o 59%.






Bilans płatniczy

Ostatnim pojęciem, jakim zajmiemy się będzie bilans płatniczy.
Bilans płatniczy jest statystycznym zestawieniem rozliczonych przez polski system bankowy płatności, który prezentuje transakcje zrealizowane przez Polskę z resztą świata w odniesieniu do określonego okresu.
Źródłem danych służących do zestawiania polskiego bilansu płatniczego na bazie płatności są sprawozdania polskich banków, posiadających upoważnienia do dokonywania czynności obrotu dewizowego i związanych z nimi rozliczeń. Dane dotyczą transakcji przeprowadzonych w walutach obcych i w złotych na rachunkach polskich banków w bankach za granicą oraz na rachunkach nierezydentów w polskich bankach jak również transakcji przeprowadzanych w walutach obcych poprzez kasy polskich banków.
Dane do bilansu płatniczego na bazie płatności są zbierane w walutach oryginalnych, tj. w walutach, w których została przeprowadzona transakcja, następnie są one przeliczane na USD dziennymi relacjami walut do USD.
Pozycje bilansu płatniczego
Zestawienie transakcji sporządzane jest według standardowych komponentów bilansu płatniczego, zgodnie z zaleceniami Międzynarodowego Funduszu Walutowego i innych organizacji międzynarodowych.
1. Rachunek bieżący obejmuje transakcje dotyczące płatności za towary, usługi, dochody, przekazy transferów bieżących oraz saldo niesklasyfikowanych obrotów bieżących.
 Towary
 Usługi – np. transportowe, pocztowe, telekomunikacyjne, podróże, turystyka,
 Dochody – np. wynagrodzenia pracowników, odsetki od środków na rachunkach bankowych,
 Transfery bieżące – np. dary, pomoc bezzwrotna, podatki i opłaty na rzecz polskiego sektora rządowego, spadki, renty itp.
 Niesklasyfikowane obroty bieżące – np. transakcje skupu i sprzedaży walut obcych.
2. Rachunek kapitałowy i finansowy
Rachunek kapitałowy obejmuje transfery kapitałowe: np. umorzenie długu, zakup/sprzedaż praw własności patentów, praw autorskich, znaków handlowych itp.
Rachunek finansowy zawiera wszelkie inwestycje rezydentów za granicą i nierezydentów w kraju.
3. Saldo błędów i opuszczeń wynika z transakcji niezarejestrowanych lub nieprawidłowo ujętych w sprawozdaniach banków. Jest „sztuczną” pozycją korygującą.
4. Pozycje finansujące obejmują transakcje w zakresie oficjalnych aktywów rezerwowych, kredytów otrzymanych z Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW) oraz transakcje finansowania wyjątkowego (exceptional financing).


PROMOCJA

Na koniec naszej prezentacji chcemy przedstawić plan promocji polskiego eksportu. Jak wszyscy wiemy, akcesja Polski do UE oznacza istotną zmianę w polityce handlowej wobec członków Unii. Udział Polski w jednolitym rynku daje szansę wzrostu sprzedaży na ten rynek, ale zaostrza konkurencję towarów z pozostałych krajów UE (w tym z nowych krajów członkowskich) także na polskim rynku. Stwarza to presję na modernizację przedsiębiorstw oraz poprawę nowoczesności i jakości wyrobów. Efektywny program promocji pomoże polskim przedsiębiorcom przyjąć wyzwania rynku europejskiego.
Promocja eksportu - zadania i sposób ich realizacji.
1. Powołanie Rady Promocji Gospodarczej
2. Rozwój programu promocji marki polskiej.
3. Wypracowanie krajowych i regionalnych ram promocji eksportu.
4. Usprawnienie dotychczasowych narzędzi promocji eksportu.
5. Wdrożenie nowych instrumentów promocji eksportu.
6. Udział Polski w Światowej Wystawie EXPO 2005 w Aichi (Japonia).
7. Wspieranie tworzenia polskich izb przemysłowo-handlowych za granicą.
8. Aktywizacja działalności poręczeniowo-gwarancyjnej Skarbu Państwa, w szczególności w ramach programu Kapitał dla Przedsiębiorczych
9. Zaktywizowanie programu dopłat do oprocentowania kredytów eksportowych (DOKE).
10. Zwiększenie udziału kredytów bankowych w finansowaniu transakcji eksportowych
11. Wzrost zaangażowania Polski w sferze pomocy rozwojowej, w tym ze szczególnym uwzględnieniem pomocy wiązanej.

Powołanie Rady Promocji Gospodarczej
Głównym zadaniem Rady byłoby wypracowanie wspólnej strategii działań z zakresu promocji gospodarczej Polski, realizowanych przez różne instytucje i organy administracji rządowej, co zapewni zwiększenie ich pozytywnego efektu ekonomicznego.
Zadania Rady w zakresie promocji eksportu:
 opiniowanie modelu promocji gospodarczej Polski za granicą,
 proponowanie rozwiązań prawnych, organizacyjnych i administracyjnych służących rozwojowi eksportu oraz inicjowanie stosownych zmian w tym zakresie,
 opiniowanie realizacji programu działalności promocyjnej oraz innych dokumentów na zlecenie członków Rady,
 opiniowanie decyzji w zakresie wydatkowania środków pochodzących z budżetu na przedsięwzięcia promocyjne..

Rozwój programu promocji marki polskiej.
Sposób realizacji
Doświadczenia wielu krajów wskazują, że o promocji kraju - zwłaszcza promocji gospodarczej - należy myśleć w kategoriach budowania wizerunku i marki kraju, ponieważ te elementy mają istotny wpływ na rynkową pozycję wszystkich produktów danego kraju i jego atrakcyjność dla inwestorów, partnerów handlowych czy turystów.
25 kwietnia 1996 roku, z inicjatywy Ministra Przemysłu i Handlu oraz Krajowej Izby Gospodarczej, został zainaugurowany Program przywrócenia roli i znaczenia marek firmowych i handlowych w Polsce, będący częścią oficjalnej polityki przemysłowej Polski, zawartej w rządowym dokumencie Międzynarodowa konkurencyjność polskiego przemysłu.. Głównym realizatorem programu została Fundacja Instytut Marki Polskiej, powołana przez Ministra Gospodarki oraz Krajową Izbę Gospodarczą.
W ramach programu zostały dotychczas zrealizowane m.in. następujące przedsięwzięcia:
 został opracowany i wdrożony system certyfikacji marek firmowych,
 powstała "Akademia Marek", skupiająca obecnie 70 Członków-Założycieli oraz 35 nominantów,
 zostały zrealizowane dwie globalne kampanie promocyjne Polski w tygodniku TIME Magazine i na jego witrynie internetowej,
 zrealizowano projekt Gospodarka pod własną banderą,
 zrealizowany został cykl badań Najlepsze marki polskie 1996-2002,
 powstała Biblioteka Akademii Marek, w ramach której wydano dotychczas 6 książek.
W roku 2002 program wszedł w nową fazę. Przeprowadzone zostały badania percepcji Polski i Polaków w wybranych 9 krajach europejskich i Japonii oraz przygotowane zostało Studium wstępne Programu Marketingu Narodowego. Jest to plan stworzenia (zaprojektowania, zbudowania i wypromowania) marki Polski w opinii międzynarodowej, jako atrybutu podnoszącego konkurencyjność gospodarki w stopniu odpowiadającym europejskim wyzwaniom i aspiracjom Polski i Polaków. W ramach projektu zorganizowano konferencję pod tytułem Marka dla Polski.
Pod koniec 2001 roku, na prośbę Instytutu Marki Polskiej, Wally Olins, światowej renomy ekspert i autorytet w dziedzinie strategii marek i marketingu narodowego, napisał wprowadzenie do książki "Tożsamość rynkowa. Atrybut konkurencyjnego państwa". Jest to spojrzenie profesjonalisty, wybitnego znawcy tematu w swoim kraju, ale także w wielu krajach świata oraz w skali globalnej - rozpoznanie kondycji marki Polska przez kompetentnego diagnostę.
3. marca 2004 roku na UW odbyła się konferencja z udziałem Wally’ego Olinsa, podczas której wspólnie ustalono, że:
„Znacząca większość najbardziej rozwiniętych krajów świata stara się w sposób profesjonalny budować swoje marki narodowe. Pozycja kraju na arenie międzynarodowej wynika w dużej mierze z jego dokonań, jak również z postrzegania danego kraju i oceny wytwarzanych w nim produktów i usług.
Liczne badania oraz opinie uznanych ekspertów zgodnie stwierdzają, że Polska posiada ogromny potencjał promocyjny, wynikający przede wszystkim z faktu, że nasza rzeczywistość jest zdecydowanie lepsza niż nasz wizerunek.
Z jednej strony mamy do czynienia z udaną transformacją ustrojową, powrotem na ścieżkę szybkiego rozwoju gospodarczego, członkostwem w NATO i UE, "boomem" edukacyjnym, rozbudowaną przedsiębiorczością i wieloma innymi przejawami niekwestionowanych sukcesów.
Z drugiej zaś strony - jak pokazują badania - w większości społeczeństw, w tym także europejskich, brak jest podstawowej wiedzy na temat Polski lub też kreowane są opinie oparte na niekorzystnych stereotypach o naszym kraju, takich jak: zacofanie, korupcja, wątpliwa demokracja, brak znanych i rozpoznawalnych towarów, brak pozytywnych skojarzeń z Polską i Polakami.
Wieloletnie badania oraz doświadczenie innych, wysokorozwiniętych krajów pokazują, że wykreowanie właściwego wizerunku Polski leży w żywotnym interesie polskich firm i gospodarki jako całości. Aby to osiągnąć, niezbędne jest profesjonalne podejście w budowaniu "Marki dla Polski".

Wdrożenie nowych instrumentów promocji eksportu.
Do roku 2005 planuje się opracowanie i wprowadzenie następujących nowych narzędzi promocji eksportu: konsorcjów eksportowych, programów sektorowych, gazety dla eksportera.
Programy regionalne - sposób realizacji.
W ramach programu PHARE przewidziane jest uruchomienie pilotażowego projektu tworzenia pierwszych w Polsce konsorcjów eksportowych w województwach pomorskim i dolnośląskim. Powstaną co najmniej 4 konsorcja eksportowe oraz opracowane zostaną przynajmniej 2 pakiety działań promocyjnych we wskazanych województwach, obejmujące 100 osób zatrudnionych w zakwalifikowanych przedsiębiorstwach prowadzących działalność eksportową.
Instytucje odpowiedzialne: MGPiPS (Min.Gosp.Pracy i Polityki Społ.), urzędy marszałkowskie.
Budżet projektu: 860 tys. euro, z czego 700 tys. euro - PHARE, 160 tys. euro - środki budżetowe, ponadto wkład prywatny - 240 tys. euro (przeciętnie 2 tys. euro na uczestnika) - łącznie 1,1 mln euro.
Termin: opracowanie zasad - koniec 2003 r., wdrożenie - do końca września 2004 r. (lub - w przypadku zatwierdzenia przedłużenia okresu rozliczeniowego przez Komisję Europejską - do końca marca 2005 r.)
Programy sektorowe - sposób realizacji.
Programy stanowiące kolejny krok w kierunku ewolucji programów branżowych. Programy sektorowe opracowywane będą dla wyselekcjonowanych przedstawicieli wybranych branż - będzie to pomoc indywidualna dla grup asortymentowych charakteryzujących się wysokim potencjałem eksportowym.
Instytucja odpowiedzialna: MGPiPS.
Szacunkowe koszty: w ramach środków budżetowych MGPiPS na promocję eksportu. Termin: 2005 r.
Gazeta dla eksportera - sposób realizacji.
Z inicjatywy Departamentu Inwestycji Zagranicznych i Promocji Eksportu MGPiPS opracowany został projekt publikowania raz w tygodniu w dodatku Dobra Firma dziennika Rzeczpospolita materiałów informacyjnych dotyczących eksportu.
Szacunkowe koszty: w ramach środków budżetowych MGPiPS na promocję eksportu (zgodnie z uzgodnieniami gazeta nie będzie pobierała żadnych opłat za publikacje).
Termin: do końca 2003 ustalenie procedury i harmonogramu projektu, rozpoczęcie publikacji w 2004 r.